Površina: 7,24 ha

Dužina obale: 1.083 m

Koeficijent razuđenosti: 1,14

Najviši vrh: 6 m

Broj stanovnika: 5

U najatraktivnije prirodno-geografske i kulturno-istorijske celine na istočnoj obali Jadrana ulazi Košljun – ostrvce u Puntarskoj dragi (ili Košljunski zaliv) na ostrvu Krku.

Ime potiče od latinskog castelluma, utvrđenog mesta, odnosno od starog veljotsko-romanskog dijalalektnog Cossigliuma.

Spuštanjem tla, ostao je iznad površine mora samo vrh brdfašca, površine nešto preko 7 ha, sa izdignućem iznad mora od svega nekoliko metara.

Košljun je gotovo sav prekriven vrlo bogatim i raznovrsnim rastinjem – od hrasta i bora do lovora i masline, smokve i vinove loze. Od ptica najbrojnije su pevačice (kos), a u okolnim vodama ima vrlo mnogo plemenite ribe.

U antičko doba moguće je da je na Košljunu bio letnjikovac nekog bogatog građanina iz Krka, a u doba sepobe naroda verovatno je opusteo. Vrlo rano, u susedstvu su se naselili Slovenbi, odnosno Hrvati (verovatno u VI veku), a pretpostavlja se da su u ranohrišćansko doba na ostrvu boravili pobožni pustinjaci. No, možda već u XI veku na ostrvo stižu benediktinci, koji sun ostali do XV veka. Manastir se prvi put spominje 1308. godine. Na zahtev frankopana, feudalnih gospodara ostrva Krka, papa je 1447. godine predao ostrvce franjevcima; bula je sačuvana, a red Sv. Franje Asiškog održao se na ostrvu sve do danas. Za razliku od učenih benediktinaca (moguće da je u njihovo vreme čuveni zbornik “Kločev glagoljaš” nastao baš u Košljunu), franjevci su se više bavili pastoralnim radom. Veliku materijalnu podršku dobili su od poslednjeg krčkog kneza Ivana i njegove kćerke Katarine, koja je i sahranjena na ostrvu. Međutim, već tokom vladavine Mlečana, a posebno tokom austrijske i francuske vladavine, manastir je stagnirao, tako da je 1836. godine imao samo tri člana. Ipak, obnavlja se, tako da postaje svojevrsna krčka “banka”, a u njemu je radila – kao privatna – i prva hrvatska gimnazija u Istri i na Kvarnerskim ostrvima. Odmah nakon Prvog svetskog rata pokušali su da ga unište D`Anunnzijevi arditi, oskrnavivši grob Katarine Frankopan.

Između dva svetska rata manastir i ostrvo u celini brže se razvijaju, tako da je do danas Košljun postao zaštićeno botaničko područje i jedna od najbogatijih kulturno-istorijskih celina na obali Jadrana. Na njemu je sakupljano i sačuvano veliko književno blago, sa inkunabulama, jedinstvenim izdanjima na više jezika, od kojih su najznačijniji na glagoljici. Važan je i fond muzikalija; vrlo su bogate zbirke iz oblasti narodnog života i običaja, likovnih umetnosti, flore i faune; postoji i zbirka zlatnih i srebrnih umetničkih dela. Iz VIII veka datiraju naprimer natpisi i kameni kapiteli, iz XII veka verovatno je današnja kapela Sv. Bernardina, a iz XV veka jednobrodna crkva Navještenje. Iz XVI veka čuva se drveni triptih i ostaci jaslica. Iz XVI-XVII veka su slike Krčanina F. Jurića.

1966. godine ostrvo je elektrificirano, uz svesrdnu pomoć iseljenika. Vredni fratri pretvorili su Košljun u najatraktivniju metu turista na severnom delu Jadrana, uz pulsku arenu.

U blizini Košljuna nalazi se naturistička kolonija Akapulko. U zalivu su razvijeni jedriličarstvo i drugi sportovi na vodi.