Američka Devičanska ostrva, zvanično Devičanska ostrva Sjedinjenih država (Virgin Islands of the United States, The United States Virgin Islands ili kraće USVI; takođe U.S. Virgin Islands ili American Virgin Islands) su grupa od nekolik desetina ostrva 60 km istočno od Portorika i neposredno zapadno i južno od Britanskih Devičanskih ostrva. Ostrva pripadaju grupi Zavetrinskih ostrva i Malim Antilima. U političkom smislu ostrva su teritorija SAD, ali ne pripadaju nijednoj od 50 država SAD. Stanovnici Američkih Devičanskih ostrva ne plaćaju federalni porez, ne učestvuju u predsedničkim izborima SAD i nemaju predstavnika u Kongresu. Ipak, mogu slobodno da se kreću po celoj teritoriji SAD bez imigracionih restrikcija, a roba koja se proizvodi na ostrvu nosi etiketu Made in USA.
Prethodno su ostrva imala naziv Danska zapadna Indija Kraljevine Danske-Norveške (od 1754-1814. godine) i nezavisne Kraljevine Danske (1814-1917), a 1917. godine prodata su SAD za tadašnjih 25 miliona dolara. Ujedinjene nacije su klasifikovale ostrva kao nesamoupravnu teritoriju, koja je trenutno organizovana, ali ne i prisajedinjena teritorija SAD.
Glavni grad je Charlotte Amalie na ostrvu Saint Thomas.
Geografija
Američka Devičanska ostrva su deo arhipelaga Devičanskih ostrva, koji dele sa Britanskim Devičanskim ostrvima i Portorikom, kome pripadaju ostrva Vieques i Culebra.
Sastoje se od tri glavna ostrva Saint Croix, Saint John i Saint Thomas i brojnih manjih okolnih ostrva. Brdovita i vulkanska ostrva St. Thomas (80 km2) i St. John (52 km2) predstavljaju granicu Atlantskog okeana na severu i Karipskog mora na jugu. Najveće ostrvo St. Croix (214 km2) nalazi se 58 km južno u Karipskom moru. Za razliku od prva dva ostrva ima znatno niži teren, pošto je koralnog porekla. Ukupna površina Američkih Devičanskih ostrva je 346,36 km2, što je znatno više u odnosu na Britanska Devičanska ostrva, ali kao poređenje površina Tasosa je veća za oko 30 km2!
Glavna ostrva imaju nadimke koje lokalno stanovništvo često koristi: Twin City (St. Croix), Rock City (St. Thomas) i Love City (St. John).
Najviši vrh Američkih Devičanskih ostrva je 474 m visoko brdo Crown na ostrvu St. Thomas.
Glavni grad Charlotte Amalie ima jednu od najboljih prirodnih i dubokih luka u Karibima. Takođe je poznata luka Christiansted na ostrvu St. Croix.
Američka Devičanska ostrva su poznata po plažama sa belim peskom, od kojih se izdvajaju Magens Bay (St. Thomas) i Trunk Bay (St. John). Ostrva su poznata i po koralnim grebenima, od kojih su najvažniji Virgin Islands Coral Reef National Monument i Buck Island Reef National Monument. Više od polovine ostrva St. John je Nacionalni park.
St. John, Trunk Bay
Pošto ostrva leže na granici Severnoameričke i Karipske ploče, kao prirodni rizici javljaju se zemljotresi, uragani i cunami.
Američka Devičanska ostrva uživaju u tropskoj klimi sa malim sezonskim promenama tokom godine. Kiša se javlja u najsunčanijem periodu godine (od maja do oktobra), dok zimi preovlađuju pasati. Maksimalne letnje i zimske temperature razlikuju se do 3°C u proseku. U klimatskim podacima za St. Thomas zabeležene su temperature od 11°C do 37°C, a godišnja količina padavina je 1.000 mm.
Istorija
Kada je Kristifor Kolumbo na svom drugom putovanju 1493. godine stigao do ovih ostrva, na njima su živeli prastanovnici tih područja, Ciboneji, Karibi, Arawaci i druga indijanska plemena. Broj i lepota ostrva podstakli su ga da ih nazove “ostrva devica” (Santa Ursula y las Once Mil Virgines ili kraće Las Virgines) prema legendi o svetoj Ursuli i njenih 11.000 pratilja koje su, navodno, kod Kelna prošle svoj martirij.
Španci su se prvi naselili 1555. godine, ali nema drugih podataka o njihovom boravku. Engleski i francuski doseljenici stigli su na St. Croix 1625. godine. Usledio je složen period u kojem su se ostrva sporila između Španije, Francuske, Velike Britanije i Holandije.
Nakon decenija opustelosti, 1657. godine grupa Holanđana osnovala je prvo naselje, ali ga je zbog teških životnih uslova ubrzo napustila, odselivši se na područje današnjeg New Yorka. Nekoliko godina kasnije, danski kapetan Erik Nielsen Schmidt dobio je odobrenje od kralja Fredericka II da preuzme vlast nad ostrvima i on je bio prvi kraljevski guverner. Zajedno sa Kjeltom Jensenom Slagelsom, Schmidt je na ostrvo St. Thomas stigao 1. januara 1666. godine. Tamo su odmah sagradili tvrđavu Bluebeard, okačivši na njoj dansku zastavu. Kako je guverner Schmidt vrlo brzo umro, Slagelse je preuzeo ulogu guvernera nad tim malim naseljem. Nešto kasnije Slagelse se vraća u Dansku, gde je uspeo da okupi nove naseljenike, među kojima je bio i 61 robijaš. Umesto uobičajenih šest meseci, putovanje na jedrenjaku Fero trajalo je skoro godinu dana, tako da su u proređenom sastavu stigli na St. Thomas 1671. godine. Od 128 osoba na putu je preminulo 80, zajedno sa Slagelseom. 1672. godine danski naseljenici su osnovali na St. Thomasu prvo naselje, a 1694. godine i na ostrvu St. John.
Naselje je počelo naglo da raste, pošto se razvila trgovina robljem, u kojoj je Danska zapadno-indijska kompanija, sa sedištem na St. Thomasu, odigrala veliku ulogu. Robovi su radili na plantažama šećerne trske, a prodate robove prevozili su i na ostala ostrva. Zahvaljujući liberalnim danskim trgovačkim zakonima, Charlotte Amalie se razvila u slobodnu trgovačku luku u kojoj su čak i gusari mogli da prodaju opljačkanu robu.
Danska zapadnoindijska kompanija i predstavnici Brandenburga sklopili su 1685. godine ugovor o najmu kojim je deo St. Thomasa iznajmljen Brandenburgu. 1693. godine Danci su ponovo, bez ikakvog otpora, preuzeli posede koje je Brandenburg smatrao svojima. Nakon toga su na ostrvima vlast ustanovile razne evropske države – Španija, Engleska, Holandija, Malteški vitezovi, Francuska i konačno Danska, koja je ustanovila vlast nad svim ostrvima 1733. godine. Pruski kralj Fridrich Wilhelm I je 13. avgusta 1720. godine potpisao dokument kojim ustupa sva ranija brandenburška područja u Africi i St. Thomas holandskom trgovačkom društvu. St. Croix, koji je do tada bio francuski posed, Danci su kupili 1733. godine. Te godine St. John je bio mesto jedne od prvih značajnih pobuna robova u Novom svetu kada su robovi sa Zlatne obale (moderna Gana) zauzeli ostrvo na šest meseci. Danci su uspeli da pobede porobljene Afrikance uz pomoć Francuza sa Martinika. Da bi izbegli da ponovo budu zarobljeni, više od desetak kolovođa ustanka izvršilo je samoubistvo. Procenjuje se da je do 1775. godine broj robova bio osam puta veći od populacije danskih doseljenika.
Osnova privrede bilo je gajenje šećerne trske uz korišćenje robova. Nakon još jedne pobune robova na ostrvu St. Croix ropstvo je ukinuto 3. jula 1848. godine ukazom lokalnog guvernera. Danas se taj dan slavi kao praznik Dan oslobođenja. Tokom narednih godina, nekoliko puta su primenjivani strogi zakoni o radu, što je dovelo 1878. godine do pobune na ostrvu St. Croix.
Pošto plantaže više nisu bile toliko isplative, danski doseljenici počeli su da napuštaju svoja imanja, što je dovelo do značajnog pada broja stanovnika i ukupne privrede. Pored toga, uragan, zemljotres i cunami 1867. godine dodatno su uticali na privredu. Tokom preostalog perioda danske vladavine, ostrva nisu bila ekonomski održiva i bili su neophodni značajni transferi novca iz danskog državnog budžeta vlastima na ostrvima.
Sjedinjene Države su počele da se interesuju za ostrva još u XIX veku, a 1867. godine je napravljen ugovor o prodaji St. Thomasa i St. Johna, ali nikada nije realizovan. Drugi nacrt ugovora o prodaji ostrva Sjedinjenim Državama napravljen je 1902. godine, ali nije prošao u gornjem domu danskog parlamenta, pošto se glasanje završilo nerešeno (jer je opozicija dovela člana starog 97 godina).
Danska uprava trajala je sve do 31. marta 1917. godine, kada su St. Croix, St. John i St. Thomas prodati SAD za 25 miliona zlatnih dolara. Amerikanci su platili 296 dolara po jednom jutru površine, a za poređenje Aljaska je kupljena za samo 2 centa po jutru.
Za vreme I svetskog rata SAD su se bojale da bi Nemačka mogla okupirati Dansku i ostrva koristiti kao bazu za svoje podmornice. Zato je Danskoj ponuđeno da ostrva proda za 25 miliona USD, što je ekvivalentno današnjem iznosu od 587 miliona USD. Danska vlada je to shvatila kao ultimatum i popustila je. Sporazum o prodaji potpisan je 4. avgusta 1916. godine. Senat Sjedinjenih Američkih Država potvrdio je sporazum 7. septembra 1916. godine. Sporazum je u Danskoj prošao na referendumu 14. decembra 1916. godine. Sve je završeno sledeće godine, kada je Danska 17. januara 1917. godine prenela suverenitet na SAD. Svi stanovnici su 1927. godine dobili američko državljanstvo. Američki dolar je uveden kao sredstvo plaćanja 1934. godine.
Zastava Američkih Devičanskih ostrva
Malim ostrvom Water, južno od St. Thomasa, u početku je upravljala američka savezna vlada i postalo je delom teritorije Američkih Devičanskih ostrva tek 1996. godine, kada je 20 ha prešlo na teritorijalnu vladu. Preostalih 81 ha ostrva kupljeno je od Ministarstva unutrašnjih poslova Sjedinjenih Država u maju 2005. godine za 10 USD, transakcijom koja je označila zvaničnu promenu nadležnosti.
Ostrva od 1970. godine uživaju lokalnu samoupravu, biraju svog guvernera i šalju jednog delegata u Kongres SAD, koji nema pravo glasa, ali učestvuje u radu kongresnih odbora. Slično kao i Portoriko, stanovništvo je podeljeno oko toga želi li potpunu nezavisnost, status američke savezne države ili status quo.
Urgan Hugo pogodio je Američka Devičanska ostrva 1989. godine, prouzrokujući katastrofalne štete pogotovo na ostrvu St. Croix. Sledeći uragan Marilyn 1995. godine usmrtio je osam osoba i prourkovao je štetu od preko dve milijardi dolara. Uragani Bertha (1996), Geoges (1998), Lenny (1999) i Omar (2008) nisu naneli toliku štetu.
U septembru 2017. godine uragan Irma pete kategorije prouzrokovao je katastrofalne štete, posebno na ostrvima St. John i St. Thomas. Samo dve nedelje kasnije novi uragan pete kategorije Maria opustošio je St. Croix, od brzine 159-167 km/h narastao je na 220 km/h.
Stanovništvo
Popis izvršen 2010. godine zabeležio je 106.405 stanovnika, što iznosi preko 300 stanovnika /km2. Najviše stanovnika je popisano na ostrvu Saint Thomas (51.634), malo zaostaje Saint Croix (50.601), dok na ostrvu Saint John ima svega 4.170 stanovnika. Od tada se broj stanovnika nije mnogo povećao, procena iz jula 2018. godine je da na ostrvima živi 107.000 stanovnika. 2010. godine bilo je 40.648 domaćinstava i 26.636 porodica. Prosečna starost je 33 godine.
Od ukupnog broja stanovnika 76% su crnci, 16% je belaca, a preostalih 8% čine azijati, mešani i drugi. Latinoamerikanaca ima 17%. Mnogi stanovnici vode poreklo sa drugih karipskih ostrva, pre svega Portorika i Malih Antila.
Engleski jezik je trenutno dominantan. Prema popisu stanovništva iz 2000. godine, 25,3% osoba starijih od pet godina kod kuće govori jezik koji nije engleski, od čega španski govori 16,8% stanovništva, a francuski 6,6%. Engleski jezik je postao dominantan nakon što su ostrva 1917. godine prešla iz poseda Danske u posed SAD. Pod vlašću Danske zvaničan jezik je bio danski, ali je to bio isključivo jezik uprave i njime su govorili Danci, sićušna manjina ukupne populacije koja je prvenstveno radila u administraciji u kolonijalnom danskom zapadnoindijskom društvu. Međutim, imena mesta i prezimena poreklom iz Danske i Norveške i dalje se često sreću na ostrvima.
Američka Devičanska ostrva administrativno su podeljena na dva distrikta, koja su podeljena na 20 subdistrikta. Saint Thomas i Saint John zajedno formiraju jedan distrikt, dok je Saint Croix poseban distrikt. Međutim, iz statističkih razloga Biro za popis stanovnika SAD tretira svako od tri glavna ostrva (Saint Thomas, Saint John i Saint Croix) kao posebnu administrativnu jedinicu, mada ih u stvarnosti ima samo dve.
Privreda
Turizam je glavna grana ostrvske privrede i učestvuje sa oko 60% u bruto domaćem proizvodu (BDP). Ostrva godišnje poseti 2,5-3 miliona turista, a najviše ih dolazi kruzerima. Ti posetioci ne potroše veliku količinu novca (u proseku manje od 150 USD), ali su kao grupa u celini 2012. godine doneli prihod od 340 miliona USD. Ostale glavne grane privrede su javni sektor, poljoprivreda i mala proizvodnja, naročito proizvodnja ruma.
Analitičari koji preispituju privredu često ukazuju na problem zatvaranje najvećeg ostrvskog poslodavca u privatnom sektoru rafinerije nafte HOVENSA početkom 2012. godine, što je dovelo do velikog negativnog uticaja na privredu teritorije. HOVENSA je sada ponovo otvorena.
Proizvodni sektor uglavnom je baziran na destilaciji ruma. Poljoprivredni sektor je nedovoljno razvijen, a većina hrane se uvozi. Međunarodne poslovne i finansijske usluge su mala, ali rastuća komponenta privrede. Većina potrebe za električnom energijom se dobija iz uvozne nafte, što dovodi do toga da su troškovi električne energije četiri do pet puta veći od kopnenog dela SAD. Devičanska ostrva su bila najveći potrošač nafte po glavi stanovnika na svetu u 2007. godini. Uprava za vodu i električnu energiju Devičanskih ostrva takođe koristi uvezenu energiju za upravljanje postrojenjima za desalinizaciju kako bi obezbedila pitku vodu.
Američka Devičanska ostrva su nezavisna carinska teritorija od kopnenog dela SAD i uglavnom funkcionišu kao slobodna luka. Američki državljani stoga ne moraju da prolaze carinu prilikom dolaska na Američka Devičanska ostrva, već kada se vraćaju kući. Lokalno stanovništvo ne podleže američkom saveznom porezu na dohodak iz prihoda ostvarenih na ostrvima, već plaćaju istovetan iznos poreza Američkim Devičanskim ostrvima.
Saobraćaj
Glavni način dolaska na Američka Devičanska ostrva je preko aerodroma “Henry E. Rohlsen International Airport” na ostrvu St. Croix i “Cyril E. King Airport” na ostrvu St. Thomas, koji opslužuje i ostrvo St. John.
St. Thomas ima jednu od najboljih prirodnih luka Kariba. Osim toga, jako dobre su i luke u Christianstedu, Cruz Bayu i Port Alucroixu.
Podsetnik vozačima da se vozi levom stranom!
Putna mreža ostrva duga je ukupno 856 km. Ova ostrva su jedini posed SAD gde se saobraćaj odvija levom stranom. To je nasleđeno još iz vremena kada su ostrva bila posed Danske. Međutim, pošto je većina automobila uvezena iz SAD, automobili imaju volan na levoj strani (kontra strani za vožnju levom stranom). Pored toga, farovi koriste američki obrazac koji baca svetlo udesno, što može da zaslepi vozače koji dolaze u susret. Saobraćajna signalizacija se nalazi na suprotnoj strani puta u odnosu na kopneni deo SAD, a mnogi standardni saobraćajni znaci su izmenjeni tako da odgovaraju vožnji levom stranom.
Trajekti igraju ključnu ulogu u transportu između ostrva u sastavu Američkih Devičanskih ostrva. Putnički trajekti su glavni način putovanja između St. Thomasa i St. Johna i jedini način da se dođe do ostrva Water. Za putovanje do udaljenijeg St. Croixa sa St. Thomasa na raspolaganju su brod ili avion – uključujući nezaboravno putovanje hidroavionom od luke Charlotte Amalie do luke Christiansted u trajanju od 25 minuta. Tu je i hidroavionska usluga za St. John iz Charlotte Amalie.
Najfrekventija je trajektna veza koja povezuje ostrva St. John (luka Cruz Bay) i St. Thomas (luka Red Hook). Postoje tri prevoznika (“Big Red Barge”, “Global Marine” i “Love City Car Ferries”), a svaki obavlja po sedam polazaka dnevno. Rastojanje od oko 6 km trajekt savlada za 30 minuta. Prvi polazak iz luke Cruz Bay je u 5:30 h, a poslednji je u 18:15 h, dok je iz luke Red Hook prvi polazak u 6:15 h, a poslednji je u 19:00 h. Naplaćuje se samo prevoz automobila koji košta 35 USD (povratna karta je 50 USD), bez obzira koliko prevozi putnika ili prtljaga.
Trajektna luka Red Hook
Na istoj relaciji saobraća i brod samo za prevoz putnika, a vožnja traje svega 15 minuta. Iz luke Red Hook prvi polazak je u 6:30 h, zatim u 7:30 h, a od 8:00 h polasci su na svaki sat do ponoći. Polasci iz luke Cruz Bay su od 6:00 h do 23:00 h. Cena karte je 6 USD.
Postoji i brodska veza između dva ostrva na relaciji Charlotte Amalie – Cruz Bay. Polasci iz luke Charlotte Amalie su u 10:00, 13:00 i 17:30 h, a iz luke Cruz Bay su u 8:45, 11:15 i 15:45 h. Vožnja traje 45 minuta, a karta košta 12 USD.
“Big Red Barge” (Velika crvena barža)
Između ostrva St. Thomas i St. Croix postoji brodska veza, to je uglavnom između luka Charlotte Amalie i Gallows Bay (St. Croix). Vožnja traje od 90 minuta do 2:20 h, a cena karte je 50-60 USD (povratna karta u prvom slučaju košta 90 USD). Jedan prevoznik saobraća od četvrtka do utorka, a drugi od petka do ponedeljka (ispada da sredom nema prevoza).
Dnevna brodska veza postoji između luke Red Hook i Britanskih Devičanskih ostrva (Jost Van Dyke, Virgin Gorda i Anegada), a prevoznik je “Inter-Island Boat Services”. Ukoliko se želi posetiti ostrvo Tortola, prevoznik je “Native Son”, iz luka Charlotte Amalie, Red Hook ili St. John. Za putovanje na Britanska Devičanska ostrva neophodno je imati pasoš.
SPISAK AMERIČKIH DEVIČANSKIH OSTRVA (82 OSTRVA)
Barrel of Beef
Blinders Rocks
Booby Rock
Bovoni Cay
Calf Rock
Carval Rock ili Carvel Rock
Cockroach Is.
Coculus Rock
Cololoba Cay
Cow Rock
Cricket Rock
Current Rock
Dog Island
Dog Rocks
Domkirk Rock
Dry Rock
Durloe Cays
Dut Cheap Cay
Fish Cay
Flat Cays
Gorret Rock
Green Cay – Saint Thomas
Hans Lollik Rock
Limestone Rock
Harvey Island (Saint Croix)
Little Saint James Island
Lizard Rocks
Packet Rock
Patricia Cay
Pelican Cay
Perkins Cay
Porpoise Rocks
Rata Cay
Rotto Cay
Rupert Rock
Salt Cay
Saltwater Money Rock
Sandy Point Rock
Skipper Jacob Rock
The Stragglers
Sula Cay
Triangle Island
Turtleback Rock
Two Brothers
Welk Rocks
West Cay
S A I N T T H O M A S
Saint Thomas (danski Sankt Thomas) je drugo po veličini, ali i najgušće naseljeno ostrvo Američkih Devičanskih ostrva. Na ovom ostrvu se nalazi i glavni grad teritorije Charlotte Amalie.
Geografija
Ostrvo je dugačko 22 km, a najveća širina je 5,8 km. Površina samog ostrva je 80 km2, a ukupna površina sedam subdistrikata (gde ulaze i okolna ostrva) u njegovom sastavu je 83 km2. To znači da je po površini St. Thomas malo veći od Santorinija. Na St. Thomasu je najviši vrh Američkih Devičanskih ostrva, 474 m visoko brdo Crown. Ostrvo ima nekoliko prirodnih zaliva i luka: Magens Bay, Great Bay, Jersey Bay, Long Bay, Fortuna Bay i Hendrik Bay.
Magens Bay
Pristanište i sidrište za putničke brodove nalazi se u Long Bayu, blizu Charlotte Amalie. Pristanište za trgovačke brodove je Havensight Pier.
Po meteorološkim merenjima za period 1981-2010. godina temperatura se kretala od minimalnih 11ºC do maksimalnih 37ºC. Razlika najviših temperatura najtoplijeg avgusta i najhladnijih januara i februara iznosi samo 2,7ºC, dok je razlika najnižih temperatura 3,2ºC. Padavina je bilo 990 mm godišnje, od čega najviše u oktobru i novembru (oko 150 mm), a najmanje u martu (ispod 30 mm).
Istorija
Prvi stanovnici ostrva još 1500 godina p.n.e. bili su Ciboneji. Njih su zamenila indijanska plemena Arawak i Karibi. Kristifor Kolumbo je ugledao ostrvo 1493. godine prilikom njegovog drugog putovanja u Novi svet.
Holandska zapadnoindijska kompanija osnovala je službu na St. Thomasu 1657. godine. Prva kongregacija bila je reformatorska crkva St. Thomasa, koja je osnovana 1660. godine i bila je povezana sa holandskom reformatskom crkvom.
Prvi pokušaj Dansko-norveške unije (trajala je do 1814. godine) da naseli ostrvo 1665. godine nije uspeo. Međutim, Danci su ponovo naselili St. Thomas 1671. godine, pod sponzorstvom kompanije Glueckstadt Co, kasnije Danske zapadnoindijske kompanije. Prvi brodovi sa robovima stigli su 1673. godine, a St. Thomas je postao mesto trgovine robovima. Ostrvo je postalo danska krunska kolonija 1754. godine, a status slobodne luke dobilo je 1764. godine.
Zemljište na ostrvu podeljeno je na plantaže, a primarna privredna delatnost bila je proizvodnja šećerne trske. Kao rezultat toga, privreda St. Thomasa i susednih ostrva St. John i St. Croix postala je veoma zavisna od rada robova i trgovine robovima. 1685. godine Brandenburgisch-Africanische Compagnie preuzela je kontrolu nad trgovinom robovima na St. Thomasu i tu su se neko vreme održavale najveće aukcije robova na svetu.
Banknota od 1 dolara iz 1889. godine, koju je na St. Thomasu štampala Danska zapadna Indija
Prirodna luka St. Thomasa postala je poznata kao “Taphus” zbog lokala u kojima se točilo piće, a koji su se nalazili u blizini (“Tap Hus” se prevodi se kao “rum shop” ili “tap house” koji se odnosi na objekte za piće). 1691. godine prvobitno naselje preimenovano je u Charlotte Amalie u čast supruge danskog kralja Christiana V. Kasnije je Frederick V je proglasio Charlotte Amalie slobodnom lukom. U decembru 1732. godine iz područja koje je u današnjoj Nemačkoj, na ostrvo su stigla da služe prva dva misionara Moravske braće. Dok nisu stekli poverenje belih gospodara živeli su među robovima, ali to se ubrzo promenilo.
Prva britanska invazija i okupacija ostrva dogodila se 1801. godine. Ostrva su vraćena Danskoj 1802. godine, pod uslovima Amienskog sporazuma. 1804. godine vatra je progutala stotine domova u Charlotte Amalie. Druga britanska okupacija ostrva dogodila se od 1807-1815. godine, nakon invazije na Dansku zapadnu Indiju (1807), tokom koje je sagrađen Fort Cowell na susednom ostrvu Hassel.
Iako je trgovina šećerom donela prosperitet slobodnim građanima ostrva, St. Thomas je početkom XIX veka propadao. Nastavak izvoza šećera ugrožavali su uragani, suša i američka konkurencija. Nakon Danske revolucije 1848. godine ropstvo je ukinuto, što je uslovilo rast troškova proizvodnje i dodatno je oslabilo položaj proizvođača šećera na St. Thomasu.
Zahvaljujući svojim lukama i utvrđenjima, St. Thomas je i dalje zadržao strateški značaj, pa je stoga, šezdesetih godina XIX veka, tokom Američkog građanskog rata i njegovih posledica, vlada Sjedinjenih Država razmišljala o kupovini ostrva i njegovih suseda od Danske za 7,5 miliona dolara. Međutim, predlagači kupovine nisu uspeli da dobiju zakonsku podršku za ponudu.
Kako su Danci loše upravljali ostrvima, lokalni ostrvljanin David Hamilton Jackson bio je ključan u nagovoru da Danska pristane da ih proda SAD. 1915. godine otputovao je u Dansku i ubedio je danskog kralja da dozvoli slobodu štampe na ostrvima. Pokrenuo je prve novine na ostrvima, poznate kao The Herald. Posle toga je organizovao sindikate među radnicima za postizanje boljih uslova rada. Ostrva sada svake godine u novembru organizuje proslavu u čast zaostavštine Davida Hamiltona Jacksona.
Vessup Bay
1917. godine Dansku zapadnu Indiju su kupile Sjedinjene Države kao deo odbrambene strategije držanja kontrole nad Karibima i Panamskim kanalom tokom Prvog svetskog rata.
Posle II svetskog rata dolazi do porasta turizma na ostrvu. Relativno jeftina avionska putovanja i američki embargo Kubi, dovela su do znatnog povećanja broja turista. Uprkos prirodnim katastrofama kao što su uragan Hugo (1989), uragani Luis i Marilyn (1995) i uragani Irma i Maria (2017), ostrvska infrastruktura nastavlja da se poboljšava kako se broj turista povećava. Građeni su hoteli od West Enda do East Enda.
Charlotte Amalie
Posledice uragana Marilyn
Stanovništvo
Popis iz 2010. godine zabeležio je 51.634 stanovnika u distriktu St. Thomas, što iznosi 48,5% populacije Američkih Devičanskih ostrva.
St. Thomas je podeljen na sledeće subdistrikte (sa brojem stanovnika po popisu iz 2010. godine):
- Charlotte Amalie (18.481)
- Charlotte Amalie naselje (10.354)
- East End (8.403)
- Northside (10.049)
- Southside (5.411)
- Tutu (6.867)
- West End (2.241)
U ovih šest subdistrikta živi ukupno 51.452 stanovnika. Sedmi subdistrikt Water Island (182 stanovnika) se prostire na istoimenom ostrvu i ostrvu Hassel.
Red Hook je nezvanično “grad” koji se nalazi u subdistriktu East End.
Od 1796. godine u naselju Charlotte Amalie razvila se mala jevrejska zajednica. Osnovala je istorijsku sinagogu Beracha Veshalom Vegmiluth Hasidim, najstariju sinagogu koja se kontinuirano koristi bilo gde u Sjedinjenim Državama ili na njihovim spoljnim teritorijama.
Krajem XIX i početkom XX veka grupa francuskih katoličkih imigranata, poznata kao Chacas, došla je na ostrvo St. Thomas sa ostrva Sent Bartelemi i formirala je jednu zajednicu ribara i jednu farmera.
Saobraćaj
Na ostrvo se dolazi preko međunarodnog aerodroma “Cyril E. King”, koji je jedan od najprometnijih aerodroma u istočnim Karibima. Od jula 2015. do juna 2016. godine (tako se na aerodromu računa kalendarska godina) bilo je nešto više od 1,4 miliona putnika. Poslednje godine (2019-20) bilo je zbog korona virusa znatno manje putnika, oko 900.000. Aerodrom koriste i putnici za ostrvo St. John, pošto na tom ostrvu nema aerodroma, ali često i oni koji putuju na susedna Britanska Devičanska ostrva. Najveći broj putnika je na letovima za Miami, San Juan (Portoriko) i Atlantu. Postoje letovi za veći broj američkih gradova (New York, Chicago, Dallas, Minneapolis, Boston, Philadelphiju, Charlotte) i brojna karipska ostrva (St. Croix, Nevis, St. Kits, Tortola, Virgin Gorda, Sent Bartelemi, Anegada).
Putnički brodovi i manji broj trajekata služi za prevoz do susednih ostrva Water, Saint John, Saint Croix i Britanska Devičanska ostrva, a polaze iz luka Red Hook Terminal, Charlotte Amalie i Crown Bay Marina.
U okviru samog ostrva postoji brodski prevoz od lokacije Marriott Frenchman’s Reef i hotela “Frenchman’s Cove” do centra Charlotte Amalie. Polasci su od ponedeljka do subote na svakih pola sata od 8:30 do 17:00 h. Vožnja traje 12 minuta, a cena povratne karte je 14 USD.
Karta puteva
Na ostrvu ima mnogo taksi vozila, od klasičnih do velikih kombija, kao i mini bus vozila sa klupama i bez vrata, popularno nazvana “safaris”. Oni obično saobraćaju samo između punktova sa velikim brojem putnika, npr. terminala za krstarenje u Havensightu, Crown Baya i centra Charlotte Amalie.
Prevoz u Red Hooku
Znamenitosti
Tvrđava Crnobradog
Tvrđava Crnobradog (Blackbeard’s Castle) je jedno od pet nacionalnih istorijskih obeležja na Američkim Devičanskim ostrvima. Nalazi se u gradu Charlotte Amalie. Danci su je 1679. godine podigli kao osmatračnicu radi zaštite luke kao i Fort Christiana. Tvrđava Crnobradog prvobitno se zvala Skytsborg (što znači zaštitna tvrđava). Nalazi se na najvišoj tački brda Government Hill. Skytsborg su koristili danski vojnici kao vrlo efikasno osmatračko mesto da bi uočili neprijateljske brodove. Fort Christian je na nivou mora, što ga čini idealnim za sprečavanje napadača topovskom vatrom; međutim, iz samog utvrđenje nije se pružao idealan pogled na brodove koji su se približavali luci.
Nije poznato koje je godine promenjeno ime Skytsborg u Crnobradi, ali je zloglasni Edward Teach, poznatiji kao Crnobradi, plovio karipskim vodama početkom XVIII veka. Priča se da je osmatračnicu koristio kao vidikovac u svoje piratske svrhe. Tvrđava je dugi niz godina bila centralni deo privatne rezidencije i bila je pretvorena u hotel, ali više nije otvorena za javnost.
Smešten na severnoj (atlantskoj) strani ostrva, zaliv Magens ima dobro zaštićenu plažu od belog peska koja se proteže u dužini od 1 km. Jedno je od najpopularnijih turističkih odredišta na ostrvu, kao i mesto okupljanja lokalnog stanovništva.
Red Hook je naselje smešteno na istočnoj obali St. Thomasa, u subdistriktu East End. Naziv naselja u prevodu znači Crvena udica. Nezvanično se smatra “gradom”. Ima prodavnice, restorane, barove, poslovne kancelarije, banke i još ponešto. Sa obale se pruža pogled na Pillsbury Sound i ostrvo St. John. U Red Hooku se nalazi nekoliko hotela, marina, trajektno pristanište (odatle polaze trajekti i brodovi za ostrvo St. John) i druge ključne stvari za istočnu obalu St. Thomasa.
Okeanski park “Coral World”
“Coral World”
“Coral World” je morski park i turistička atrakcija smeštena pored plaže Coki u subdistriktu East End. Od otvaranja 1978. godine obeležje parka je Kula za podvodno razgledanje, koja se spušta 6 m u okean. Kasnije je parku dodat kružni rezervoar od 300.000 litara za susret sa Karipskim grebenom, oko koga plivaju lokalne ribe i ostali morski svet, i ograđeni prostor za južnoameričke morske lavove. Park koristi sistem otvorene vode za cirkulaciju okeanske vode kroz eksponate.
Ostale životinje u parku su morske kornjače, raže, mlade ajkule, morski konjići, morske zvezde, školjke, morski krastavci, kao i iguane i papagaji. Mnoge životinje, poput kornjača, bivaju spašene iz divljine i puštene nazad kada to bude moguće.
Park se fokusira na edukaciju posetilaca i interakciju sa životinjama, putem dodira, hranjenja, plivanja, ronjenja (snuba=nešto između ronjenja sa maskom i sa bocama) iSea Trek (podvodna staza po kojoj se šeta sa specijalnom kacigom za disanje).
SUBDISTRIKT WATER ISLAND
WATER ISLAND
Ostrvo Water (danski Vand ø, vodeno ostrvo) SAD su kupile od Danske 1917. godine, ali je nastavilo da bude u vlasništvu danske istočnoazijske kompanije još nekoliko decenija. Od 1996. godine čini deo Američkih Devičanskih ostrva.
Ostrvo je vulkanskog porekla i leži 500 m južno od ostrva St. Thomas, odnosno glavnog grada Charlotte Amalie. Ostrvo je dugačko 3 km, a širina se kreće od 270 m do 1 km. Zalivi Limestone i Sprat su na severoistoku ostrva, Ruther i Elephant su na severozapadu, a Druif i Flamingo su na jugozapadu ostrva. Površini ostrva Water je 1,989 km2, a zajedno sa ostrvom susednim Hassel čini subdistrikt Water Island. Po popisu iz 2010. godine ostrvo ima 182 stanovnika i bez značajnijih je komercijalnih objekata.
Istočna trećina ostrva je zatvorena zajednica, Sprat Bay Estates. U njenom sastavu je Sprat Point, poluostrvo površine 12 ha i prirodni rezervat u vlasništvu Ministarstva unutrašnjih poslova Sjedinjenih Država i privatna plaža Sprat Bay koja se nalazi između Sprat Pointa i Carol Pointa. Sve plaže na Američkim Devičanskim ostrvima su javne kada im se pristupa sa vode.
Prvi stanovnici ostrva bili su narod Taino u XV veku. Pomalo čudan naziv ostrvu dali su Evropljani, zbog prirodnih jezera sa slatkom vodom. Mnogim ostrvima na Malim Antilima nedostaje vode za piće, pa je ostrvo Water bilo često mesto zaustavljanja gusarskih brodova koji su tu obnavljali zalihe sveže vode.
Danske pretenzije na ostrvo datiraju bar od 1769. godine. Tokom XVIII i početkom XIX veka ostrvo je bilo u vlasništvu nekoliko slobodnih crnaca i mulata koji su imali plantaže pamuka i gajili su stoku. 1905. godine ostrvo je prodato danskoj Istočnoazijskoj kompaniji. SAD su verovale da je kompanija radila u korist Nemačke i da je nastojala da uspostavi nemačku pomorsku bazu i komercijalno prisustvo na St. Thomasu.
Dok su ostatak Danske zapadne Indije SAD kupile 1917. godine, ostrvo Water kupljeno je tek 19. juna 1944. godine za iznos od 10.000 USD, a za potrebe zaštite podmorničke baze na St. Thomasu tokom Drugog svetskog rata.
Od 1944. do 1950. godine ostrvo je bilo pod ingerencijom Ministarstva odbrane SAD. Izgradnja tvrđave Fort Segarra započela je 1944. godine, ali je tvrđava ostala nedovršena i napuštena je 1948. godine. Jedinice vojske SAD za biološko-hemijsko ratovanje, koristile je delove ostrva Water za ispitivanje bojnih otrova, uključujući agens Orange od 1948. do 1950. godine. Ostrvo je zatim predato Odeljenju unutrašnjih poslova i dato je u zakup, pre svega stanarima.
Plaža Honeymoon
Vlasništvo nad ostrvom Water prebačeno je sa savezne vlade na teritorijalnu vladu 12. decembra 1996. godine za sumu od 25 miliona USD (isti iznos koji je savezna vlada platila za čitava Američka Devičanska ostrva 1917. godine!) čime je ostrvo Water postalo “poslednja devica”. Krajem devedesetih godina XX veka Ministarstvo unutrašnjih poslova započelo je prenos zemljišta na ostrvu dugogodišnjim stanarima. 2005. godine vlada Američkih Devičanskih ostrva najavila je planove za dalji razvoj ostrva Water i povećanje broja stambenih zgrada kako bi se rešila hronična nestašica stanova na St. Thomasu.
Građansko udruženje Water Island (WICA) osnovano je sredinom šezdesetih godina XX veka kako bi pomoglo poboljšanju kvaliteta života na ostrvu Water. Danas udruženje broji preko 100 članova i sarađuje sa vladom Američkih Devičanskih ostrva kako bi pomoglo u zaštiti životne sredine na ostrvu. Stanovnici ostrva plaćaju održavanje plaže i volonterski učestuju u čišćenju ostrva.
Do ostrva se može doći redovnom brodskom linijom iz marine Crown Bay (na Google Earthu je Krum Bay) ili drugim brodovima. Putnici se prevoze do lokacije Phillips Landing, gde su im na raspolaganju kolica za golf za istraživanje ostrva. Trenutno na ostrvu nema hotela, iako je moguće iznajmiti nekoliko kuća. “Virgin Islands Campground” takođe nudi smeštaj.
Polasci sa ostrva St. Thomas su od ponedeljka do subote na svakih 45 minuta od 6:30 h do 18:00 h. Sa ostrva Water polasci su takođe na svakih 45 minuta, s tim da je prvi polazak u 6:45 h. Nedeljom i praznicima polasci sa St. Thomasa su u 8:00, 10:30, 12:00, 15:00 i 17:00 h, a povratak sa ostrva Water je 15 minuta kasnije. Specijalne noćne vožnje moguće su sredom, petkom, subotom i nedeljom. Prevoz traje 10 minuta, a plaća se 5 USD.
Glavne atrakcije ostrva su plaže, pre svega Honeymoon (Medeni mesec), ruševine plantaža, Fort Segarra i lokacija za ronjenje Supermarket Reef u zalivu Limestone.
Jedna od glavnih atrakcija ostrva Water je plaža Honeymoon u zalivu Druif, na zapadnoj obali ostrva. U početku ju je teško bilo nazvati plažom. Bilo je to područje dugo oko 15 m posuto rastinjem i kamenjem i protezalo se na oko 3 m od mora. Uklonjeno je drveće i žbunje, odvezeno je 200 kamiona stena i šljunka, a kamen na plaži razbijen je buldožerom. Pesak je prosejan da bi se uklonili preostali otpaci, a bager je korišćen za uklanjanje morskih algi i odlaganje peska na obalu. Na obali su zasađene palme u nekoliko redova. Sve je to postignuto pod upravom Waltera Phillipsa, glavnog zakupca ranih pedesetih godina XX veka.
Sedamdesetih godina XX veka na ostrvu Water radio je i veliki hotel “Water Island Colony Club” koji je imao u ponudi hotelske sobe i vile za najam. Ime mu je kasnije promenjeno u “Sugar Bird” i doživeo je propast kada ga je pogodio uragan Hugo. Barake Fort Segarre korišćene su za smeštaj zaposlenih u hotelu.
Tvrđava Segarra (slika gore) izgrađena je kao deo odbrambene strategije SAD tokom Drugog svetskog rata. Tu su bile stacionirane obalska baterija na Flamingo Pointu (1944. godine, nikad dovršena) i baterija za borbu protiv motornih torpednih čamaca. Pored toga, u blizini Carolina Pointa izgrađene su kasarna, osmatračnice, bunkeri sa municijom, kao i infrastruktura pristaništa, puteva, vodovodna i kanalizaciona mreža, kao i elektroenergetski sistemi. Trebalo je da bude podzemno utvrđenje, sa ciljem da zaštiti podmorsku bazu na St. Thomasu. Rat se završio pre završetka radova i projekat je napušten. Nezavršeni projekat predat je 1948. godine jedinici za hemijsko ratovanje za ispitivanje bojnih otrova i hemijskih sredstava na kozama i golubovima tokom nekoliko godina. Nakon završetka ovih testova, vojska je 1952. godine prenela kontrolu nad ovim područjem Odeljenju unutrašnjih poslova.
I dalje su vidljivi prostori za puške, tuneli i podzemne prostorije koji su izgrađeni tokom Drugog svetskog rata. Lokacija je sada dostupna za razgledanje, a tuneli i podzemne prostorije otvoreni su za obilazak. Područje nadgleda inženjerski korpus Vojske SAD, koje uzima uzorke tla sa bivših lokacija na kojima su ispitivane hemikalije, kako bi se osiguralo “da od prethodnih aktivnosti Ministarstva odbrane ne preostane zaostala kontaminacija”.
HASSEL
Hassel (sreće se i varijanta sa dva slova “l” u nazivu, odnosno Hassell) se nalazi u luci Charlotte Amalie, 100 m južno od ostrva St. Thomas i 600 m severoistočno od ostrva Water, sa kojim čini subdistrikt Water Island. Ostrvo je dugačko 1,6 km, širina se kreće od 170-500 m i ima 55 ha površine.
Nekada je ostrvo Hassel bilo poluostrvo ostrva St. Thomasa, poznato kao Orkanhullet (uraganska rupa). Hassel je odvojen od ostrva St. Thomas u vreme vladavine Danaca 1860. godine. Ime je dobilo po porodici Hassel koja je posedovala njegov najveći deo.
Careening Cove, zaliv na ostrvu Hassel, pojavljuje se na kartama već 1687. godine.
Danci su koristili strateški položaj ostrva Hassel za odbranu prometne luke Charlotte Amalie u XVIII i XIX veku.
Britanci su okupirali ostrvo Hassel tokom napoleonovih ratova. Na ostrvu Hassel ostale su ruševine nekoliko britanskih objekata, kao što je Fort Willoughby, koja je sagrađena na mestu starije baterije princa Frederika (Fort Frederik), Fort Shipley (Shipley’s Battery) i baterija Cowell. Sve tri su izgrađene oko 1802. godine.
Tokom četrdesetih godina XIX veka železnička kompanija “St. Thomas Marine” izgradila je železničku prugu na ostrvu, dužine oko 100 m. Ona se koristila za izvlačenje brodova na suvo, kako bi se moglo raditi na popravci trupa ili propelera broda. To je jedna od najstarijih morskih železnica na parni pogon na zapadnoj hemisferi i možda najstariji preživeli primer takve železnice. Kompanija “Boulton” sa sedištem u Hamburgu napravila je parnu mašinu za železnicu.
Šezdesetih godina XIX veka Danci su u cilju poboljšanja cirkulacije luke Charlotte Amalie prokopali kanal, kojim je nastalo ostrvo Hassel.
Britanska brodska kompanija “Royal Mail Steam Packet” imala je na ostrvu Hassel zapadnoindijsko čvorištem od oko 1850. godine do sedamdesetih godina XIX veka. 1871. godine kompanija “Hamburg America Line”, koja je vršila transatlantski prevoz postavila je na ostrvu Hassel stanicu za dopunu parobroda ugljem. Na ostrvu je bio i leprozarijum, za obolele od lepre.
Kanal između ostrva St. Thomas i Hassel proširio je Inženjerski korpus američke vojske 1919. godine, nedugo nakon što su SAD kupile Dansku zapadnu Indiju. Američka mornarica je takođe osnovala pomorsku stanicu na ostrvu, koja je bila u funkciji tokom Prvog i Drugog svetskog rata.
Sredinom XX veka veći deo ostrva Hassel bio je u vlasništvu istaknute lokalne porodice Paiewonski. Mali hotel “Royal Mail Inn” možda je ovekovečen u romanu Hermana Wouka “Ne zaustavljaj karneval” (Don’t Stop the Carnival). Morska železnica Creque i signalna stanica Cowell’s Battery radile su do šezdesetih i sedamdesetih godina XX veka respektivno. Južni deo ostrva upisan je kao istorijski okrug u Nacionalni registar istorijskih mesta 1976. godine. Dve godine kasnije istorijski okrug je proširen tako da pokriva i ostatak ostrva.
1978. godine Nacionalni park Devičanska ostrva kupio je veći deo ostrva od porodice Paiewonski. Ostatak ostrva podeljen je između teritorijalne vlade i nekoliko privatnih vlasnika.
Od približno 2004. godine, Trust za očuvanje ostrva St. Thomas i Hassel, Nacionalni park Devičanska ostrva, Istorijski fond St. Thomasa i druge organizacije rade na obnavljanju i očuvanju istorijskih mesta na ostrvu.
U martu 2012. godine, dvadeset sedma sezona MTV rijaliti programa “The Real World” (Stvarni svet) snimana je na ostrvu Hassel. Snimanje je završeno dva meseca kasnije, u maju 2012. godine. 2015. godine to zemljište je kupljeno da bi se koristilo za izgradnju kuća, ali ih je izgrađeno manje od pet. Čini se da to nije brzo rastuće naselje, već više izolovano i privatno.
Za obilazak ostrva postoji određeni broj kajakaških ili pešačkih tura sa vodičem.
SUBDISTRIKT SOUTHSIDE
BUCK (St. Thomas)
U sastavu Američkih Devičanskih ostrva postoje dva ostrva Buck. Iz tog razloga je u naslovu iza imena ostrva naznačeno da je blizu ostrva St. Thomas.
Nacionalno utočište za divlje životinje Buck Island nalazi se oko 3 km jugozapadno od najjužnije tačke ostrva St. Thomas. Ostrvo Buck dugačko je 750 m i ima 18 ha površine. U neposrednoj blizini, udaljeno svega 60 m, nalazi se ostrvo Capella, približno upola manje od ostrva Buck. Ostrvo karakteriše trnovito žbunje sa stenovitom obalom okruženo spektakularnim grebenima. Svetionik (koji još uvek održava Obalska straža SAD) se izdiže iznad kaktusa i travnjaka. Ostrvo je prebačeno Službi za ribu i divlje životinje SAD zbog “njegove važnosti za ptice selice”. Američka mornarica prebacila je deo zemljišta 1969. godine, a ostatak je dobila od Obalske straže 1981. godine. Ostrvo je okruženo lepim koralnim grebenom i veštačkim grebenom – olupinom broda. U moru žive razne ribe i životinje, posebno ugrožene morske kornjače.
Posetioci mogu da posete ostrvo brodom sa St. Thomasa i St. Johna. Poseta uključuje ronjenje na dah ili sa bocama, a jedan od brodova koji organzuju dnevne izlete je Heavenly Days Catamaran. Posebno je zanimljiva uvala Turtle Cove na severozapadnoj obali ostrva, gusto neseljena morskim kornjačama.
Ostrvce Buck je na slici levo, a ostrvce Capella je desno
CAPELLA
Capella jeostrvce površine 9,3 ha neposredno uz ostrvo Buck. Ostrvo ima oblik trougla, čije su stranice oko 400 m. Zajedno se Capella, Buck i susedna ostrvca ponekad nazivaju Capella Islands.
SABA
Saba je stenovito ostrvo, smešteno 3,5 km jugozapadno od kraja piste aerodroma Cyril E. King i četiri kilometra zapadno od ostrva Water. Približno je trouglastog oblika, a svaka stranica tog trougla ima dužinu 450-500 m. Saba je strmo ostrvo, visine 60 m, sa peščanom plažom na severnom rtu. Susedno ostrvce Turtledove Cay povezano je sa Sabom plitkim peščanim sprudom upravo od ove plaže. Ostrvo Saba ima dva slana jezera u istočnom i na zapadnom delu, što je popularna lokacija za posmatranje ptica. Na južnoj obali su stenovite litice sa morskim pticama. Pored posmatrača ptica, ostrvo posećuju i ronioci na dah i sa bocama. Njih privlače koralni grebeni i brojne olupine brodova, kao što su Witshoal II, Witconcrete II, Grainton i Witservice IV.
Ostrvo ima najveću koloniju morskih ptica u arhipelagu sa više od 30.000 čađavih čigri. Od ostalih vrsta morskih ptica postoje druge vrste čigri, gak ili noćna čaplja itd.
Iako po wikipediji ovo i susedno ostrvo Turtledove Cay pripadaju subdistriktu Southside, zbog njihovog geografskog položaja to gotovo sigurno nije tačno i trebalo bi da pripadaju subdistriktu West End (ili manje verovatno Charlotte Amalie).
Saba i Turtledove Cay
TURTLEDOVE CAY
Turtledove Cay (takođe poznat pod nazivima Turtledove Key, Dove Key i Turtle Dove Cay, turtle-dove ili turtle dove=grlica) je stenovito ostrvce površine 1,5 ha, smešteno 100 m severno od ostrvca Saba. Njegova nadmorska visina je oko 17 m, a ostrvo je prekriveno visokom travom. Sa Sabom ga spaja sprud, koji se pojavljuje iznad površine mora tokom izuzetno velike oseke. Turtledove Cay (i obližnji Flat Cay, Little Flat Cay i ostrvo Saba) vlada Američkih Devičanskih ostrva proglasila je rezervatom. Ostrvo je stanište velikog broja autohtonih morskih ptica, u čemu prednjače velike kolonije čigri.
SUBDISTRIKT WEST END
KALKUN CAY
Kalkun Cay je stenovito, strmo i usko ostrvce, smešteno u sredini prolaza Savana. Nalazi se 1,8 km severoistočno od ostrva Savana i 1,7 km zapadno od West Pointa, najzapadnije tačke ostrva St. Thomas. Kalkun Cay je visok 22 m i prekriven je šipražjem i travom. Važno je stanište autohtonih morskih ptica. GPS koordinate: 18°21′1.44″ N, 65°03′27.72″ W.
SAVANA
Savana se nalazi oko 3,5 km jugozapadno od najzapadnije tačke ostrva St. Thomas. Ostrvo je dugačko 1,6 km, a širina se kreće do 700 m. Približnim merenjem na Google Earthu dolazi se do površine ostrva od 70 ha. Ostrvo Savana je najzapadnija tačka Američkih Devičanskih ostrva. 14,5 km zapadno se nalazi ostrvo Culebrita, koje pripada Portoriku.
GPS koordinate: 18°20′ N, 65°05′ W.
U ovom subdistriktu, pored zapadne obale ostrva St. Thomas, nalazi se još izvestan broj ostrvaca za koje ne postoje opisi, a najveći među njima su West Cay (najbliži St. Thomasu, visina 7 m), Salt Cay, Dutchcap Cay i Cockroach Island (udaljen oko 5,5 km od St. Thomasa).
SUBDISTRIKT NORTHSIDE
BRASS
Inner Bras (bliže na slici) i Outer Brass
Postoje dva ostrva Brass.
Inner Brass (unutrašnji) je nenaseljeno ostrvo koje je udaljeno 600 m od severne obale St. Thomasa. Ostrvo je dugačko 1,5 km, najveća širina je 750 m, a površina je 52 ha. Iako su po wikipediji na ostrvu odmaralište (resort), bele peščane plaže, tropski grebeni, kao i helidrom, od tih sadržaja na ostrvu nema ničega. Do ostrva se dolazi čamcem ili kajakom sa severne obale St. Thomasa.
GPS koordinate: 18°22′59″ N, 64°58′15″ W.
Outer Brass (spoljašnji) se nalazi 600 m severnije od ostrva Inner Brass. Po površini je manje ostrvo od Inner Brassa, dugačko je 1,1 km, a široko je 700 m. Po priloženim slikama izgleda da je ima veću visinu od svog južnog suseda i nijednu plažu.
GPS koordinate: 18°23′41″ N, 64°58′16″ W.
HANS LOLLIK
Hans Lollik su grupa od dva ostrva. Great Hans Lollik (“GHL”) se nalazi oko 2,3 km od centralnog dela severne obale ostrva St. Thomas, razdvojen prolazom Leeward (zavetrina). Little Hans Lollik i Pelican Cay leže 300 m, odnosno 1 km, severno od Great Hans Lollika na istom grebenu. Veći deo morskog dna oko ostrva je stenovit i podržava gusto raznoliko stanište korala.
Great Hans Lollik je slika savršenog privatnog ostrvskog raja pod američkom zastavom. Ovo je jedno od najlepših mesta na svetu, površine preko 200 ha. Plaža Coconut u obliku polumeseca oduzima dah (i još nekoliko drugih plaža), zapanjujući vidici i litice, šume palmi i kristalno čisto more čine ga idealnim za jedan raskošan dom ili najbolje svetsko eko-odmaralište sa pripadajućim rezidencijama.
Little Hans Lollik je neuporedivo jednostavnije ostrvo površine 40 ha sa veličanstvenom belom peskovitom plažom, apsolutnom privatnošću i prekrasnim pogledom na okolna ostrva. Ovo ostrvce je najsevernija tačka Američkih Devičanskih ostrva.
Poreklo naziva ostrva nije baš sasvim jasno. Po jednoj verziji ono potiče od nadimka danskog mornara Hans sa Lollanda (dansko ostrvo), koji je tuda plovio. Pronađen je podatak da je izvesni Hans Christensen Laalick 21. maja 1675. godine na ostrvu St. Thomas kupio par cipela za 36 funti šećera. Ima li on veze sa nazivom ostrva nije do kraja razjašnjeno.
Karakteristike zemljišta grupe ostrva Hans Lollik su u zavisnosti njihove prirodne topografije, izloženosti pasatima i posledicama uticaja čoveka. Delom i zbog male nadmorske visine, Great Hans Lollik godišnje ima oko 1.120 mm padavina. Istočne i severoistočne padine ostrva su na udaru severoistočnih pasata. Zavetrinski deo ostrva zadržava više vlage i podržava biljne zajednice koje se po obliku rasta i sastavu vrsta razlikuju od onih na privetrinskim padinama.
Prisustvo ljudi imalo je značajan uticaj na ekologiju ostrva. Od početka do sredine XVIII veka Devičanska ostrva su bila obrađivana. Lokalni istoričari procenjuju da je tokom ovog perioda 12 do 16 ha površine ostrva Great Hans Lollik bilo obrađivano za pamuk. Strmi profil ostrva prouzrokovao je klizanje i ispiranje površinskog sloja zemlje u more; neki procenjuju da je tokom tog poljoprivrednog perioda izgubljeno nekoliko decimetara gornjeg sloja zemljišta. Četrdesetih i pedesetih godina prošlog veka, drvo sa Great Hans Lollika se prodavalo na ostrvu St. Croix. Iako su na ostrvu ostali samo magarci i evropski zečevi, poslednjih godina ostrvo su zauzele i koze.
Uticaj savremenog čoveka na Hans Lollik, stvorilo je od njega drugačije ostrvo od onog koje je su poznavali Arawak indijanci pre nego što su ga krajem XV veka otkrili Evropljani. Čišćenje, paljenje i seča šume izmenili su vegetaciju ostrva. Pojedinih vrsta biljaka na ostrvu više nema. Vatra je omogućila da dominiraju otporne vrste (npr. slamnata palma), a zbog seče dominira četinarsko drvo. Istovremeno, doseljenici su uveli egzotične vrste i sorte, od kojih su se neke proširile i sada dominiraju u biljnim zajednicama na ostrvu.
Zaliv Coconut
Na oba ostrva nema velikih sisara. Pacovi su se pojavili sa prvim evropskim doseljenicima pre 500 godina. Evropski zec, mačke i magarci su namerno pušteni. Trebalo bi da su prisutne četiri vrste slepih miševa.
Vodozemci i gmizavci Hans Lollika nisu dobro proučeni, ali njihov sastav bi trebalo da podseća na sastav St. Thomasa. Nekoliko vrsta guštera, uobičajenih na obližnjim ostrvima, nikada nije pronađeno na Hansu Lolliku. Tokom istraživanja devedesetih godina prošlog veka potvrđeno je prisustvo tri prethodno zabeležena gmizavca: dve vrste guštera i jedna vrsta zmije. Po prvi put je otkrivena još jedna vrsta guštera.
Nije poznato da ima vodozemaca na Hansu Lolliku. Moguće je da se tamo pojavljuje jedna ili više vrsta sitnih žaba, koje stvaraju gnezda od pene kako bi zaštitile jajašca i punoglavce od suše, a stajaća slatka voda im nije potrebna za razmnožavanje. Odrasle žabe se kriju u vlažnim predelima.
Mnoge vrste ptica su sezonski posetioci priobalja i evidentirane su samo na Hans Lolliku tokom letnje sezone parenja. Najuočljiviji među rezidencijalnim vrstama morskih ptica je smeđi nesit (pelikan). Za ishranu koristi hranom bogatu vodu Hans Lollika; omiljeni plen su bela i plava mladica, kao i lažna sardela. Pronađena su i mapirana glavna staništa ptica, kako bi se u budućnosti prilikom planiranja izgradnje izbegla ta područja. Hans Lollik nema kritična mesta za gnežđenje bilo koje vrste ptica. Područja gnežđenja tropskih ptica na liticama de facto su zaštićena od ljudi samim svojim položajem.
Hans Lollik nije bio istorijski važno mesto gnežđenja smeđeg nesita. Ono može biti rezultat rastuće lokalne populacije pelikana, koja se širi na nove lokacije ili je možda rezultat preseljenja sa drugih ostrva i obala. Smeđi nesit se vodi kao ugrožena vrsta, kako federalno, tako i na Devičanskim ostrvima. Nekada se smatralo da je smeđi nesit osuđen na propast iz razloga što se ljuska jajeta stanjila zbog zagađenja DDT-om. Otkako je zabrana korišćenja DDT stupila na snagu, populacija smeđeg nesita širom Sjedinjenih Država se obnovila. Ipak Devičanska ostrva nisu uklonjena sa liste područja na kojima je ova ptica ugrožena, ali indikacije govore da se i tu populacija oporavlja.
Razne vrste čigri se gnezde na obližnjem Pelikan Cayu, ali ne i na ostrvu Hans Lollik. Među ostale vrste ptica koje se viđaju na Hansu Lolliku spada i kobac.
Područje između Great i Little Hansa Lollika relativno je plitko. Struje koje teku između dva ostrva su uglavnom zapadne i često su prilično brze. Plićake uz oba ostrva kolonizuju korali. U plićoj vodi dubine do 3 m živi vrsta korala Acropora, dok su dublje brojni ostaci ovih nekada masivno raširenih korala. Razne vrste sunđera kolonizirale su područja mrtvih korala. Na jugozapadu se nalazi peščana plaža, a pesak se širi prema moru. Unutar ovog peščanog područja postoje nova područja stena koja su kolonizovali korali i alge. Dalje u moru se nalazi plitko područje grebena na koje dolazeći talasi jako utiču. Područje grebena podržava raznolikost kolonizacije mekih i tvrdih korala. Uz zapadnu stranu ostrva i duž severozapadnog kraja ostrva obala je stenovita, a stena se proteže i ispod mora. Postoje velike stene i kamene ploče koje leže neposredno ispod površine vode duž obale. Raznovrsna zajednica korala i sunđera kolonizuje ovaj kameni supstrat koji se brzo spušta na dubinu od 6 do 8 m.
Smeđi nesit
Najčešće vrste kitova koje se kreću vodama šireg područja Hans Lollika su delfini i grbavi kitovi. Prisustvo grbavih kitova je sezonsko, sa najvećim migracijama koje se javljaju od januara do marta. Najviše ribe ima u istočnom priobalju sa grebenom i u područjima dublje vode kraj severozapadne obale Great Hans Lollika. Oko ostrva se javljaju tri vrste morskih kornjača.
Nisu pronađeni značajni dokazi o praistorijskoj naseljenosti ostrva. Na osnovu istorijskih izveštaja, na ostrvu je izgrađen niz objekata za potrebe plantaže pamuka i održavan je bar od 1769. godine, ali verovatno i nekoliko decenija ranije. Naseljenost ostrva se nastavila do sredine XIX veka. Novija eksploatacija ostrva obuhvatala je seču šume, ribolov, boravak pojedinaca i stočarstvo pedesetih godina prošlog veka, kada je izgrađen obodni put (na Google Earthu se vidi put od južne do severne obale, pored zapadne obale ostrva, u dužini od oko 3,3 km) sada zarastao. Podvodna istraživanja zaliva Hansa Lollika nisu uspela da pronađu bilo kakav bitan arheološki ili kulturni artefakt od značaja. U zalivu Coconut pre nekoliko godina pronađen je potopljeni brod.
SUBDISTRIKT EAST END
CAS CAY
Cas Cay je nenaseljeno ostrvo smešteno u zalivu Jersey, 2 km jugozapadno od Red Hooka na istočnoj obali St. Thomasa. Ostrvo ima oblik bumeranga, dugačko je 800 m, a široko do 100 m. Po podacima sa wikipedije površina ostrva je 200.000 m2, ali kada se meri na Google Earthu dolazi se do podatka od svega 60.000 m2! Ostrvo je pod zaštitom Odeljenja za prirodne resurse. Brodovi za ostrvo polaze iz marine Compass Point, istočno od naselja Nadir. Cas Cay je tropsko ostrvo koje ima 30 m visine sa više vrsta ptica. Takođe je stanište endemskim biljnim vrstama kao što su orhideje i brojne mangrove. Na njemu žive gušteri poput anola i gekona. Ostrvo takođe ima veliku populaciju pacova. U blizini se nalazi jedno je od najvećih područja mangrova na Devičanskim ostrvima. Pored ekosistema mangrove, utočišta divljih životinja, prirodnog vira i morskog gejzira, mnogi posećuju ostrvo radi rekreativnih aktivnosti kao što su ronjenje na dah i sa bocama, vožnja kajaka i posmatranje ptica. Obližnji morski rezervat Cas Cay-Mangrove Lagoon Marine Reserve & Wildlife Sanctuary nalazi se u zalivu Jersey, severno od Cas Caya.
GPS koordinate: 18°18′25″ N, 64°51′55″ W.
GREAT SAINT JAMES
Great Saint James je ostrvo površine oko 67 ha i nalazi se 400 m jugoistočno od istočnog kraja ostrva St. Thomas. Dužina ostrva je oko 1,7 km. Ostrvo je najpoznatije po tome što se nalazilo u vlasništvu finansijera i seksualnog prestupnika Jeffrey Epsteina, zajedno sa susednim ostrvom Little Saint James.
Božićna uvala na zapadnoj obali Great Saint Jamesa popularno je mesto za ronjenje i sidrište za dnevne posetioce sa čarter čamcima i jahtama. Dostupne su 22 bove za vez preko noći (ali se ne održavaju redovno).
Great Saint James vredeo je u jednom trenutku 3 miliona USD kada je bio u vlasništvu jedne žene. Posle njene smrti ostrvo je podeljeno na parcele i nasledile su ga tri osobe. Članovi porodice danskog političara Christiana Kjæra bili su vlasnici Great Saint Jamesa od kasnih sedamdesetih godina XX veka. Igrač Miami Dolphinsa Jason Taylor kupio je ostrvo 2004. godine uz pomoć dva biznismena za nekretnine. Međutim, usledila je razmena tužbi i trajala je do decembra 2013. godine kada je Tayloru vraćen veći deo njegovog depozita.
Jeffrey Epstein je 2016. godine kupio Great Saint James za 22,5 miliona USD, a tada je već posedovao susedno ostrvo Little Saint James. U vreme kada je Kjӕr posedovao 32,4 ha ostrva, Epstein je pokušao da kupi ostrvo, ali prodaja nije prošla, delimično iz razloga što su ostrvljani “molili” Kjæra i njegovu suprugu Susan Astani da ne prodaju zemlju Epsteinu. Astani je rekla da su se u to vreme čule glasine o Epsteinovim seksualnim opredeljenjima. Da bi prikrio svoj identitet, Epstein je prikazao kao kupca sultana Ahmeda bin Sulayema protiv njegove volje i kupio je 18. januara 2016. godine tri Kjӕrove parcele za 17,5 miliona USD. Ostatak ostrva (dvanaest parcela ukupne površine 32,87 ha) kupio je tri dana kasnije za pet miliona američkih dolara.
Epstein je bio u sukobu sa Odeljenjem za planiranje i prirodne resurse Devičanskih ostrva (DPNR) zbog propisa o korišćenju zemljišta. U aprilu 2016. godine, nakon što je DPNR primio žalbe da je Epstein čistio ostrvo bez dozvole, naložen je prekid radova. Kompanija Great St. Jim LLC je prvobitno kažnjena sa 280.000 USD, ali se Epstein nagodio na kaznu od 70.000 USD. Epstein je takođe preko svojih fondova poslao čekove u ukupnom iznosu od 320.000 USD neprofitnom istorijskom fondu St. Thomasa, kako bi zaobišao novčane kazne vlade, međutim, Epstein je navodno pogrešno razumeo naredbu da deo naselja pošalje lokalnom projektu očuvanja. Po rečima Epsteinovog advokata, donacije su vraćene 2017. godine. Predsednik Istorijskog fonda Malcolm Schweizer rekao je u avgustu 2019. godine: “Ako je u ime Istorijskog fonda St. Thomasa postignut bilo kakav sporazum o vraćanju sredstava, to je učinjeno na prevaru i bez našeg znanja. Još uvek planiram da vratim svih 320.000 USD Istorijskom fondu St. Thomasa i čekam rezultate istrage FBI pre nego što preduzmem dalju akciju”. Epstein je 28. oktobra 2016. godine dobio još jednu odluku o prestanku nedozvoljene izgradnje u priobalnom pojasu.
Epstein je planirao da na ostrvu izgradi privatni put, pristanište za barže, dve kuće, vikendice, amfiteatar, bašte, podmorski električni kabl, solarni sistem i generator, skladište, zgradu obezbeđenja, mašinsku radionicu i podvodnu kancelariju i bazen. U zahtevu za građevinsku dozvolu navedeno je da će se baviti zaštitom ugroženih korala i drveća sa Devičanskih ostrva i ukazuje da će javnost i dalje imati slobodan pristup obali ostrva, koja uključuje Božićnu uvalu. Međutim, Epstein je zabranio pristup Božićnoj uvali nakon što je kupio ostrvo.
21. decembra 2018. godine, Epstein je dobio nalog za zaustavljanje radova. Naknadno je optužen za nepoštovanje naredbe o uklanjanju bara na plaži i proširenje prilaznog puta. Spominjala se moguća kazna od preko milion USD za građevinske aktivnosti, uključujući i prekomernu količinu dodatnih puteva uređenih na ostrvu.
Epstein je uhapšen u julu 2019. godine i priznao je da je vlasnik Great Saint Jamesa. Sledećeg meseca izvršio je samoubistvo. Epstein nije ništa sagradio na Great Saint Jamesu do svoje smrti.
LITTLE SAINT JAMES
Little Saint James je malo privatno ostrvo, 250 m jugoistočno od susednog Great Saint Jamesa. Ostrvo površine od 28-32 ha (po približnim merenjima sa Google Eartha oko 29 ha) bilo je u vlasništvu američkog osuđenog pedofila Jeffrey Epsteina od 1998. godine do njegove smrti 2019. godine. Tokom Epsteinovog vlasništva, ostrvo je steklo lokalne nadimke kao što su Ostrvo greha, Pedofilsko ostrvo i Ostrvo orgija, jer se tvrdilo da se na njemu dogodilo seksualno zlostavljanje maloletnih devojčica.
1997. godine Little St. James bio je u vlasništvu rizičnog investitora Arch Cummina i bio je na prodaju za 10,5 miliona USD. U aprilu 1998. godine kompanija pod nazivom LSJ LLC kupila je ostrvo za 7,95 miliona USD, a dokumenti su pokazali da je Jeffrey Epstein jedini član LSJ. Ostrvo je bilo Epsteinovo primarno prebivalište i on je to ostrvo nazvao Little St. Jeff. 2008. godine Epsteinovo imanje na Little St. Jamesu imalo je 70 zaposlenih, od kojih je Epstein insistirao na diskreciji.
1997. godine ostrvo je imalo glavnu kuću, tri vile za goste, kuću za zaposlene, privatni sistem za desalinizaciju vode, helidrom i pristanište. Pored toga, postoji i zgrada u obliku kutije sa plavim prugama koja je u početku na vrhu imala zlatnu kupolu. Svrha ove konstrukcije nije jasna, jer značajno odstupa od projekta za muzički paviljon, koji su Epsteinove arhitekte podnele za građevinsku dozvolu 2010. godine. Prvobitna zgrada u planovima bila je osmougaonog oblika, pravougaonog preseka i imala je dve bočne prostorije koje su se protezale od spoljnih zidova – takođe je bila mnogo niža u perspektivi, a kupola se pružala od osmougaonika do krovova bočne zgrade. Zgrada koja je na kraju izgrađena bila je mnogo viša, u obliku kocke, i nije imala bočne prostorije.
Prema rečima jednog bivšeg zaposlenog, među gostima koje je tamo video bile su manekenke Victoria’s Secret. Prema dnevnicima letova, princ Andrew, vojvoda od Yorka, posetio je ostrvo bar jednom. Bill Clinton je u više navrata posetio Little St. James od 2002-2005. godine, a koristio je i Epsteinov mlaznjak za dolazak.
Virginia Roberts, kasnije poznata kao Virginia Giuffre, u parnici je tvrdila da je namamljena u trgovinu seksom koji je vodio Epstein i dok je putovala sa njim videla Clintona na ostrvu. Prema Epsteinovim dnevnicima leta, Clinton nikada nije leteo u blizini Američkih Devičanskih ostrva. U julu 2019. godine, portparol Clintona dao je izjavu u kojoj kaže da on nikada nije posetio ostrvo.
Po magazinu “People” David Copperfield je zaprosio Claudiu Schiffer na Little St. Jamesu tri meseca nakon što ju je upoznao 1993. godine.
Prema advokatima navodnih Epsteinovih žrtava, Little St. James je mesto gde su najgore zločine nad maloletnicama počinili Epstein i njegovi prijatelji koji su putovali s njim. Sudski dokumenti navode da je tada 17-godišnju Virginiju Roberts Epstein primorao na seks sa princom Andrewom u tri navrata – u Londonu, u Njujorku i kao deo orgija na Little St. Jamesu. Buckinghamska palata je negirala ovaj navod.
Prema svedočenju lokalnog stanovništva, Epstein je nastavio da dovodi maloletne devojke na ostrvo 2019. godine, nakon što je registrovan kao seksualni prestupnik, a vlasti nisu učinile ništa da ga spreče. U avgustu 2019. godine, nakon Epsteinove smrti, agenti FBI pretražili su njegovu rezidenciju na Little St. Jamesu.
SHARK
Shark (ajkula) je malo stenovito ostrvce, smešteno 480 m severoistočno od Prettyklip Pointa na ostrvu St. Thomas. Njegova nadmorska visina je 10 m. Na njemu su kolonije brojnih vrsta morskih ptica, a takođe je i popularno odredište za ronjenje.
GPS koordinate: 18°20′14.28″ N, 64°50′40.92″ W.
THATCH CAY
Thatch Cay je malo nenaseljeno ostrvo površine 931.000 m2 (93,1 ha) 800 m severoistočno od obale ostrva St. Thomas. Ostrvo je visoko 147 m. To je jedno od poslednjih privatnih ostrva među Američkim Devičanskim ostrvima na kome nema izgrađenih objekata. Ovaj veličanstveni ostrvski raj može se pohvaliti sa više od 8 km spektakularne obale, koja pruža panoramski pogled na Karipsko more, Atlantski okean i Američka i Britanska Devičanska ostrva. Severna obala ostrva je neukroćena, ističu se spektakularne stenovite litice sa pogledom na bezgranični Atlantik, dok se južna obala sastoji od zelenih padina koje se blago spuštaju do obale, sa kojih se pruža pogled na slikovita brda i blistava noćna svetla St. Thomasa. Zaštićena uvala na južnoj obali sa ravnim terenom pogodna je za izgradnju pristaništa i drugih objekata, a takođe ima i malu plažu sa belim peskom.
Ostrvo je dobilo ime po palmama Thatch, za koje sam pronašao da ih zovu i slamnate palme. One se nalaze u gustim zasadima na ostrvu i robovi su ih koristili za izradu vreća i pokrivanje krovova svojih kuća. Od 1804. godine ostrvo je bilo u vlasništvu danske porodice Reyck, koji su bili i prvi stanovnici ostrva. Na ostrvu je bila mala plantaža “The Hope” (nada) koju je činilo četrnaest članova porodice Reyck i dva roba. Ne zna se tačno kada se porodica odrekla vlasništva nad ostrvom, ali se pretpostavlja da je to bilo otprilike u vreme kada je američka vlada 1917. kupila ostrva od Danske. Sredinom XX veka na ostrvu je bilo malo ribarsko selo koje se sastojalo od šest malih objekata, kao i mali rudnik bakra. Kamene ruševine ovih građevina i danas se mogu videti. Ostrvo je istorijski poznato po jastozima kojih ima u izobilju u vodama oko ostrva.
2000. godine Thatch Cay je kupio Scott McIntire. Sa samo šest planiranih imanja, McIntireov privatni, izuzetan ekološki dizajn Thatch Caya obuhvatao je bežičnu mrežu širom ostrva sa solarnim pogonom. 2003. godine McIntire je predao projekat firmi iz San Diega koja je započela prodaju ostrva. Sadašnji vlasnici Thatch Caya istražuju mogućnost izgradnje visokokvalitetnog stambenog kompleksa ostrva male gustine sa posedima od 2-4 ha. Thatch Cay je zoniran za stambeni razvoj i trenutno je podeljen na 3 parcele. Parcela #1 obuhvata oko 23 ha u zapadnom delu, parcela #2 obuhvata oko 23 ha u srednjem delu, a parcela #3 obuhvata oko 46 ha u istočnom delu ostrva, uključujući lokaciju za pristanište i najviši vrh ostrva. Ova trenutna podela pruža neposrednu priliku za izgradnju do dva objekta na svakoj parceli.
Više informacija je dostupno na sajtu www.ThatchCay.com.
S A I N T J O H N
Saint John (danski Sankt Jan) je sa 50,8 km2 površine najmanje od tri glavna ostrva Američkih Devičanskih ostrva. Nalazi se 3,4 km istočno od St. Thomas. Najbliže ostrvo Britanskih Devičanskih ostrva, Great Thatch, nalazi se samo 1 km severno. Najveće naselje St. Johna je Cruz Bay, a ostrvo ima nadimak Love City.
Dužina ovog izuzetno razuđenog ostrva od zapada do istoka je 14,5 km. Najveća širina je 9,3 km, ali je u istočnom delu kod Haulover Baya širina ostrva svega 170 m. Nisam pronašao podatak o najvišoj tački ostrva, ali sam pretraživanjem po jednoj topografskoj karti pronašao brdo Bordeaux Mountain visine 389 m, a Camelberg Peak je visok 364 m. Od 1956. godine oko 60% ostrva je ušlo u sastav Nacionalnog parka.
Petroglifi i artefakti pronađeni u zalivu Cinnamon dokazuju prisustvo naroda Taino na ostrvu St. John od oko 700. godine do kraja XV veka. Kristifor Kolumbo je na svom drugom putovanju 1493. godine plovio pored St. Johna, ali se nije iskrcao na obalu.
St. John je faktički bio deo Britanskih zavetrinskih ostrva u XVII veku. 1684. godine ostrvo je dato u zakup dvojici engleskih trgovaca sa Barbadosa (nije jasno ko je to mogao da uradi), ali ih je guverner Zavetrinskih ostrva Stapleton sklonio. Ostrvo je bilo nenaseljeno do 1717. godine, kada je 20 danskih plantažera došlo sa St. Thomasa. Danska je položila pravo na ostrvo sledeće godine. Danski plantažeri su uzgajali šećernu trsku, pamuk i druge useve. Plantaža šećerne trske “Annaberg” podignuta je 1731. godine i postala je jedan od najvećih ostrvskih proizvođača šećera do XIX veka. Do 1733. godine na ostrvu je bilo 109 plantaža, od kojih se na 21 gajila šećerna trska. Ostrvo je postalo krunska kolonija Danske 1754. godine.
Pobuna robova na Sv. Johnu 1733. godine počela je kada je manja grupa robova ušla u Fort Frederiksvaern, na brdu Fortsberg u zalivu Coral, sa noževima za sečenje šećerne trske (slični su mačeti) skrivenim u snopovima stabljika. Robovi, predvođeni onima iz današnje Gane, nadvladali su i ubili 5 od 6 vojnika u danskoj tvrđavi. Pucajući iz topa tvrđave, dali su signal za početak šestomesečne pobune, koja se završila tek kada su francuske trupe dovedene sa Martinika. Umesto da se predaju zarobljeništvu i ropstvu, više od deset muškaraca i žena, uključujući Breffu, jednog od vođa, izvršilo je samoubistvo pre nego što su ih francuske snage uhapsile.
Moravska braća (protestanti) sagradila su prvu crkvu u naselju Emmaus 1749. godine. Naselje Cruz Bay osnovano je 1766. godine sa artiljerijskom baterijom.
Nekadašnja plantaža šećerne trske “Annaberg”
1804. godine populacija robova dostigla je maksimalnih 2.604. Danska je oslobodila robove 1848. godine, a već do 1850. godine mnoge plantaže su napuštene. 1901. godine broj stanovnika St. Johna je bio samo 925, a poslednja fabrika šećera prestala je sa radom 1908. godine. Između 1845. i 1945. godine broj stanovnika je opao za 70%.
Tokom XX veka privatni investitori stekli su imanja na ostrvu, preuređujući neke plantažne kuće u odmarališta, poput odmarališta “Caneel Bay” Laurencea Rockefellera. Ostrvo je postalo popularno, a turistički i s njima povezani uslužni poslovi razvijali su se kao glavni deo privrede.
U septembru 2017. godine, St. John je pogodio uragan Irma. Oluja kategorije 5 primorala je otprilike polovinu od 4.500 stanovnika ostrva da se evakuiše i prouzrokovala je nestanak struje koji je trajao mesecima.
St. John nema lokalnu upravu. Međutim, guverner imenuje administratora za ostrvo, koji nema zvanična ovlašćenja i deluje više kao savetnik guvernera i guvernerov portparol.
Po poslednjem popisu obvlhenom 2010. godine, broj stanovnika ostrva bio je 4.170.
Saint John je podeljen na sledeće subdistrikte (sa brojem stanovnika po popisu iz 2010. godine):
Međutim, u pregledu susednih ostrva na wikipediji se pojavljuje i subdistrikt Northside. Nije jasno da li je takav subdistrikt nekada postojao ili je u pitanju greška.
Glavni izvozni artikal sa St. Johna nekada je bio šećer, koja se proizvodio u velikoj količini od šećerne trske, koristeći rad afričkih i indijskih robova. Međutim, ova industrija je propala nakon ukidanja ropstva, jer je bila profitabilna zbog korišćenja besplatne radne snage. Pored toga, u tom periodu pojavila se konkurencija u vidu šećera proizvedenog u drugim regionima, a pre svega od šećerne repe u Severnoj Americi.
Privreda St. Johna danas gotovo u potpunosti zavisi od turizma. Ostrvo ima na stotine vila za najam, kao i hotela i odmarališta. Brojne prodavnice i restorani za potrebe lokalnog stanovništva i turista nalaze se u Cruz Bayu i Coral Bayu.
St. John je popularna lokacija na kojoj se zaustavljaju izletnički brodovi sa Američkih i Britanskih Devičanskih ostrva i Portorika. Veliku popularnost posetilaca St. Johna imaju izleti na kojima se obilazi veći broj ostrva (island hopping). Popularni jednodnevni izleti uključuju skakanje barova ili ronjenje s maskom u Christmas Cove, Jost Van Dyke, Nacionalni rezervat za divlje životinje Buck Island, ostrva Tortola, Norman, Virgin Gorda, Water, Lovongo Cay, Cooper i Peter. Lokacije za vez i sidrište dostupne su u većini uvala oko St. Johna i za dnevnu upotrebu i za noćenje.
Laurance Rockefeller je 1956. godine poklonio svoj prostrani posed na ostrvu Službi nacionalnih parkova SAD (SNP), pod uslovom da zemljišta mora biti zaštićeno od izgradnje. Jedan deo, odmaralište “Caneel Bay”, posluje po ugovoru o zakupu sa NPS-om, koji je vlasnik zemljišta.
Granice Nacionalnog parka Devičanska ostrva obuhvataju 75% površine ostrva, ali unutar granica parka postoje posedi (npr. Peter Bay) koji su izuzeti iz parka, čime se smanjuje površina ostrva obuhvaćena parkom na 60%.
Veliki deo ostrvskih voda, koralnih grebena i obale takođe je zaštićen uključivanjem u nacionalni park. Ova zaštita proširena je 2001. godine, kada je osnovan nacionalni spomenik “Koralni greben Devičanskih ostrva”.
Budući da St. John nema aerodrom, ostrvo opslužuje aerodrom “Cyril E. King” na obližnjem St. Thomasu. Nekada je postojala baza hidroaviona u gradu Cruz Bay. “Antilles Airboats” pružali su redovne usluge sve dok ih čuvena glumica Maureen O’ Hara, koja se bavila avio prevozom, nije prodala. “Virgin Islands Seaplane Shuttle” takođe je nudio usluge pre uragana Hugo.
Sa ostrvom St. Thomas postoji frekventna brodska veza na svakih sat vremena iz Red Hooka, a tri puta dnevno iz Charlotte Amalie. Sa Britanskim Devičanskim ostrvima jednom dnevno postoji brodska veza sa ostrvom Tortola, a redovne linije su i ostrvima Virgin Gorda, Jost Van Dyke i Anegada.
Automobili i teret se između ostrva St. Thomas i St. John prevoze trajektima i baržama. Red vožnje između luka Red Hook i Cruz Bay je opisan gore. Iako je zakonom Devičanskih ostrva zabranjeno, pojedine kompanije za iznajmljivanje automobila dozvoljavaju klijentima da koriste trajekt. Rent-a-kar agencije nalaze se širom Cruz Baya, većina je od trajektnog pristaništa udaljena samo nekoliko minuta hoda.
Taksi se dosta koristi na St. Johnu kako bi se obezbedio prevoz do plaža, hotela i vila za odmor. Uslugu taksi brodića pruža kompanija “Dolphin Water Taxi”.
Javni autobuski prevoznik “VITRAN” saobraća radnim danima svakog sata između Cruz Baya i Salt Pond Baya, putem Centerline Road.
Put prema East Endu, krajnjem istočnom delu ostrva St. John
U kolonijalno doba Coral Bay je bio središte privrednih aktivnosti na ostrvu. Njegova prirodna luka pružala je zaštitu pristiglim jedrenjacima. Pored toga, bilo je lako ploviti manjim čamcima do obližnjih Britanskih Devičanskih ostrva. Do kraja XX veka, stanovnici Coral Baya i East Enda imali su lakši i češći pristup Tortoli od onih iz Cruz Baya ili sa St. Thomasa.
Danas je Cruz Bay ulazna luka St. Johna. Teretne barže i trajekti koriste pristanište i terminal “Theovald Eric Moorehead”. Domaći brodovi koriste pristanište “Loredon L Boynes” u centralnom delu Cruz Baya. Međunarodni brodovi koriste pristanište Carine i imigracije Sjedinjenih Država u morskom objektu “Victor William Sewer”.
Kruzeri tokom zime redovno posećuju Cruz Bay, iako moraju da se usidre malo dalje i organizuju čamcima prevoz putnika do obale. St. John je takođe popularna jednodnevna ekskurzija za putnike na kruzerima koji pristanu u lukama na St. Thomasu ili Tortoli.
Znamenitosti
Cruz Bay
“Glavni grad” St. Johna je Cruz Bay. To je mesto dolaska brodova i trajekata sa St. Thomasa, mesto gde se nalazi pošta i vladine kancelarije, a takođe je centar za šoping, jelo, piće i veselje! Nadimak Cruz Baya je Love City (grad ljubavi); zaradio ga je zbog svoje eklektičnosti i opuštenosti.
Tokom boravka u Cruz Bayu, može se posetiti Vizitorski centar Nacionalnog parka, zaustaviti se u biblioteci Elaine Sprauve (smeštenoj u imanju Enighed House iz 1750. godine), popiti hladan napitak i opustiti se u parku Cruz Bay ili lagano prošetati prodavnicama i restoranima.
Virgin Islands National Park Visitor Center
Vizitorski centar Nacionalnog parka u Cruz Bayu je mesto odakle je najbolje početi istraživanje ostrva St. John. Predstavljeni eksponati upoznaju posetioce sa istorijom parka, pešačkim stazama, istorijskim lokalitetima i lokalnom florom i faunom. Čuvari parka daće odgovore na pitanja o stazama i pešačkim turama. Dostupne su i brošure o parku, mape i knjige. Centar je za posetioce otvoren svakoga dana od 8:00 do 16:30 h.
Elaine Ione Sprauve Public Library
Javna biblioteka “Elaine Ione Sprauve” nalazi se na periferiji Cruz Baya. Pored knjiga, biblioteka poseduje zanimljive stare fotografije St. Johna, isečke iz novina i slike. Biblioteka je smeštena na obnovljenom imanju Enighed Estate. Poseta biblioteci je divna prilika za obiđe jedna od prvih značajnih zgrada te vrste na St. Johnu. Velika plantaža datira iz 1757. godine. Najraniji zabeleženi vlasnik bila je porodica Wood. Nadgrobni spomenik smešten na porodičnom groblju pored velike kuće/biblioteke ukazuje na to da je William Wood umro na plantažnom imanju 9. aprila 1751. godine. Imanje i kuća su više puta menjali vlasnike tokom vekova. Početkom XX veka požar je uništio veliku kuću. Izgorela fasada, senka nekadašnje lepote, ostala je ruševina decenijama. 1. jula 1976. godine, lokalitet je primljen u Nacionalni registar istorijskih mesta; a 1977. godine bilo je reči o restauraciji. 1980. godine, kada je restauracija završena, Enighed Estate House preimenovan je u Biblioteku i muzej kulturne umetnosti Elaine Ione Sprauve – u čast njene usluge vladi i doprinosa narodu Devičanskih ostrva. Danas objekat više ne uključuje Muzej kulturne umetnosti. Javnom bibliotekom Elaine I. Sprauve upravlja Odeljenje biblioteka, arhiva i muzeja Devičanskih ostrva. Biblioteka je otvorena od ponedeljka do petka od 9-13 h i od 14-17 h.
Muzej Ivana Žadana
Muzej Ivana Žadana (1902-1995) na St. Johnu nudi međukulturne poglede na 94 godine života čoveka koga sada ocenjuju kao velikog ruskog tenora XX veka. Bio je prvi veliki umetnički disident koji je 1941. godine izbegao Staljinov teror i osam godina kasnije stigao u SAD. Preminuo je u Cruz Bayu. Danas se u muzeju nalazi rastuća kolekcija sa više od 5000 fascinantnih artefakata, uključujući jedinstvenu kolekciju video zapisa, knjiga i CD-a na ruskom i engleskom jeziku, istorijskih dokumenata i fotografija.
Peace Hill
Na stotinak metara od Nortshore Roada nalazi se slikoviti ravni travnati vidikovac sa starom vetrenjačom za mlevenje stabljika šećerne trske.
SUBDISTRIKT CENTRAL
GRASS CAY
Grass Cay je bliži St. Thomasu (2,2 km), nego St. Johnu (3,9 km). Takođe je 760 m istočno od ostrva Thatch Cay. Grass Cay je dugačak 1,5 km, a najveća širina je 300 m. Severna obala je strma, dok se južna blago spušta prema Atlantskom okeanu.
Grass Cay, pogled prema istoku
MINGO CAY
Mingo Cay se nalazi manje od 100 m istočno od ostrva Grass Cay. Dužina ostrva je 1 km, a najveća širina je 300 m.
LOVANGO CAY
Lovango Cay je privatno ostrvo. Za razliku od prethodna dva ostrva, Lovango Cay je naseljen.
Na ostrvu se nalazi ekološki odgovorno stambeno naselje pod nazivom Loving Cay Estates. Ovde je u nazivu napravljena igra reči (Lovango u Loving), da bi se dobilo privlačnije ime. Ostrvo je samoodrživo i ima sopstvene solarne ćelije, vetroturbinu i pogon za desalinizaciju morske vode.
Dužina Lovango Caya je 1,6 km, a od obale St. Johna udaljen je 1,8 km. Dostupno je samo brodom, a četiri pristaništa se nalazi na južnoj obali. Ova obala ostrva je popularno mesto za ronjenje, gde se zaustavljaju izletnički brodići sa St. Johna i St. Thomasa.
Na severnoj obali ostrva nalazi se mali zaliv. Congo Cay, koji se nalazi severno od ostrva, pruža mu zaštitu, pa more ostaje mirno i nudi veoma dobro ronjenje sa maskom. Između ostalog, ovde se tokom dana često odmaraju sive tigar ajkule, koje su u principu bezopasne za ljude.
CONGO CAY
Congo Cay je nenaseljeno ostrvce, 225 m severno od Lovango Caya. Dugačko je 1,1 km, a široko tek 150 m. Ostrvo je popularno mesto za ronjenje, gde se zaustavljaju izletnički brodići sa St. Johna i St. Thomasa.
CARVEL ROCK
Carvel Rock (ponekad se pojavljuje naziv Carval Rock) završava niz ostrva severozapadno od St. Johna. Nalazi se 350 m istočno od Congo Caya. Površina ostrva je manja od 8.100 m2. Posećuju ga čamci kao mesto za ronjenje, ali njegove strme litice i nedostatak plaže čine iskrcavanje praktično nemogućim.
Carvel Rock se pojavio se u premijernoj epizodi “The Amazing Race 25” (25. sezona rijaliti programa u trci oko sveta), gde je 11 takmičarskih parova moralo da se popne do vrha stene, a zatim skoči u okean.
STEVEN CAY
Steven Cay (ponekad se pojavljuju nazivi Steven May ili Meeren Cay) je malo stenovito ostrvo pokriveno žbunjem. Nalazi se u moreuzu koji razdvaja St. John i St. Thomas, 830 m zapadno od Cruz Baya. Ostrvo je dugačko 300 m, a dostiže oko 8 m visine. Popularno je odredište za ronioce na dah i sa bocama.
U vodama Steven Caya nalaze se koralni grebeni sa više vrsta korala, velike količine tropskih riba, kao i jastozi i sive tigar ajkule.
GPS koordinate: 18°19′48″ N, 64°48′26.28″ W.
HENLEY CAY
Henley Cay, ranije poznat kao Women’s Cay, je ostrvo ppovršinr 4,4 ha. Ima 300 m u prečniku, najveće je i najjužnije ostrvo malog arhipelaga Durloe Cays. Henley Cay je udaljen 400 m od obale St. Johna, a dva ostrva razdvojena su kanalom Durloe. Oko 360 m severozapadno od Henley Caya nalazi se ostrvo Rata Cay. Henley Cay je visok 20 m. Iako je nenaseljen, na južnoj obali ima pristanište (tako piše na wikipediji, ali se na Google Earthu pristanište ne vidi). Ostrvo je poznato kao ronilačka i kajakaška destinacija, ali je posećeno i zbog belih peščanih plaža. Agencije nude kajakaške ture sa vodičem iz Cruz Baya, Honeymoon Baya i Caneel Baya do ovog ostrva i Lovango Caya.
Kajakaši na Henley Cayu
GPS koordinate: 18°21′12″ N, 64°47′36″ W.
RAMGOAT CAY
Ramgoat Cay je ostrvce koje se nalazi 280 m severoistočno od Henley Caya i 400 m severno od rta Hawksnest Point na ostrvu St. John. Visoko je 10 m i nalazi se u Nacionalnom parku.
GPS koordinate: 18°21′18.72″ N, 64°47′21.84″ W.
TRUNK CAY
Trunk Cay je ostrvce pokriveno travom u istoimenom zalivu. Ima nadmorsku visinu od 15 m i udaljeno je samo 60 m od plaže Trunk Bay. To je ostrvce stenovitih litica, koralnih peščanih plaža i palmi. Služba Nacionalnog parka ima u ponudi staze za ronjenje sa maskom oko ostrva.
Trunk Cay je dobio ime po jednoj vrsti morske kornjače koja živi u vodama Američkih Devičanskih ostrva i lokalno je poznata kao trupci (debla, stabla).
CINNAMON CAY
Cinnamon Cay (bliže na slici) i Whistling Cay (u pozadini)
Cinnamon Cay se nalazi u istoimenom zalivu, 200 m od plaže Cinnamon Bay i 1,25 km istočno od ostrvca Trunk Cay. Cinnamon Cay ima 10 m visine. Ostrvo je nenaseljeno, ali ga redovno posećuju ronioci sa maskama i bocama i kajakaši. “Cinnamon Bay Watersports” iznamljuje kajake i opremu za ronjenje na dah posetiocima Cinnamon Caya.
Cinnamon Cay je pretežno pokriven travom i kaktusom, a nalazi se u sastavu Nacionalnog parka.
GPS koordinate: 18°21′23″ N, 64°45′23″ W.
WHISTLING CAY
Zgrada bivše carine
Whistling Cay je ostrvo površine 7,7 ha, smešteno 270 m zapadno od nenaseljenog poluostrva Mary Point na St. Johnu. Na severu ostrva su visoke litice, gde dostiže visinu od 40 m. Šljunkovita plaža se nalazi se na jugoistočnoj obali ostrva. Od St. Johna odvojen je prolazom Fungi dubine 6,4 m. Ostro je pokriveno šumom.
Do Whistling Caya se može doći čamcem ili kajakom iz nekog od susednih zaliva (Cinnamon, Maho ili Francis), a popularna je lokacija za ronjenje na dah ili sa bocama.
Tokom XIX veka carinici smešteni na ostrvcu zaustavljali bi zbog carinskog pregleda čamce koji su plovili između Britanskih Devičanskih ostrva i tadašnjih Danskih Devičanskih ostrva.
Whistling Cay pripada Nacionalnom parku.
WATERLEMON CAY
Waterlemon Cay je malo ostrvo koje se nalazi u zalivu Leinster, 150 m od obale ostrva St. John. Ime je dobilo po jednoj biljci, za koju su engleska imena vodeni limun, jamajčanska kozokrvnica (jamajčanski orlovi nokti) i zvonasta jabuka (Karibi, severoistočna Južna Amerika).
Ostrvo je okruženo koralnim grebenom i smatra se jednim od najboljih mesta za ronjenje u arhipelagu. Duž peščane plaže u zalivu Leinster postoji pešačka staza dužine oko 1 km do tačke od koje se za desetak minuta može preplivati do male plaže na Waterlemon Cayu. Ostrvo se može pohvaliti širokim spektrom grebenskih riba i korala, međutim propadanje korala je izraženo, a morski život se smanjio u poslednje vreme. Mnogi pripisuju propadanje koralnih grebena Devičanskih ostrva visokom stopom erozije i ispiranjem zemljišta izazvanih građevinskim bumom.
SUBDISTRIKT EAST END
LEDUCK
Leduck (takođe postoji varijanta LeDuck) se nalazi na ulazu u zaliv Coral Bay, 800 m istočno od obale ostrva St. John, od koga ga razdvaja kanal Sabbat. Ostrvo je visoko je 25 m. Ostrvo Leduck je u sastavu Nacionalnog parka i jedno je od najvećih ostrva pored obale St. Johna, zajedno sa ostrvima Grass Cay i Congo Cay.
Budući da oko ostrva postoje brojni grebeni, koji su stanište obilja endemskih tropskih vrsta riba, popularna je lokacija za ronjenje.
GPS koordinate: 18°18′59″ N, 64°41′18″ W.
FLANAGAN
Flanagan (ponekad na starijim kartama obeleženo kao Witch Island, ostrvo veštica) nalazi se 1,3 km jugoistočno od ostrva St. John, a 2,4 km zapadno od ostrva Pelican koji pripada Britanskim Devičanskim ostrvima. Dugo godina nije se znalo kome ostrvo pripada, pošto se nalazilo između granica Britanskih i Američkih Devičanskih ostrva. Međutim, Ministarstvo spoljnih poslova i Komonvelta Ujedinjenog Kraljevstva formalno se odreklo prava na ostrvo Flanagan 1977. godine u sporazumu sa američkom delegacijom.
Ostrvo Flanagan je nenaseljeno i smatra se rezervatom prirode. Međutim, nije u sastavu Nacionalnog parka.
S A I N T C R O I X
Saint Croix (izgovara se Sent Kroj) je najveće ostrvo Američkih Devičanskih ostrva. Međutim, glavni grad teritorije, Charlotte Amalie, nlazi se na ostrvu St. Thomas. St. Croix ima nadimak “Twin City” (gradovi blizanci), zbog dva veća naselja, Frederiksted na zapadnoj i Christiansted na severnoj obali ostrva.
Izvorno ime ostrva je nepoznato. Njegovo moderno ime izvedeno je iz francuskog Sainte-Croix, što je prevod španskog imena Isla de la Santa Cruz (ostrvo Svetog krsta), koje mu je dao Kolumbo 1493. godine. Francusko ime bilo je delimično zadržano pod danskom vlašću kao Sankt Croix, a ostrvo je konačno dobilo sadašnje ime nakon američkog preuzimanja 1917. godine. Pridruženi demonim (imenica kojom se označava stanovništvo određenog mesta ili oblasti, a izvodi se iz imena tog mesta, odnosno oblasti) za ostrvo je Crucian ili Cruzan (izgovara se kruzen), izveden iz originalnog španskog imena.
Geografija
Saint Croix leži na koordinatama 17°45′ N, 64°45′ W. Najistočnija tačka SAD, zanemarujući najzapadnije Aleutsko ostrvo Aljaske, zapadno od 180. meridijana, je Point Udall na ostrvu St. Croix. Ostrvo je dugačko 35 km, a široko 11 km. U vezi površine ostrva podaci se razlikuju. Ostrvo ima površinu od 210 km2. To je podatak koji je Vlada Američkih Devičanskih ostrva objavila na sajtu usvi.net na stranici posvećenoj St. Croixu. Drugi pouzdani izvori navode drugačiji podatak. Na on-line izdanju “Encyclopedia Britannica” izveštava o površini od 84 kvadratne milje (217,6 km2). UNEP (Program Ujedinjenih nacija za zaštitu životne sredine) daje površinu od 214,4 km2, što je ekvivalentno 82,8 kvadratnih milja. Iako američki popisni biro ne izveštava o površini geografskih celina, on izveštava o njihovoj gustini naseljenosti (ukupan broj stanovnika podeljen sa površinom). Po popisu stanovništva iz 2010. godine, bilo je 50.601 stanovnika, a gustina naseljenosti 607,3 po kvadratnoj milji. Iz toga proizilazi da je za površinu ostrva uzet podatak od 83,3 kvadratne milje (215,7 km2). Postoji i podatak o površini 214,66 km2.
Teren je neravan, mada ne izrazito. Najviša tačka ostrva, Mount Eagle, visoka je 355 m. Veći deo istočnog dela ostrva je prilično brdovit i strm, kao i severna strana zapadno od Christiansteda. Od severnih brda spušta se prilično ravnomerno padina do južne obale; to je bilo najvažnije zemljište za uzgoj šećerne trske.
Pasati duvaju manje-više uzduž ostrva. Brda zapadnog dela ostrva primaju znatno više padavina u odnosu na istočni deo ostrva; godišnja količina padavina je u celini izuzetno promenljiva, u proseku godišnje ima oko 1.000 mm padavina. Istočni deo ostrva je suv pustinjski predeo sa značajnom količinom kaktusa, dok zapadni deo ima bujnu vegetaciju i palme. Ostrvo ima više ekosistema na malom geografskom području. Prilično jaka i dugotrajna suša uvek je predstavljala problem, posebno s obzirom na nedostatak sveže podzemne vode i nedostatak površinskih tokova na ostrvu. Ostrvo ima postrojenje za desalinizaciju, ali većina stambenih i poslovnih zgrada ima ugrađene cisterne koje se koriste za sakupljanje kišnice.
Spomenik blizu najistočnije tačke ostrva (ujedno arhipelaga i SAD)
U toku tridesetogodišnjih hidrometeoroloških merenja (1981-2010) na aerodromu “Henry E. Rohlsen” temperatura vazduha se kretala od 11°C do 37°C. Tokom svih 12 meseci u godini razlika između prosečne najniže i prosečne najviše temperature u jednom mesecu iznosi samo 5-6°C. Najtopliji meseci su jul, avgust i septembar, a “najhladniji” su januar i februar. Ipak, sve je to uslovno, jer se temperature između najtoplijih i nahladnijih meseci razlikuju za manje od 3°C. Prosečna godišnja količina padavina bila je 955 mm; najviše padavima (preko 100 mm) ima od septembra do novembra i u maju, a najmanje u februaru i martu.
Ostrvo su tokom praistorije naseljavale razne autohtone grupe. Keramika naroda Igneri (jedan od naroda indijanaca Arawak) ukazuje na prisustvo ljudi na ostrvu od 1.-700. godine, sledio ih je narod Taino od 700.-1425. godine, a zatim i Karibi posle 1425. godine.
Kristifor Kolumbo se iskrcao na Santa Cruz (Sveti krst), kako je nazvao ovo ostrvo, 14. novembra 1493. godine, i odmah su ga napali Kalinago indijanci, koji su živeli kod reke Salt na severnoj obali ostrva. Ovo je prva zabeležena bitka između španskog i starosedelačkog stanovništva Novog sveta, a Kolumbo je mestu bitke dao ime Cabo de la Flecha (rt strele). Španci nikada nisu kolonizovali ostrvo, ali je većina ili celokupno domaće stanovništvo na kraju bilo raseljeno ili ubijeno. Do kraja XVI veka ostrvo je ostalo nenaseljeno.
Holandski i engleski doseljenici iskrcali su su se na Saint Croix 1625. godine, a pridružilo im se i nekoliko francuskih izbeglica sa Sent Kitsa. Međutim, Englezi su proterali druge doseljenike, pre nego što su i sami iseljeni nakon španske invazije u avgustu 1650. godine. Španska okupacija je kratko trajala, jer su ostrvo napale francuske snage od 166 ljudi, a sledeće, 1651. godine, osnovana je kolonija od 300 stanovnika. Od 1651. do 1664. godine Malteški vitezovi (u to vreme vazalna država Kraljevine Sicilije) vladali su ostrvom u ime kralja Luja XIV. Ostrvo je potom prešlo u ruke francuske zapadnoindijske kompanije. Kolonija je evakuisana na Hispaniolu 1695. godine, kada se Francuska borila protiv Engleza i Holanđana u ratu Velike alijanse (poznat i kao Devetogodišnji rat, 1688-1697). Ostrvo je od tada ostalo nenaseljeno i napušteno narednih 38 godina.
Istočni deo ostrva
1725. godine guverner St. Thomas Frederik Moth ohrabrio je direktore Danske zapadnoindijske kompanije da razmisle o kupovini Santa Cruza (Saint Croix). Dana 15. juna 1733. godine Francuska i tadašnja država Danska-Norveška zaključile su ugovor kojim je Danska zapadnoindijska kompanija kupila Saint Croix za 750.000 livara. Luj XV ratifikovao je ugovor 28. juna i primio polovinu isplate u francuskim kovanicama, dok je preostala polovina isplaćena 18 meseci kasnije. 16. novembra 1733. godine Moth je imenovan prvim danskim guvernerom Saint Croixa. Popis iz 1742. godine navodi 120 plantaža šećera, 122 plantaže pamuka i 1.906 robova, sa oko 300 Engleza i 60 Danaca na ostrvu. Do 1754. godine broj robova je narastao na 7.566. Te godine je dansko-norveški kralj Frederick V preuzeo direktnu kontrolu nad Saint Croixom od kompanije.
Skoro 200 godina Saint Croix, St. Thomas i St. John bili su poznati kao Danska zapadna Indija. Od sredine do kraja XVIII veka, na vrhuncu plantažne ekonomije, porobljeno stanovništvo Saint Croixa brojalo je između 18.000 i 20.000 ljudi, a belo stanovništvo između 1.500 i 2.000.
Alexander Hamilton i njegov brat živeli su sa majkom Rachel Faucette na Saint Croixu od 1765. godine. Njihova rezidencija bila je na gornjem spratu kuće u ulici Company 34, dok je Rachel koristila donji sprat kao prehrambenu prodavnicu. 1772. godine lokalni biznismeni finansirali su Hamiltonovo dalje školovanje u Njujorku. Hamilton se smatra jednim od Očeva osnivača SAD, a po njegovoj zamisli sazvana je Filadelfijska konvencija.
Trgovina robovima ukinuta je u danskim kolonijama 1792. godine, iako je zabrana stupila na snagu tek krajem 1802. godine. Postojeći robovi oslobođeni su 1848. godine, tek nakon njihove pobune.
Britanska invazija i okupacija Danske zapadne Indije dogodila se krajem marta 1801. godine, dolaskom britanske flote na St. Thomas. Kraljevina Danska-Norveška prihvatila je Akt o kapitulaciji i Britanija je okupirala ostrva bez ispaljenog metka. Njihova okupacija trajala je samo do aprila 1802. godine, kada je Britanija vratila ostrva Danskoj i Norveškoj.
Druga britanska invazija na Dansku zapadnu Indiju dogodila se u decembru 1807. godine, kada je britanska flota 22. decembra zauzela St. Thomas, a 25. decembra St. Croix. Kraljevina Danska-Norveška se ponovo nije suprotstavila i invazija je ponovo prošla bez krvi. Ova okupacija trajala je do 20. novembra 1815. godine. Do obe invazije došlo je zbog savezništva Danske sa Francuskom tokom Napoleonovih ratova. Po zaključenju mira sa Francuskom, ostrva su vraćena Danskoj.
Anglikanska crkva St. John’s u Christianstedu
2. jula 1848. godine slobodnjak John Gottlieb (poznat i kao Moses Gottlieb ili General Buddhoe) i admiral Martin King (između ostalih) predvodili su pobunu robova, osvojivši Frederiksted. Te večeri više stotina robova okupilo se u mirnom protestu ispred tvrđave Fort Frederik odbijajući da rade sledećeg dana i zahtevajući slobodu. Sledećeg jutra do 10 sati pridružilo se još oko 8.000 robova. U popodnevnim satima 3. jula 1848. godine (danas se slavi kao Dan oslobođenja), guverner Peter von Scholten, da bi zaustavio pobunu i sprečio krvoproliće i štetu, otišao je u Frederiksted i najavio trenutnu i potpunu emancipaciju svih robova. Zatim je otišao u Christiansted gde se organizovala druga pobuna i bili su podmetnuti požari. General Buddhoe je radio sa guvernerom i drugim zvaničnicima na zaustavljanju nereda i nasilja koji su izbili na nekoliko imanja.
Posle toga, Buddhoe je navodno zatvoren i proteran na Trinidad. Guverner von Scholten takođe je loše prošao, jer zapravo nije imao ovlašćenja da okonča ropstvo. Zbog svojih postupaka pozvan je u Dansku radi suđenja za izdaju. Prvo mu je uskraćena penzija, ali je kasnije oslobođen optužbi.
Kada je Danska ukinula ropstvo 1848. godine, mnogi vlasnici plantaža tražili su potpunu nadoknadu na osnovu toga što je njihova imovina oštećena gubitkom robova i činjenicom da će ubuduće morati da plaćaju njihov rad. Danska vlada platila je 50 dolara za svakog roba koji su vlasnici plantaža imali i priznala je finansijski gubitak za njihove bivše vlasnike.
Annaly Bay
Ostrvo je potresla radnička pobuna 1878. godine. Tražene su veće plate i bolji uslovi rada. Interesantno je da su među vođama pobune bile i tri žene, poznatije pod nadimcima kraljice. U neredima je poginulo 60 crnih radnika i dva vojnika. 12 radnika je osuđeno na smrt i obešeno. Tri žene su osuđene na zatvorsku kaznu, koju su izdržavale u Danskoj. Najpoznatija od njih je Mary Thomas, sa nadimkom “Queen Mary”.
Danska je 1916. godine prodala Saint Croix zajedno sa ostalim ostrvima Sjedinjenim Državama. Na nacionalnom referendumu o tom pitanju, 64,2% danskih glasača odobrilo je prodaju. Nezvanični referendum održan na ostrvima rezultirao je sa 99,83% glasova za kupovinu. Formalni prenos ostrva u SAD dogodio se 1. aprila 1917. godine.
Stanovnici ostrva dobili su državljanstvo Sjedinjenih Država 1927. godine. Industrijalizacija ostrva i njegovo udaljavanje od agrarnog društva dogodili su se šezdesetih godina XX veka. Gašenje rafinerije Hovensa 2012. godine rezultiralo je gubitkom mnogih radnih mesta. Poljoprivreda je beleži lagani rast zbog povećane potražnje za lokalnim proizvodima.
1989. godine uragan Hugo kategorije 4 pogodio je ostrvo. Tom prilikom uništeno je 75% kuća. Tri osobe su poginule. Bande do 100 članova opljačkale su oko 90% prodavnica tokom 4 dana. Vojsci Sjedinjenih Država, Federalnom istražnom birou i Službi maršala Sjedinjenih Država naređeno je da uspostave red na ostrvu.
U septembru 2017. godine uragan Maria kategorije 5 opustošio je St. Croix. Vetar je duvao brzinom od 240 km/h, a ponegde na zapadnom kraju ostrva udari su dostizali do 400 km/h. Uragan je oštetio ili uništio 70% zgrada na Sent Croixu, uključujući škole i jedinu ostrvsku bolnicu.
Američka mornarica je tokom II svetskog rata kupila dve trećine obližnjeg portorikanskog ostrva Vieques, što je dovelo do raseljavanja više hiljada stanovnika tog ostrva, od kojih su se mnogi preselili na Saint Croix zbog slične veličine i geografije. Lokalni praznik, Dan prijateljstva Portorika i Američkih Devičanskih ostrva, obeležava se od šezdesetih godina XX veka svakog drugog ponedeljka u oktobru, što je ujedno slavi i Kolumbov dan. Portorikanci na Saint Croixu, od kojih većina porodica živi na ostrvu više od jedne generacije, zadržali su svoju kulturu i integrisali su je u zavičajnu kulturu Kruzensa. Na primer, u neformalnim situacijama, mnogi Portorikanci na ostrvu govore jedinstvenom, tzv. spanglish kombinacijom portorikanskog španskog i lokalnog kreolskog engleskog jezika.
Migracija sa “donjih ostrva” (lokalni kolokvijalni termin za ostrva Malih Antila koja se nalaze istočno i jugoistočno) krenula je tokom šezdesetih i sedamdesetih godina XX veka. U tom periodu poljoprivreda je prestala da bude glavna industrija ostrva i zamenjena je turizmom, proizvodnjom aluminijuma i preradom nafte. U ovoj industriji posla je bilo puno, a na hiljade stanovnika “donjih ostrva” dolazilo je na Saint Croix. Potražnja za uvoznom radnom snagom na ostrvu je bila je i posledica činjenice da se deo lokalnog stanovništva, budući da je stekao američko državljanstvo nekoliko decenija ranije, migrirao u kopneni deo SAD kako bi nastavio obrazovanje i stvorio mogućnost za karijeru. Mnogi stanovnici “donjih ostrva” postali su stalni stanovnici St. Croixa, dok su se drugi preselili u kopneni deo SAD ili su se vratili u svoje matične zemlje. Većina stanovnika “donjih ostrva” dolazi iz Sent Kitsa i Nevisa, Antigve, Svete Lucije i Dominike, mada se ljudi iz svih anglofonih karipskih država lako mogu naći na St. Croixu. Oni i njihovo potomstvo rođeno na ostrvu čine većinu srednje klase, koje je sve manje od globalne recesije 2008. godine.
Radio-astronomska opservatorija u istočnom delu ostrva
Iako se migracija sa “donjih ostrva” na Saint Croix najčešće smatra fenomenom sredine XX veka, važno je napomenuti da osobe evropskog i afričkog porekla sa obližnjih ostrva Angvila, Sveti Martin, Sveti Eustahije, Saba, Sent Kits, Nevis, Antigva i Montserat migriraju na Saint Croix još od XVII veka. Pored toga, mnogi starosedeoci ostrva imaju porodične veze sa Barbadosom, pošto su stanovnici tog ostrva bili regrutovani na Saint Croix za rad na plantažama šećerne trske krajem XIX veka.
Kontinentalni Amerikanci, iako u manjem broju u poređenju sa karipskim imigrantima, takođe su deo zajednice Saint Croix. Većina ih živi na istočnom delu ostrva i uglavnom rade u turizmu, nekretninama i pravnim poslovima. Mnogi su privremeni stanovnici ili penzioneri.
Arapski Palestinci su uticajni deo lokalne privrede od šezdesetih godina prošlog veka, kada su prvi put počeli da migriraju na St. Croix, gde su otvorilili prodavnice, supermarkete i benzinske pumpe.
Nedavni talasi migracije u XXI veku na Saint Croix su doveli ljude iz Dominikanske Republike, Haitija, Jamajke, Filipina i raznih južnoameričkih država.
Istorija migracije Saint Croixa ponekad je uzrokovala tenzije između imigranata i starosedelaca. Tenzije su donekle splasle poslednjih godina, uglavnom zbog međusobnih brakova između starosedelaca i drugih karipskih naroda. Krajem devedesetih, mnogi ljudi su podržavali zakone koji su definisali “domorodačkog američkog devičanskog ostrvljanina” svakog ko je mogao da dokaže da je imao pretke na ostrvu do 1927. godine, kada su tadašnji stanovnici ostrva dobili američko državljanstvo. Ovaj napor grupe nacionalističkih senatora na kraju je propao nakon mnogo negodovanja i kontroverzi u javnosti. Saznalo se da se većina rođenih na ostrvu ne može kvalifikovati kao “domorodac” prema predloženom zakonu, pošto su njihovi doseljenički preci stigli posle 1927. godine, ali na hiljade danskih državljana bi se kvalifikovalo!
2009. godine predloženom izmenom Ustava Američkih Devičanskih ostrva utvrđene su tri definicije ostrvljana: oni koji imaju pretke (i njihovi potomci); rođeni na ostrvu (i njihovi potomci); i bilo koji državljanin SAD koji je na teritoriji boravio pet godina. Kongres SAD 2010. godine odbio je predloženi ustav zbog kršenja principa jednakih prava za sve građane teritorije, bio on “domorodac” ili ne, i vraćen je na ponovno razmatranje.
Christiansted, u pozadini se vidi ostrvo Protestant Cay
Stanovništvo
Po popisu obavljenom 2010. godine na ostrvu je živeo 50.601 stanovnik, a gustina naseljenosti je oko 236 stanovnika/km2.
Saint Croix je podeljen na sledeće subdistrikte (sa brojem stanovnika po popisu iz 2010. godine):
- Anna’s Hope Village (4.041)
- Christiansted (2.626)
- Christiansted grad (2.433)
- East End (2.453)
- Frederiksted (3.091)
- Frederiksted grad (859)
- Northcentral (4.977)
- Northwest (4.863)
- Sion Farm (13.003)
- Southcentral (8.049)
- Southwest (7.498)
NBA košarkaš, Tim Duncan, poreklom je sa ostrva St. Croix (rođen je u Christianstedu).
Engleski jezik je dominantan jezik na St. Croixu još od XVIII veka, a zvanični je jezik od 1917. godine. Prethodno je službeni jezik bio danski, mada nije bio široko u upotrebi. Ostali jezici koji su se govorili tokom kolonijalne istorije St. Croixa su irski, škotski, španski i francuski, kao i sada izumrli holandski kreolski jezik kojim su govorili ljudi rođeni na St. Thomasu i St. Johnu, kao i lokalni kreolski engleski koja postoji i danas i kojim govori većina stanovništva u neformalnim situacijama. Španski govore imigranti iz Portorika i Dominikanske Republike i njihovo potomstvo rođeno na St. Croixu, a raznim francuskim kreolskim govore imigranti sa Svete Lucije, Dominike i Haitija. Arapski je uobičajen među velikom palestinskom zajednicom na St. Croixu. Imigranti sa anglofonskih Kariba koji su migrirali na St. Croix govore kreolski engleski svojih ostrva u neformalnim situacijama, koje su, uglavnom, međusobno razumljive sa kreolskim engleskim jezikom Devičanskih ostrva.
Hrišćanstvo je dominantna religija; ostrvo zovu zemlja crkava zbog približno 150 crkava koje opslužuju njegovih 50.000 stanovnika.
Privreda
Rafinerija nafte HOVENSA
Saint Croix je nekada bio karipska poljoprivredna sila, ali ovaj period se završio brzom industrijalizacijom ostrvske ekonomije šezdesetih godina XX veka. Kao što važi za mnoga druga karipska ostrva, danas je turizam jedan od glavnih izvora prihoda. Tu su i druge industrije koje doprinose privredi.
Na ostrvu se nalazi HOVENSA, jedna od najvećih svetskih rafinerija nafte. HOVENSA je u vlasništvu američke kompanije Hess i nacionalne naftne kompanije Venecuele. Cene goriva na ostrvu bile su nešto više od cena u kontinentalnom delu SAD.
18. januara 2012. kompanija je najavila da će rafinerija HOVENSA biti trajno zatvorena. To je imalo izuzetno negativan efekat na privredu Saint Croixa i čitavih Američkih Devičanskih ostrva, jer je rafinerija zapošljavala 1.200 radnika i 950 dobavljača. Rafinerija je sada ponovo otvorena, ali sa novim vlasnikom.
Na ostrvu se nalazi destilerija “Cruzan Rum”. Osnovana je 1760. godine kao “Estate Diamond” i dugi niz godina koristila je lokalno uzgajanu šećernu trsku za proizvodnju ruma. Destilerija sada uvozi melasu od šećerne trske iz drugih zemalja regiona, pre svega iz Dominikanske Republike i Južne Amerike. Kvalitet i pitkost ruma “Cruzan Estate” doprineli su osvajanju više od 30 nagrada. Izdvajaju se rumovi “Cruzan Estate Diamond” (odležao pet godina u američkim hrastovim buradima) i “Cruzan Single Barrel Estate” (odležao 12 godina u američkim hrastovim buradima).
Britanska multinacionalna kompanija “Diageo” završila je izgradnju nove destilerije na industrijskoj lokaciji od 26 ha pored rafinerije nafte HOVENSA. Nova destilerija proizvodi rum “Captain Morgan”. Ulazak kompanije “Diageo” u industriju ruma na Američkim Devičanskim ostrvima bio je kontroverzan. Vlada Američkih Devičanskih ostrva bez novca osigurala je 250 miliona dolara obveznica za ovu fabriku, na šta se oštro žalila portorikanska vlada.
Saobraćaj
Na St. Croix se može stići avionom. Aerodrom “Henry E. Rohlsen”, nazvan u čast stanovnika ostrva koji je bio pilot u II svetskom ratu, nalazi se 10 km jugozapadno od Christiansteda. To je mali međunarodni aerodrom, na koji mogu da slete avioni dimenzija do Boeing 747. Po podacima od marta 2017. godine do februara naredne godine ubedljivo najviše putnika je bilo na letovima za Miami, a slede San Juan i St. Thomas. Sa ostrvom St. Thomas postoji i veza hidroavionima, koji sleću i poleću iz luke u Christianstedu.
Drugi način dolaska na St. Croix je brodom sa ostrva St. Thomas. Brodska linija sa St. Thomasom ponovo je pokrenuta u aprilu 2017. godine. Brod QE IV obavlja jedno putovanje dnevno sa polaskom iz luke Gallows Bay (Christiansted) do Charlotte Amalie na St. Thomasu. Putovanje traje 2,5 sata i košta 50 dolara. Brod ne saobraća tokom nepovoljnih vremenskih uslova. Neke brodske kompanije ponekad organizuju vanredne polaske za posebne prilike, poput poljoprivrednog sajma u februaru, karnevala, božićnog karnevala, kao i za konjske trke.
Kada se dođe na ostrvo, uslediće razočaranje u vidu puteva koji su generalno u lošem stanju, sa brojnim rupama.
Za prevoz po ostrvu pored taksija i autobusa, St. Croix ima u ponudi deljeni taksi, lokalno poznat kao “taksi autobus” (takođe se nalazi na drugim Američkim Devičanskim ostrvima). Taksi autobusi su kombiji koji saobraćaju na relaciji Frederiksted – Christiansted. Taksi autobusi su u privatnom vlasništvu; ne pridržavaju se reda vožnje i nemaju unapred određena stajališta. Ljudi jednostavno čekaju pored puta dok se ne približi taksi autobus, a zatim daju znak vozaču da se zaustavi. Putnici takođe mogu izaći iz vozila bilo gde duž rute taksija. Taksi autobusi naplaćuju prevoz 2,50 dolara, bez obzira na to gde putnik ulazi i izlazi. Taksiji do određenih lokacija su mnogo skuplji i obično ih koriste turisti.
Iako je St. Croix američka teritorija, Američka Devičanska ostrva su slobodna luka u posebnoj carinskoj zoni. Zbog toga putnici iz SAD i Portorika moraju proći kroz carinu, ali ne moraju da pokažu pasoš, već im je potreban samo dokaz o američkom državljanstvu.
Hotel “The Buccaneer”
Znamenitosti
Nacionalni istorijski park i ekološki rezervat “Salt River Bay” jedino je poznato mesto gde su članovi Kolumbove ekspedicije kročili na teritoriju današnjih SAD. Na lokalitetu nazvanom Fort Salé vide se fortifikacijski zemljani radovi iz francuskog perioda okupacije, oko 1617. godine. Park takođe čuva praistorijska i kolonijalna arheološka nalazišta, uključujući jedini postojeći primer terena za igranje loptom na Karibima.
Salt River Bay
More koje zapljuskuje St. Croix toplo je tokom cele godine, sa temperaturama u rasponu od 25-30°C, što ga čini popularnim odredištem za vodene sportove, uključujući ronjenje sa bocama i na dah, vožnja kajaka, paddleboarding (učesnik se kreće kroz vodu koristeći vlastite ruke i noge poput plivača, ali istovremeno koristi dasku za surfovanje na kojoj leži ili kleči), surfovanje, kite surfovanje, parasailing, jet ski, ribolov i jedrenje. Dve najpopularnije ostrvske podvodne lokacije za ronioce su pristanište Frederiksted i odlazak u duboku vodu u Nacionalnom istorijskom parku i ekološkom rezervatu “Salt River Bay”. Nekoliko stotina metara od severne obale ostrva, od Salt Rivera do zaliva Cane, dno se naglo spušta u dubok rov, gde se mogu uočiti koralni grebeni, obilje tropskih riba i morskih kornjača. Vožnja kajaka je popularna i na području Salt River.
Vila “Golden Blue”
Najveći festival na ostrvu “Crucian Christmas Carnival” održava se od kraja decembra do početka januara. Drugi bitan festival je Poljoprivredno-prehrambeni sajam, koji se održava sredinom februara. Nekoliko puta godišnje u večernjim satima u Christianstedu se održava festival “Jump-Up”. U Frederikstedu se mesečno održava “Sunset Jazz”, gde lokalni muzičari sviraju džez na gradskoj plaži. Svake godine u subotu uoči praznika Mardi Gras (karneval dan uoči početka uskršnjeg posta) održava se parada “Mardi Croix” i parada pasa duž severne obale.
Veoma je poznat triatlon “The St. Croix Half Ironman Triathlon” koji se održava prve nedelje u maju. Triatlon se sastoji od 1,9 km plivanja, 90 km vožnje bicikla i 21,1 km trčanja. Pošto biciklistička staza ima izuzetno strm uspon poznat kao Zver, ovaj tratlon često zovu Lepotica i zver.
Christiansted
Christiansted, glavni grad Danske zapadne Indije od 1755. do 1871. godine, jedan je od dva glavna grada na St. Croixu. Smešten između prometne morske luke i zelenih padina, grad je poznat po mnogim istorijskim žutim zgradama. Grad Christiansted na površini od oko 2,5 km2 nudi jedinstvenu priliku da se poseti istorijski značajan grad, ali i da se obavi kupovina i ruča u modernom okruženju. Christiansted je zadržao dansko arhitektonsko bogatstvo i nudi mnoštvo zgrada i interesantnih objekata, poput kaldrmisanih pešačkih staza, starih crkava i impozantne tvrđave Christiansvaen. Istorijsko područje Christiansteda obuhvata oko 11 ha površine i održava ga služba za Nacionalne parkove SAD. Nalazi se uz obalu Christiansteda i u njemu se nalazi ono što je nekada bilo prometno dansko poslovno i trgovačko središte. Nekada su na tom mestu pristajali brodovi koji su prevozili ljude, rum i melasu, a kretali su se prema trouglastom trgovinskom putu kroz Karibe do Evrope i Afrike. Christiansted je veoma zanimljiv grad koji vredi istražiti.
Goverment House
Ova zgrada je jedna od najvećih rezidencija guvernera na Malim Antilima. U zgradi je reprodukcija originalnog nameštaja, koji je poklon danske vlade. Originalni nameštaj odneli Danci prilikom odlaska 1917. godine. 1871. godine glavni grad Danske zapadne Indije preseljen je u Charlotte Amalie, ali je zgrada nastavila da se koristi za potrebe Vlade. Danas se u njoj priređuju brojni društveni i kulturni događaji u organizaciji Vlade. Zgrada je prvobitno bila kuća jednog danskog trgovca. Kuća je kupljena i spojena je sa drugom kućom i tako je nastala sadašnja vladina kuća.
Fort Christiansvaern
Izgrađena 1749. godine od žute cigle, tvrđava Christiansvaern najbolje je očuvana od pet preostalih danskih tvrđava u Zapadnoj Indiji. Tvrđava je divan primer danske kolonijalne vojne arhitekture. Iako je tvrđava izgrađena za odbranu od gusara, kao i za zaštitu od pobune robova, njeni topovi nisu nikada korišćeni za ratna dejstva. Tvrđava je izgrađena oko malog dvorišta i ima ugaone bastione i male tamne zatvorske ćelije. Originalno je koristila danska vojska kao tvrđavu, kasnije je služila kao zatvor, a takođe i za versku službu. Ulaznica za obilazak košta 7 USD.
Zgrada bivše danske carine
Prelepa žuta zgrada carinarnice smeštena je na travnjaku ispred tvrđave. Carinarnica je bila treća zgrada u lokalnom trgovinskom lancu. Nakon što bi trgovci prošli kroz vagu na obali Christiansteda, njihova sledeća stanica bila je carinarnica gde bi im bio naplaćen porez. Konstrukcija zgrade odražava i evropski stil i modifikacije neophodne za život na ostrvu; na primer, ulazno stepenište krasi prednji deo zgrade, a dodatak u vidu roletni za zaštitu od uragana pokazuje potrebu da se zgrada zaštiti od elementarnih nepogoda. Ova zgrada datira iz 1734. godine, kada je bila jednospratna knjigovodstvena rezidencija. Kasniji dodaci obuhvatali su i izgradnju drugog sprata.
Frederiksted
Frederiksted je sačuvao viktorijansku arhitekturu i originalni gradski dizajn od sedam ulica paralelnih sa obalom koje se ukrštaju takođe sa sedam ulica. U mestu se nalazi nekoliko istorijskih građevina. Među njima su katolička crkva Svetog Patrika sagrađena četrdesetihih godina XIX veka i njena osnovna škola, carinarnica, apoteka iz XIX veka i mnoge druge zgrade; od kojih su neke zbog pretrhodnih uragana pale u vrlo živopisne ruševine. Frederiksted posluje opuštenijim tempom od većeg dela ostrva, a živahnije je tokom karnevala u januaru i kada kruzeri pristanu u luku.
Pešačka tura kroz Frederiksted (lokacije su obeležene zvezdicama u kojima su brojevi):
1-Fort Frederik, 2-Buddhoe Park, 3-Oscar E. Henry Customs House (Carinarnica), 4-The Freedom Fountain (Fontana slobode), 5-Victoria House, 6-Apothecary Hall, 7-Visitor’s Bureau, 8-Caribbean Museum Center for the Arts, 9-St. Paul’s Episcopal Church, 10-Holy Trinity Lutheran Church, 11-Friedensberg Moravian Church, 12-St. Patrick Roman Catholic Church, 13-Old Danish School, 14-Athalie McFarlane Petersen Public Library, 15-The Market Place.
Frederiksted je živopisni grad na obali mora. Osnovan je 1751. godine i drugi je po veličini grad na ostrvu. To je divan istorijski grad koji se može obići za jedan dan. Federiksted je izgrađen u viktorijanskom stilu; ovaj je stil izabran nakon što su prvobitne zgrade uništene u požaru 1758. godine. Svojevremeno se Federiksted se takmičio za primat sa Christiantedom oko primata za trgovinskom lukom; Christiansted je postao važnija luka. Međutim, Federiksted je takođe ostavio trag u istoriji. Sa tvrđave u Federikstedu ispaljen je prvi pozdrav u čast Amerike 1776. godine (kod opisa ostrva Sveti Eustahije takođe se pominje da je tu upućen prvi pozdrav 16. novembra 1776. godine). Fredriksted se i dalje se zove Grad slobode, ime koje je stekao kao saveznik britanskim kolonijama od kojih su nastale Sjedinjene Američke Države.
Frederiksted je poznat po atraktivnim lokacijama za ronjenje (koralni grebeni i olupine brodova). Zapadna strana ostrva ima mirno more koje omogućavaju ronjenje na dah sa pristupom sa plaže. Iz istog razloga je popularan paddleboarding u blizini Frederiksteda. Pristanište Frederiksteda privlači ronioce, kao i one koji žele samo da sa njega skoče u more. Plitko more i peskovito dno oko pristaništa idealni su za rekreativno ronjenje početnika, noćno ronjenje i za podvodno fotografisanje, posebno bogate populacije morskih konjića.
Fort Frederik
Crveno-bela tvrđava Frederik, nacionalna istorijska znamenitost, izgrađena je za odbranu od napada gusara. Izgradnja tvrđave počela je 1752. godine i završena je 1760. godine. To je izvrsno mesto za posetu i učenje o značaju Američkih Devičanskih ostrva u svetskoj istoriji. 1776. godine iz tvrđave je ispaljen prvi pozdrav sa stranog tla novoj naciji Sjedinjenih Američkih Država. Pozdrav američkoj zastavi, koja je bila podignuta na američkoj brigantini u luci Frederiksted, predstavljao je kršenje danske neutralnosti, međutim ostrva su pomogla britanskim kolonistima u Americi da zapečate prijateljski odnos između dve kolonije, pa je zato pozdrav bio primeren. Iz ove tvrđave danski guverner Peter Von Scholten oslobodio je robove 3. jula 1848. godine. U tvrđavi se nalaze muzej i umetnička galerija. Muzej je otvoren od ponedeljka do petka od 8:30-16:00 h, a ulaznica košta 5 USD.
Emancipation Park
Prostor između tvrđave Frederik i obale pretvoren je u prelepi gradski park. Sadrži statue istorijski važnih ostrvljana. Pešačke stazice se provlače između desetina visokih stabala mahagonija i mirisnog cveća. Ovaj prijatni park u Frederikstedu odaje počast vođi pobune robova generalu Buddhoeu, a služi i za podsećanje i poštovanje proglasa guvernera Peter von Scholtena iz 1848. godine kojim su oslobođeni robovi na danskim ostrvima. Park ima dosta klupa i mali paviljon.
Istorijske zgrade
U Frederikstedu postoje mnoge istorijske zgrade koje su pretvorene u poslovni prostor i prodavnice. Na slici je prikazana elegantna zgrada carinarnice na obali mora iz XVIII veka. Postoje mnoge druge zgrade, uključujući crkve i vladine zgrade.
Da bi se upoznao ovaj mali grad i dobila predstava o njegovim vrednostima, preporuka je da se sa vodičem prošeta istorijskom turom, ili se može samostalno prošetati. Male prodavnice i restorani takođe se nalaze među istorijski važnim zgradama.
PROTESTANT CAY
Protestant Cay je trouglasto ostrvce površine 1,6 ha, 200 m ispred luke Christiansted. Na njemu se nalazi plaža koja je najbliža centru Christiansteda. Na ostrvu se nalazi “Hotel on the Cay” sa zaštićenom peščanom plažom, mala prodavnica i bar na plaži. Prevoz do Protestant Caya je besplatan, a brodovi polaze sa pristaništa King’s Wharf u Christianstedu.
Lokalna legenda kaže da je ostrvo dobilo ime iz razloga što su samo katolici smeli da se sahranjuju na Saint Croixu, a osobe drugih veroispovesti sahranjivane su na Protestant Cayu. Ovo se događalo krajem XVII veka kada su na ostrvu bili rimokatolički francuski vladari.
Endemski gušter ameiva polops nekada je lutao Saint Croixom i svim obližnjim ostrvima i ostrvcima, ali se sada nalazi samo na ostrvima Protestant Cay, Green Cay i Ruth kraj severne obale Saint Croixa.
GPS koordinate: 17°44′59″N 64°42′10″W.
GREEN CAY (St. Croix)
Green Cay se nalazi 400 m severno od ostrva St. Croixa, a 4,5 km severoistočno od Christiansteda, odnosno na pola puta između tog grada i ostrva Buck.
Ostrvce je dugačko 550 m i ima površinu 6 ha.
Nacionalni rezervat za divlje životinje Green Cay je stanište najveće preostale populacije ugroženog guštera ameiva polops. Mnogo manje populacije ugroženog guštera žive na obližnjem Protestant Cayu i na ostrvu Ruth. Njegovo istrebljenje sa ostrva St. Croix uglavnom se pripisuje uvođenju malog indijskog mungosa. 2008. godine služba Nacionalnog parka ponovo je uvela guštera na ostrvo Buck, premeštajući 57 jedinki sa Green Caya.
Nacionalni rezervat Green Cay se administrira kao deo nacionalnog kompleksa divljih životinja na Karipskim ostrvima (Caribbean Islands National Wildlife complex).
Ostrvo sa istim imenom nalazi se nedaleko od ostrva St. Thomas (nije opisano).
GPS koordinate: 17°46′01″ N, 64°39′57″ W.
BUCK (St. Croix)
Buck je nenaseljeno ostrvo površine 71,2 ha, oko 2,5 km severno od severoistočne obale Saint Croixa. Dimenzije ostrva su 1,7 km dužine i 650 m širine. Ostrvo je u sastavu Nacionalnog spomenika greben ostrva Buck (Buck Island Reef National Monument), koji pored samog ostrva obuhvata još 7.535 ha morskog dna, što ukupno iznosi 7.606 ha. Američka vlada je prvi put uspostavila zaštićeno područje 1948. godine, sa namerom da sačuva “jedan od najfinijih morskih vrtova u Karipskom moru”. Područje je Američkim nacionalnim spomenikom proglasio John F. Kennedy 1961. godine, a Bill Clinton ga je znatno proširio 2001. godine, uprkos ogorčenom protivljenju lokalnih ribara. Nacionalni spomenik Buck Island jedno je od retkih mesta na Devičanskim ostrvima gde se gnezdi smeđi pelikan i ugrožena vrsta čigre.
Veći deo područja Spomenika, kojim upravlja služba Nacionalnog parka, nalazi se pod vodom i privlači oko 50.000 posetilaca godišnje. Greben površine 18,43 km2 pruža mnogo toga za istraživanje i doživljaj u vodi. Ronioci sa maskom mogu da prate podvodnu markiranu stazu na istočnom kraju ostrva. To je jedna od samo tri podvodne staze u SAD. Duž staze su postavljene ploče koje pružaju informacije o morskoj flori i fauni tog područja. Dve trećine ostrva okruženo je koralnim grebenom, koji predstavlja ekosistem za preko 250 vrsta riba i niz drugih morskih životinja, kao što su raže, sive tigar ajkule i limun ajkule, kao i mlade crnovrhe i belorepe grebenske ajkule. U proleće ugrožene džinovske kožaste kornjače izlaze na ostrvsku plažu Turtle da polože jaja, dok zelene morske kornjače i karetna želva polažu jaja tokom letnjih meseci. Plaža Turtle se nalazi na zapadnom kraju ostrva. To je netaknuta plaža od belog peska, koju je National Geographic proglasio jednom od najlepših plaža na svetu. Jedna je od najaktivnijih plaža za polaganje jaja kornjača na svetu i ima jedan od najdužih kontinuiranih istraživačkih programa.
Služba Nacionalnog parka nadgleda ostrvo Buck više od 40 godina. Većina istraživanja fokusirana je na korale, ribe, morske kornjače, smeđe pelikane i gnežđenje čigri.
Služba Nacionalnog parka zahteva od svih posetilaca da koriste ovlašćene koncesionare koji imaju organizovane ture sa vodičima, kako bi se osiguralo da ekosistem i dalje napreduje. Dostupne su i besplatne dozvole za privatna plovila. Da bi pomogli u zaštiti prirodnog okruženja, od posetilaca se zahteva da koriste netoksične kreme za sunčanje (oksibenzon je glavna hemikalija koju je potrebno izbegavati; ne zavisi od naziva kreme za sunčanje) ili za zaštitu od osipa, dok plivaju u vodama koje okružuju Nacionalni spomenik greben ostrva Buck.
Ostrvo sa istim imenom nalazi se nedaleko od ostrva St. Thomas (gore opisano).
RUTH
Ruth (poznato i kao Ruth Cay) je veštačko ostrvo udaljeno 450 m od južne obale ostrva Saint Croix, u blizini Port Alucroixa. Nastalo je sredinom šezdesetih godina prošlog veka čišćenjem Krauses Lagune. Ostrvo je dugačko 550 m i ima površinu oko 16 ha (merenjem na Google Earthu dolazi se do znatno manje površine, oko 10 ha).
Budući da je ostrvo bez malih indijskih mungosa, biolozi su iz populacije ostrva Protestant Cay preneli ugroženog guštera ameiva polops. Danas na ostrvu Ruth ima oko 30 guštera.
GPS: 17°41′01″ N, 64°45′43″ W.