Grčka ne prestaje da iznenađuje, uvek ima nešto novo da ponudi znatiželjnim turistima o čemu govori i ova mala oaza. Za Etoliko kažu da izgleda baš kao i Venecija pre invazije turista i ogromnih kruzera. Za razliku od Venecije gde kanali predstavljaju ulice, Etoliko nema kanale, već klasične ulice.

Geografija

Ostrvo Etoliko (grčki Αιτωλικό) leži u zapadnoj Grčkoj između dve lagune. Laguna Aitoliko (zahvata površinu od 14 km2), koja se proteže do Stamne, leži na severu, a laguna Messolonghi, koja je u antici bila jezero Kynia, leži na jugu i povezana je sa zalivom Patra i Jonskim more. Ovo malo, gusto naseljeno ostrvo se nalazi usred mirne vode i povezano je sa kopnom na istoku i zapadu mostovima dugim dugim preko 200 m.

Delta Achelousa koja se nalazi zapadno od lagune Messolonghi je najprostranija delta u Grčkoj. Laguna Messolonghi je jedna od najvećih laguna celog Sredozemnog mora sa dubinom od 1,5 m. Odvaja se od Patraškog zaliva, a njegova morska voda obnavlja se iz zaliva. Laguna Aitoliko je znatno dublja, do 30 m dubine.

Ostrvo Etoliko se nalazi severno od delte Achelous, jugozapadno od Agriniona, 9 km severozapadno od grada Mesolongija, 40 km severozapadno od mosta Rio-Antirrio i 25 km jugoistočno od naselja Astakos na Jonskom moru. Od Peloponeza je udaljen 24 km. 
Od severa do juga ostrva ima 650 m, a od zapada do istoka 500 m. Na wikipediji se za površinu Opštine navodi podatak 129.305 m2, odnosno 12,9 ha. Međutim, merenjem na Google Earthu za površinu ostrva se dobija podatak od oko 28 ha.

Dok nije postao deo Grčke, bio je poznat kao Anatoliko (Ανατολικό), što znači istočni.

Istorija

Oko 900. godine nove ere, vizantijska flota iz Naupaktosa (Lepanto) u Korintskom zalivu postala je prestonica i dobila je ime Nikopolis. Nova prestonica je obezbeđena tvrđavama. Jedna od ovih tvrđava povoljna za odbranu bila je Aitoliko. Od XII veka ostrvska tvrđava Anatoliko se razvila u grad. 1406. godine prodat je Karlu I Toccu sa Kefalonije. Mletačke snage su podelile svoje prihode od slanih vrtova i ribarskih voda Anatolika koji su trajali do 1430. godine.

Tokom grčkog rata za nezavisnost protiv Otomanskog carstva, početkom XIX veka, Aitolikon je doživeo tri turske opsade pre nego što je postao deo Grčke. U prvoj opsadi bilo je 500 grčkih branilaca i 15.000 Turaka. Druga opsada je odbijena, au trećoj opsadi Turci su ponovo zauzeli Aitolikon u isto vreme kada i Mesolongi 11. aprila 1826. godine. Među generalima iz Grčke koji su učestvovali bio je i Georgios Liakatas.

“Vodeni grad” kako ga još nazivaju, započeo je kao kompleks brojnih malih ostrva koje bi lokalni ribari spajali malim drvenim mostićima, da bi Etoliko tek 1972. godine dobio svoj konačni oblik.

Stanovništvo

Po poslednjem popisu (2021) broj stanovnika naselja Etoliko je 3.783. Naselje se nalazi i na ostrvu (stari deo naselja) i u kopnenom delu Grčke, zapadno od ostrva (novi deo naselja). Broj stanovnika se u poslednjih 40 godina neznatno smanjio za oko 10%.

Etoliko ima osnovne škole, srednju školu (prve tri godine srednjeg obrazovanja), licej (drugi trogodišnji period srednjeg obrazovanja), nekoliko crkava, malu poštu i centralni trg.

Privreda

Od ekonomskog značaja je solana koja se nalazi na istoku pored starog puta GR-5 (Agrinion - Mesolonghi) na oko 100 m od mora površine oko 500 m2 i širine oko 1 km između Aitolikona i Mesolongija. Poljoprivredna zemljišta leže na istoku sa brdima i stenovitim pejzažima. Ribolov je uobičajen u laguni. Lagune su najbogatije vode u Grčkoj što se tiče ribe. Ovde se koriste čamci. Na različitim mestima mogu se videti drvene kolibe (sojenice). Uređenje zemljišta i upravljanje otpadom ugrožavaju čitavo područje delte. Veliki deo zemlje je pod zaštitom prirode i lov je zabranjen. Na ovom području je osnovano 170 vrsta ptica.

Takođe je stanište nekih parazita.

Saobraćaj

Ostrvo je sa istočne i zapadne strane povezano sa kopnom sa dva mosta. Rastojanje između dva mosta je 530 m.

Istočno od ostrva prolazi grčki nacionalni put 5/E55. Odvajanje za ostrvo sa ovog relativno novog Autoputa je oko 5 km severno od ostrva. Autobuska stanica je blizu istočnog mosta.

Ostrvo ima i železničku stanicu, koja se, naravno, ne nalazi na ostrvu već 400 m istočno od kraja istočnog mosta. Pruga više nije u funkciji, pa se tako vozom ipak ne može do ostrva.