Površina: 4,54 km2
Dužina obale: 14,3 km
Koeficijent razuđenosti: 1,89
Najviši vrh: Glavina (227 m)
Broj stanovnika: –
Goli otok je smešten između severoistočnog dela ostrva Raba i kopnene obale u severnom delu Velebitskog kanala. Pripada grupi kvarnerskih ostrva. Zapadno od Golog otoka je ostrvo Sv. Grgur, a severno se nalazi ostrvo Prvić. Od kopna je udaljen oko 6 km, a od ostrva Raba oko 5 km. Uz jugozapadnu obalu ostrva nalazi se ruševno i napušteno naselje Maslinje.
Jugozapadne obale Golog otoka su niske i pristupačne sa uvalama Senjska i Tatinja, pa su prikladne za kupanje. Severne i istočne obale ostrva su visoke, strme i klisuraste, a ispod istočne obale su strma klisurasta dna sa najvećim dubinama do 103 m. Najzapadnija tačka je stenoviti rt Sajalo, a najjužnija tačka je niski rt Blažna pored koga se nalazi hrid Mali Goli sa velikom kolonijom galebova. Na severoistočnom delu ostrva, nad visokim klisurastim rtom Markonj, nalazi se najviši vrh ostrva Glavina.
Samo ime već puno govori o izgledu ovog ostrva. Zajedno sa susednim Sv. Grgurom deo je krečnjačkog masiva koji se proteže paralelno sa Kamenjakom na ostrvu Rab i ostrvu Prvić. Najveći deo ostrva su goli kameni obronci sa oskudnom travom, a samo duž zapadne obale su zapušteni parkovi borova i kineskog pitospora, koje su na tom golom kršu prisilno zasadili bivši logoraši. Goli otok je bezvodan, uglavnom neplodan i danas nema stalnih stanovnika.
Goli otok ima mediteransku klimu sa visokim temperaturama (julska 24-25°C, januarska 6-7°C), visokom insolacijom i jakom burom.
U proteklim vekovima, kao i danas, Goli otok je uglavnom služio za ispašu ovaca, pa je ranije na njemu postojalo samo nekoliko sezonskih pastirskih stanova i cisterni za kišnicu.
Sve do Prvog svetskog rata na Golom otoku nije bilo naselja, dok Austro-Ugarska nije napravila logor za ruske zarobljenike sa istočnog fronta.
Posle Drugog svetskog rata Socijalistička Jugoslavija pretvorila je 1949. godine Goli otok u strogi zatvor (robiju), gde su isključivo bili zatvarani politički zatvorenici. Među najpoznatijim “golootočanima” bili su Vlado Dapčević, Aleksandar Popović, Borislav Mihajlović Mihiz, Dragoljub Mićunović, Dragoslav Mihailović, Miljuša Jovanović i Šaban Bajramović.
Ovaj zatvor je bio u rukama federalne vlade sve do 1956. godine, kada prelazi u nadležnost SR Hrvatske. Dok je bio u nadležnosti SR Hrvatske, u zatvor na Golom otoku su uglavnom smeštani politički zatvorenici, ali su kasnije tu bile zatvarane i osobe koje su počinile kriminalna djela (krađe, ubistva…), a ponekad su bili zatvarani i maloletni delikventi. Prema jednoj od procena na Golom otoku bilo je između 40 i 60 hiljada logoraša, od kojih je pobijeno ili umrlo između 5 i 15 hiljada.
Zatvorenici su bili prisiljeni na težak fizički rad u kamenolomu i rudnicima boksita, bez obzira na vremenske prilike: leti pri visokim temperaturama, kao i zimi na hladnoj buri. Zatvorenici su bili redovito premlaćivani i maltretirani od čuvara.
Zatvor je prestao s radom 1988. godine, a godinu kasnije je potpuno napušten i danas je delom u ruševinama.
Goli otok danas posećuju turisti, ribari i pastiri sa ostrva Raba koji preko leta dovezu ovce na ispašu.
Stadion “Mladost”