Kostarika se nalazi na srednjoameričkoj prevlaci, između 8º i 12º severne geografske širine i 82º i 86º zapadne geografske dužine. Prema istoku izlazi na Karipsko more u dužini od svega 212 km. Prema zapadu izlazi na Tihi okean u pet puta većoj dužini, odnosno 1.016 km. Prema severu se u dužini od 309 km graniči sa Nikaragvom, a prema jugoistoku se graniči sa Panamom, sa kojim ima granicu u dužini od 639 km. Površina Kostarike je 51.100 km2 (oko 58% površine Srbije) uz 589 km2 teritorijalnih voda.
Kostarika nema mnogo ostrva, a i to što ima je malih dimenzija. Pretežno su to ostrva na ušću reka u Karipsko more i smatraju se kontinentalnim, odnosno rečnim ostrvima ili adama.
Calero je najveće ostrvo Kostarike, sa površinom od 151,6 km2, a najveće duž reke San Juan, koja predstavlja granicu između Nikaragve i Kostarike. Nalazi između reka San Juan na severu i zapadu, Río Colorada na jugu i jugoistoku i Karipskog mora na istoku i severoistoku.
U novembru 2010. godine severni deo ostrva postaje predmet spora i velike medijske pažnje kada su ga okupirali nikaragvanski vojnici. Obe zemlje temelje svoje tvrdnje na svojim interpretacijama tri istorijska dokumenta Ugovor Cañas-Jerez, Clevelandska nagrada i nagrada Alexander koju dodeljuje Edward Porter Alexander, koji je učestvovao kao arbitar u sporu dve zemlje 1897. godine. U decembru 2010. godine Nikaragva brani svoju tvrdnju time da je Google Maps glavni izvor njihove odluke. Google Maps brzo reaguje ispravljajući greške na kartama i saopštava: “Google Maps je alat koji je potrebno koristiti samo u svrhu zabave i ne bi ga trebalo koristiti u teritorijalne, političke i vojne svrhe”.
U martu 2011. godine, Međunarodni sud pravde presudio je da se privremeno Kostarika i Nikaragva moraju uzdržati od slanja ili održavanja civila, bezbednosnih snaga ili policije u tom spornom graničnom području, ali da je Kostarici dozvoljeno slanje civilnih ekipa koje se bave pitanjima zaštite okoline. Nikaragva ima suverenitet na reci kao i ranije.
Pored ovog ostrva postoji još nekoliko ostrva na ušćima reka u Karipsko more: Moin, Pacuare, Palma, Penance i Tortuguero.
Kao jedino ostrvo Kostarike u Karipskom moru ostalo je Uvita.
Najpoznatije ostrvo Kostarike je Kokosovo ostrvo površine 24 km2, koje se nalazi u Tihom okeanu, oko 550 km jugozapadno od obale Kostarike. Smatra se najjužnijom tačkom severnoameričkog kontinenta, ukoliko se računaju spoljna ostrva.
U V I T A
Ostrvo Quiribrí, poznatije po svom popularnom imenu Uvita (malo grožđe) nalazi se 885 m istočno od lučkog grada Limon, na obali Karipskom moru. 1984. godine proglašeno je za Nacionalni spomenik Kostarike, budući da ima istorijski značaj jer je prva tačka kostarikanske teritorije na koju se 25. septembra 1502. godine iskrcao Kristifor Kolumbo tokom svog četvrtog putovanje u Ameriku.
Naziv za ostrvo Quiribrí potiče iz huetar jezika i nejasnog je značenja. Ovo ime dali su starosedeoci Cariay u vreme dolaska Kristifora Kolumba 1502. godine. Kolumbo ga je nazvao La Huerta (voćnjak), da bi ga uporedio sa lisnatim voćnjakom i prirodnim rajem. Ime Uvita potiče od Uva, što je prevod naziva Grožđani sprud, koje su mu dali Britanci i indijanci moskiti koji su opustošili karipsku obalu Kostarike tokom kolonije. Proglašenjem za nacionalni spomenik 1985. godine, Zakonodavna skupština Kostarike odlučila je da zvanično nazove ostrvo Quiribrí, iako je naziv Uvita još uvek na snazi i najčešće ga koriste stanovnici Kostarike.
Ostrvo je dugačko 420 m, najveća širina je 315 m i zahvata površinu od 11,07 ha. Najviša tačka ostrva dostiže 18 m (po drugim izvorima 15 m) i na njoj se nalazi svetionik. Skoro 40% površine ostrva čine stenovite litice, pokrivene vlažnim tropskim šumama. 1991. godine zemljotres u Limonu podigao je ploče u severoistočnom delu ostrva, otkrivajući koralni greben.
Naseljavaju ga neke vrste ptica, lenjivci i ribe. Ostrvo posećuje dve vrste kornjača i na njemu se gnezde vodene ptice. Južni deo ostrva ima koralni greben sa podvodnim pećinama dubokim 10 m, naseljen sa najmanje 96 vrsta riba.
Ostrvo posećuju studenti, turisti i lokalni ribari, jer ima belu peščanu plažu i može se roniti. Na ostrvu su dve staze, jedna dužine 675 m, a druga koja prelazi ostrvo do svetionika, koji se nalazi u centralnom delu, duga je 216 m. Ne postoji stalno ljudsko prisustvo.
Poseta Kristifora Kolumba ostrvu 1502. godine u trajanju od nekoliko nedelja omogućila je putnički kontakt sa domorocima, koji su primili Evropljane obučeni u zlatnu odeću, što je, izgleda, bio razlog zašto je Kolumbu pogrešno pripisano da je teritoriji dao ime Kostarika (bogata obala), a naziv je zapravo prvi put koristila panamska Audiencia (sud) 1539. godine.
Počevši od XIX veka Uvita je bila deo razvoja luke u gradu Limon. 1878. godine izgrađen je prvi drveni mol i svetionik koji se nalazi na severu ostrva. Minor Cooper Keith je 1891. godine izgradio novi gvozdeni svetionik visok 27 m donesen iz Londona i novo pristanište. 1881. godine Uvita je postala mesto gde su prognani bolesni ljudi sa zaraznim bolestima, prvo mornari bolesni od malih boginja ili kolere, koji su bili u karantinu, a kasnije i ljudi oboleli od gube. Drvena bolnica izgrađena je 1887. godine, a za slične namene i druge zgrade.
Početkom XX veka registruju se prvi znaci postepenog napuštanja ostrva. Do 1930. godine ostrvo je bilo potpuno napušteno, jedina poseta bila je u vezi održavanja svetionika, prvo od strane Ministarstva javnih radova Kostarike, a zatim od 1964. godine i od JAPDEVE, javne ustanove zadužene za razvoj provincije Limon. Kada je 1985. godine ostrvo dekretom proglašeno nacionalnim spomenikom kao baština i istorijsko nalazište, to je primoralo državu i opštinu Limon da ga drže u dobrom stanju. Kasnije je njihovu brigu ponovo preuzela JAPDEVA, koja je izgradila nove zgrade i napravila privremena poboljšanja.
Ostrvo se 2012. godine pojavilo na naslovnim stranica novina, nakon što je policija raskrinkala grupu trgovaca drogom koja ga je koristila kao skladište. Trenutno ostrvo posećuju grupe volontera, uglavnom studenti, koji prikupljaju otpad, a služi i kao turističko odredište, mada nema odgovarajuću infrastrukturu za takvu namenu.
GPS koordinate: 09°59′38″ N, 83°00′41″ W.