Barbados je ostrvska država u Malim Antilima. Uprkos tome što je de facto atlantsko ostrvo, Barbados se smatra delom Kariba, gde je rangiran kao vodeća turistička destinacija. Od ukupnog broja turista 40% dolazi iz Velike Britanije, a zatim slede turisti iz SAD i Kanade.

Ime “Barbados” potiče ili iz portugalskog izraza os barbudos ili iz španskog ekvivalenta, los barbudos, što i jedno i drugo znači bradati ili brkati (koji ima brkove). Nejasno je da li se “bradati” odnosi se na dugačke, viseće korene bradate smokve, autohtone na ostrvu, ili na navodno bradate Karibe koji su nekada naseljavali ostrvo, ili, što je još čudnije, na vizuelni utisak brade koju  formira morska pena koja se raspršuje preko rubnih grebena. Na karti iz 1519. godine đenovskog  proizvođač mapa Visconta Maggiola, Barbados je pravilno prikazan i nazvan. U Zavetrinskim ostrvima postoji ostrvo sličnog imena Barbuda, kome su Španci svojevremeno dali ime Las Barbudas.

Prvobitno ime za Barbados u pretkolumbovsko doba bilo je Ichirouganaim, prema podacima dobijenim od potomaka domorodačkih plemena iz drugih oblasti koji govore jezik arawakan, sa mogućim prevodima “crvena zemlja sa belim zubima” ili “ostrvo sa crvenim stenama sa zubima napolju (grebeni)” ili jednostavno “zubi”.

Kolokvijalno, stanovnici Barbadosa svoje matično ostrvo nazivaju “Bim” ili mu daju druge nadimke, kao naprimer “Bimshire”. Poreklo je neizvesno, ali postoji nekoliko teorija. Po Nacionalnoj kulturnoj fondaciji Barbadosa “Bim” je bila reč koju su robovi često koristili i koja potiče iz jezika igbo što znači ‘moj dom, srodan’. Na Barbados je u XVIII veku stigao relativno veliki procenat robova plemena Igbo iz današnjeg jugoistoka Nigerije. Reči “Bim” i “Bimshire” su zabeležene i u engleskim rečnicima. Drugi mogući izvor za ‘Bim’ je predlog iz 1868. godine da se Bimshire uvrsti u grofovije Engleske.

Geografija

Barbados je dugačak 34 km, širok do 23 km, pokrivajući površinu od 432 km². Dužina obale je 97 km, što znači da je koeficijent razuđenosti svega 1,32. To i ne čudi, pošto ostrvo nema nijedan veći zaliv. Po površini Barbados je identičan najvećem ostrvu Kiklada Naksosu, ali od njega ima 14 puta više stanovnika!

Barbados se nalazi istočno od Privetrinskih ostrva, dela Malih Antila, otprilike na 13° severne geografske širine. Udaljen je oko 150-160 km istočno od Svete Lucije i Sent Vinsenta i 180 km jugoistočno od Martinika. Barbados je izvan glavnog atlantskog pojasa uragana.

U poređenju sa susednim ostrvima na zapadu, Barbados je ravan. Ostrvo se blago uzdiže do centralne planinske regije poznate kao Škotski okrug (Scotland District), sa najvišim vrhom države na brdu Mount Hilabi visine samo 340 m (postoje i drugi podaci 336 m, 339 m). 

U parohiji Saint Michael nalazi se glavni grad Barbadosa, Bridgetown, u kome živi trećina stanovništva zemlje. Ostali veći gradovi raštrkani po ostrvu su Holetown u parohiji Saint James, Oistins u parohiji Christ Church i Speightstown u parohiji Saint Peter.

Barbados leži na granici Južnoameričke i Karipskih ploča. Subdukcija Južnoameričke ploče ispod Karipskih ploča struže talog sa Južnoameričke ploče i taloži ga iznad zone subdukcije formirajući akrecionu prizmu. Stopa taloženja ovog materijala omogućava Barbadosu da raste brzinom od oko 25 mm na 1.000 godina. Ova subdukcija znači da se ostrvo geološki sastoji od korala debljine približno 90 m, gde su grebeni nastali iznad sedimenta. Veliki deo ostrva okružuju koralni grebeni.

Erozija krečnjaka na severoistoku ostrva, u Škotskom okrugu, rezultirala je formiranjem pećina i jaruga. Na atlantskoj istočnoj obali ostrva stvoreni su obalski reljefi, zbog krečnjačkog sastava područja. Na ostrvu je takođe zapažen stenoviti rt poznat kao Pico Teneriffe ili Pico de Tenerife, koji je ime dobio po tome što je prema verovanju lokalnog stanovništva ostrvo Tenerife prvo kopno istočno od Barbadosa.

Kao i ostala ostrva Malih Antila i Barbados uglavnom ima dva godišnja doba, od kojih jedno ima primetno veću količinu padavina. Poznat kao “vlažna sezona” ovaj period traje od juna do decembra. Suprotno tome, “sušna sezona” traje od decembra do maja. Godišnje padavine se kreću između 1.000 i 2.300 mm. Od decembra do maja prosečne temperature se kreću od 21-31°C, dok se od juna do novembra kreću od 23-31°C.

Bathsheba, parohija Saint Joseph

Po klasifikaciji klime, Barbados ima tropsku monsunsku klimu. Međutim, vetrovi koji duvaju brzinom od 12-16 km/h tokom cele godine daju Barbadosu klimu koja je umereno tropska.

Retke prirodne opasnosti su zemljotresi, klizišta i uragani. Barbados je često pošteđen najgorih posledica tropskih oluja i uragana u regionu tokom kišne sezone. Njegova lokacija na jugoistoku karipskog regiona stavlja zemlju odmah izvan glavne zone udara uragana. U proseku, veliki uragani udare jednom u 26 godina. Poslednji značajan nalet uragana koji je naneo ozbiljnu štetu Barbadosu bio je uragan Janet 1955. godine. 2010. godine ostrvo je pogodio uragan Tomas, ali je to prouzrokovalo samo manju štetu širom zemlje, jer je uragan u tom trenutku bio samo na nivou formiranja tropske oluje.

Budući da je jedno od najgušće naseljenih ostrva na svetu (po jednoj tabeli zauzima sedmo mesto), vlada Barbadosa je tokom devedesetih godina XX veka radila na agresivnoj integraciji rastuće južne obale ostrva u postrojenje za prečišćavanje kanalizacije Bridgetowna kako bi smanjila zagađenje priobalnih koralnih grebena. U prvoj deceniji XXI veka predloženo je drugo postrojenje za prečišćavanje otpadnih voda duž zapadne obale ostrva. Budući da je izuzetno gusto naseljen, Barbados je uložio velike napore da zaštiti svoje podzemne vodonosne slojeve.

Kao koralno-krečnjačko ostrvo, Barbados je vrlo propustan za oticanje površinskih voda u zemlju. Vlada je veliki naglasak stavila na zaštitu slivova koji direktno vode u ogromnu mrežu podzemnih vodonosnih slojeva i potoka. Ponekad beskućnici provaljuju ova područja, a vlada ih je uklonila kako bi sačuvala čistoću podzemnih izvora koji pružaju pijaću vodu ostrvu.

Vlada je stavila veliki naglasak na održavanje čistoće Barbadosa sa ciljem zaštite životne sredine i očuvanja koralnih grebena koji okružuju ostrvo. Mnoge inicijative za ublažavanje ljudskog uticaja na priobalne regije Barbadosa i mora potiču od Jedinice za upravljanje obalnim područjem (CZMU). Barbados ima skoro 90 km koralnih grebena neposredno uz obalu, a dva zaštićena pomorska parka su formirana u blizini zapadne obale. Prekomerni ribolov je još jedna pretnja sa kojom se suočava Barbados.

Plaža Crane nalazi se na jugoistočnoj obali

Iako je na suprotnoj strani Atlantika, i nekih 4.800 km zapadno od Afrike, Barbados je jedno od mnogih mesta na američkom kontinentu koji prima povišen nivo mineralne prašine iz pustinje Sahara. Neke posebno intenzivne epizode ​​prašine delimično se optužuju za uticaje na zdravlje koralnih grebena koji okružuju Barbados ili astmatične epizode, ali dokazi nisu u potpunosti podržali takvu tvrdnju.

Na Barbadosu obitavaju četiri vrste morskih kornjača. Vožnja kolima po plaži može uništiti njihova jaja zakopana u pesku i takva aktivnost se ne preporučuje na mestima gde kornjače polažu jaja.

Na Barbadosu žive zeleni majmuni. Njihovo prirodno stanište nalazi se u zapadnoj Africi od Senegala do reke Volte. Uveden je na Zelenortska ostrva, a krajem XVII veka i na zapadnoindijska ostrva Sent Kits, Nevis, Sveti Martin i Barbados, sa brodovima koji su prevozili robove iz zapadne Afrike na Karibe.

Istorija

Arheološki dokazi sugerišu da su se ljudi možda prvi put nastanili ili posetili ostrvo oko 1600. godine p.n.e. Trajnije indijansko naselje na Barbadosu datira otprilike od IV do VII veka n.e. Dve glavne grupe bili su Arawaci iz Južne Amerike, koji su postali dominantni oko 800-1200. godine n.e. i znatno agresivniji Kalinago (ostrvski Karibi) koji su stigli iz Južne Amerike u XII-XIII veku.

Nije tačno utvrđeno koja je od evropskih nacija prva stigla na Barbados, što se verovatno dogodilo u nekom trenutku u XV ili XVI veku. Jedan manje poznati izvor upućuje na ranije otkrivena dela koja prethode savremenim izvorima, ukazujući da je su mogli biti Španci krajem XV veka. Mnogi, ako ne i većina, veruju da su Portugalci na putu za Brazil bili prvi Evropljani koji su došli na ostrvo. Barbados se prvi put pojavilo na španskoj mapi 1511. godine. Portugalsko carstvo je položilo pravo na ostrvo počev od perioda između 1532. i 1536. godine, ali ga je napustilo 1620. godine. Jedino što je preostalo od njihove “vladavine” bile su divlje svinje, koje su doveli na ostrvo kako imali dobru opskrbu mesom kada bi ga posećivali. Evropljani su ostrvo uglavnom ignorisali.

Portugalsko carstvo smatralo je Barbados svojim posedom od 1532-1620. godine. Karta ostrva je vrlo neprecizna.

John Powell bio je kapetan prvog engleskog broda “Olive Blossom” koji je stigao na Barbados 14. maja 1625. godine. Izgradnja prvog naselja počela je 17. februara 1627. godine, blizu današnjeg grada Holetowna (nekada Jamestown), od strane grupe koju je vodio Henry, mlađi brat Johna Powella. Grupa se sastojala od 80 naseljenika i 10 engleskih radnika po ugovoru. Neki izvori navode da su među tim prvim doseljenicima bili i Afrikanci.

Naselje je osnovano kao vlasnička kolonija, a finansirao ga je William Courten, trgovac iz Londona koji je stekao pravo na Barbados i nekoliko drugih ostrva. Dakle, prvi kolonisti su zapravo bili zakupci i veći deo profita od njihovog rada išao je Courtenu i njegovoj kompaniji. Courtenova titula je kasnije preneta na Jamesa Haya, u onome što se zvalo “velika pljačka Barbadosa”. On je tada postavio za guvernera Henryja Hawleya, koji je osnovao Skupštinu 1639. godine, u pokušaju da umiri plantažere, kako se ne bi protivili njegovom kontroverznom imenovanju.

U periodu od 1640-1660. godine Zapadna Indija je privukla više od dve trećine ukupnog broja engleskih emigranata u Ameriku. Većina Engleza dolazila je na rad po ugovoru. Posle pet godina rada, dobili bi “taksu za slobodu” od oko 10 funti, obično u robi. Do sredine tridesetih godina XVII veka takođe su dobijali 2 do 4 ha zemlje, ali nakon tog vremena više nije bilo slobodnog zemljišta. Uzgajanjem duvana, pamuka, đumbira i indiga bavila se, pre svega, evropska radna snaga, sve do pokretanja uzgoja šećerne trske četrdesetih godina XVII veka i sve većeg oslanjanja i uvoženja porobljenih Afrikanaca.

Život u mladoj koloniji nije bio lak, prema registrima parohija iz sredine XVII veka, u beloj populaciji bilo je četiri puta više umrlih nego sklopljenih brakova. Glavni oslonac mlade privrede bio je rast izvoza duvana, ali su cene duvana pale tridesetih godina XVII veka, kako se širila njegova proizvodnja u američkim kolonijama.

Otprilike u isto vreme vodio se rat za Tri kraljevstva (1639-1653), koji se prelio na Barbados i njegove teritorijalne vode. Ostrvo je bilo umešano u rat tek nakon pogubljenja Čarlsa I, kada je ostrvska vlada pala pod kontrolu rojalista (ironično je da je guverner Philip Bell ostao lojalan Parlamentu, dok je barbadoska skupština, pod uticajem Humphreya Walronda, podržala Čarlsa II).

U pokušaju da zauzdaju nesigurne kolonije, parlament Komonvelta je 3. oktobra 1650. godine doneo zakon kojim se zabranjuje trgovina između Engleske i Barbadosa. Budući da je ostrvo trgovalo i sa Holandijom, doneti su i drugi akti koji zabranjuju svim brodovima, osim engleskih, da trguju sa holandskim kolonijama. Ovi akti su bili povod za Prvi anglo-holandski rat. Komonvelt Engleske poslao je invazijske snage pod zapovedništvom Georga Ayscua, koje su stigle na Barbados oktobra 1651. godine. Ayscue je sa malim snagama, u koje su bili uključeni škotski zatvorenici, iznenadio jaču silu rojalista, ali je na kraju morao da pribegne i diplomatiji. 11. januara 1652. godine rojalisti su se u Domu skupštine predvođeni lordom Willoughbyjem predali. Uslovi predaje ugrađeni su u Povelju Barbadosa (Oistinski ugovor), koja je potpisana u kafani “Mermaid’s Inn” u mestu Oistins, 17. januara 1652. godine.

Veliki procenat bele radničke populacije radio je na Barbadosu kao sluge. Mnogi su prinudno prevezeni iz Irske. Sa irskim slugama na Barbadosu često se loše postupalo, a barbadoske plantaže stekle su reputaciju okrutnosti. Smanjena privlačnost zaposlenja na Barbadosu, u kombinaciji sa ogromnom potražnjom za radnom snagom uzrokovanom uzgojem šećerne trske, dovela je do prinudnog prevoza na Barbados robijaša i političkih zatvorenike, a takođe i radnika koji su poslati na Barbados protiv svoje volje. Irske sluge po ugovoru činile su značajan deo populacije tokom celog perioda kada su bele sluge korišćene za rad na plantažama na Barbadosu. Tokom XVII veka “stalan potok” irskih sluga ušao je na Barbados. Zbog neadekvatnih istorijskih zapisa, ukupan broj irskih radnika poslatih na Barbados je nepoznat, a procene su “vrlo sporne”. Iako je jedan istorijski izvor procenio da je čak 50.000 Iraca prinudno prevezeno na Barbados ili u Virginiju sredinom XVII veka, ova procena je “vrlo verovatno preterana”. Druga procena da je 12.000 irskih zatvorenika stiglo na Barbados do 1655. godine ocenjena je kao “verovatno preterana”. “Opšteprihvaćeno” je da je približno 10.000 Iraca prinudno poslato u Zapadnu Indiju.

Uvođenje šećerne trske iz Holandskog Brazila 1640. godine u potpunosti je preobrazilo društvo, ekonomiju i fizički pejzaž ostrva. Barbados je na kraju imao jednu od najvećih svetskih industrija šećera. Jedna od grupa koja je pomogla ranom uspehu ove industrije bili su Jevreji Sefardi, koji su prvobitno proterani sa Iberijskog poluostrva, da bi završili u Holandskom Brazilu. Kako su se povećavali efekti novog useva, tako se menjao i etnički sastav Barbadosa i okolnih ostrva. Plantaža šećerne trske zahtevala je velika ulaganja i veliko učešće fizičke radne snage. U početku su holandski trgovci snabdevali plantaže opremom, finansijama i porobljenim Afrikancima, pored toga što su većinu šećera transportovali u Evropu. 1644. godine stanovništvo Barbadosa procenjeno je na 30.000, od ​​čega oko 800 afričkog porekla, sa ostatkom uglavnom engleskog porekla. Od brojnih malih vlasnika posedi su na kraju otkupljeni, a ostrvo je pretvoreno u velike plantaže šećerne trske na kojima su radili porobljeni Afrikanci. Već 1660. godine postojao je skoro paritet sa 27.000 crnaca i 26.000 belaca. Do 1666. godine najmanje 12.000 malih belih vlasnika bilo je otkupljeno, umrlo ili napustilo ostrvo, mnogi su odlučili da emigriraju na Jamajku ili američke kolonije (posebno u današnju Severnu i Južnu Karolinu). Kao rezultat toga, Barbados je 1661. godine usvojio zakon, koji je predstavljao pravni osnov za ropstvo i način zakonske kontrole nad populacijom robova. Ovaj  zakon poslužio je za donošenje sličnih zakona i u drugim kolonijama.

1680. godine bilo je na Barbadosu 20.000 slobodnih belaca i 46.000 porobljenih Afrikanaca; 1724. godine bilo je 18.000 slobodnih belaca i 55.000 porobljenih Afrikanaca.

Statua Busse u Bridgetownu. Bussa je predvodio najveći ustanak robova u istoriji Barbadosa.

Teški uslovi u kojima su radili i živeli robovi doveli su do nekoliko pobuna, od kojih je najveća bila Bussina pobuna 1816. godine koju su ugušile britanske trupe. Rastuće protivljenje ropstvu dovelo je do njegovog ukidanja u Britanskom carstvu 1833. godine. Međutim, klasa birokratije zadržala je kontrolu nad političkom i ekonomskom situacijom na ostrvu, sa većinom radnika koji su živeli u relativnom siromaštvu.

1780. godine od posledice uragana na Barbadosu je stradalo preko 4.000 ljudi. Još gori slučaj  dogodio se 1854. godine, kada je od epidemije kolere umrlo više od 20.000 stanovnika.

Zarasla plantaža šećerne trske

Duboko nezadovoljstvo situacijom na Barbadosu odvelo je mnoge u emigraciju. Stvari su se zakuvale tridesetih godina XX veka tokom Velike ekonomske krize, jer su se pojavili zahtevi za bolje uslove za radnike, legalizaciju sindikata i proširenje franšize, koja je u tom trenutku bila ograničena na muške vlasnike imovine. Zbog sve većih nemira, Britanci su 1938. godine uputili  komisiju koja je preporučila sprovođenje mnogih zahtevanih reformi. Nakon toga stanovnici afričkog porekla počeli su da igraju mnogo važniju ulogu u politici kolonije, a opšte pravo glasa uvedeno je 1950. godine.

Među tim ranim aktivistima bio je istaknuti Grantley Herbert Adams, koji je pomogao u osnivanju Laburističke partije na Barbadosu (BLP) 1938. godine. Postao je prvi premijer Barbadosa 1953. godine. Grupa levičarski nastrojenih političara, koji su zagovarali brže poteze ka nezavisnosti, odvojila se od BLP-a i osnovala je Demokratsku laburističku stranku (DLP) 1955. godine. DLP je potom pobedio na opštim izborima 1961. godine, a njihov lider Errol Barrow postao je premijer.

Potpuna unutrašnja samouprava uvedena je 1961. godine. Barbados se pridružio kratkotrajnoj Federaciji Zapadne Indije od 1958-1962. godine, kasnije stekavši punu nezavisnost 30. novembra 1966. godine. Errol Barrow postao je prvi premijer zemlje. Barbados se odlučio da ostane u sastavu Britanskog komonvelta, zadržavši kraljicu Elizabetu kao monarha, koju lokalno predstavlja generalni guverner.

Vlada Barrowa nastojala je da diverzifikuje ekonomiju dalje od poljoprivrede, nastojeći da podstakne industriju i sektor turizma. Barbados je takođe bio na čelu regionalnih integracionih napora predvodeći stvaranje organizacija CARIFTA i CARICOM. DLP je izgubio opšte izbore na Barbadosu 1976. godine od BLP-a pod vođstvom Toma Adamsa. Adams je zauzeo konzervativniji i snažno prozapadni stav, dozvolivši Amerikancima da koriste Barbados kao lansirnu rampu za invaziju na Grenadu 1983. godine. Adams je umro na funkciji 1985. godine. Zamenio ga je Harold Bernard St. John, međutim izgubio je 1986. godine na izborima, na kojima se DLP vratio na vlast pod vođstvom Errola Barrowa, koji je bio veoma kritičan prema američkoj intervenciji na Grenadi. Međutim, Barrow je takođe umro na funkciji, a zamenio ga je Lloyd Erskine Sandiford koji je ostao premijer do 1994. godine.

Zastava Barbadosa

Mia Mottley

Owen Arthur iz BLP-a pobedio je na opštim izborima na Barbadosu 1994. godine, ostajući premijer do 2008. godine. Arthur je bio snažni zagovornik republikanizma, iako se planirani referendum o zameni kraljice Elizabete na mestu šefa države planiran za 2008. godinu nikada nije održao. DLP je pobedio na opštim izborima 2008. godine, međutim novi premijer David Thompson umro je 2010. godine, a zamenio ga je Freundel Stuart. BLP se vratila na vlast 2018. godine pod Mijom Mottley, koja je postala prva žena premijer Barbadosa.

Zaliv Conset

Barbados je 30. novembra 2021. godine postao republika, na dan obeležavanja 55 godina nezavisnosti. Kraljicu je zamenio izabrani šef države. U tom trenutku Barbados je prestao da bude deo carstva Komonvelta, ali je zadržao članstvo u Komonveltu nacija. Kritičari tvrde da je do tog poteza došlo delimično i zbog pritiska Kine na Barbados.

Stanovništvo

Po poslednjem popisu stanovništva sprovedenom 2010. godine Barbados ima 277.821 stanovnika. Po procenama iz jula 2018. godine broj stanovnika se uvećao do 293.131 (po drugim procenama ima 287.025 stanovnika), što znači da je gustina naseljenosti oko 665 stanovnika/km². Već je rečeno da je Barbados jedno od najgušće naseljenih ostrva na svetu, a i među državama spada u prvih deset. Oko trećine stanovnika živi u urbanim područjima. Barbados i Japan imaju najveći broj stogodišnjaka u odnosu na broj stanovnika.

Od ukupnog broja stanovnika 85% je rođeno na Barbadosu. Od onih koji su rođeni u nekoj drugoj državi najviše ih ima iz Gvajane (6.277), Sent Vinsenta i Grenadina (2.964), Velikoj Britaniji (2.389), Svetoj Luciji (2.073) itd.

Istorijski gledano, već 1844. godine na ostrvu je popisano 122.198 stanovnika. Broj stanovnika je rastao do popisa 1891. godine, kada ih je bilo 182.867. Početkom XX veka usledio je pad i 1921. godine popisano je 156.774 stanovnika. Posle toga usledio je nagli porast broja stanovnika, tako da ih je već 1960. godine bilo 232.327.

Barbados je administrativno podeljen na 11 parohija (sa brojem stanovnika po popisu iz 2010. godine): Saint Michael (88.529), Christ Church (54.336), Saint Philip (30.662), Saint James (28.498), Saint George (19.767), Saint Thomas (14.249), Saint Peter (11.300), Saint Lucy (9.758), Saint John (8.963), Saint Joseph (6.620) i Saint Andrew (5.139).

Radisson Aquatica Resort Barbados

Među stanovništvom preovlađuju potomci Afrikanaca sa 92,4%, sledi stanovništvo mešovite rase 3,1%, belaca ima samo 2,7%, Indijaca 1,3% i ostalih i nepoznatih 0,5%.

Stanovnici Barbadosa kolokvijalno se zovu “Bajani”. “Afro-Bajani” su potomci Afrikanaca, a “Anglo-Bajani” ili “Euro-Bajani” su Evropljani koji dolaze uglavnom iz Velike Britanije i Irske, Italije i Azije, pretežno iz Indije i Kine. Stanovnike Barbadosa koji se vrate na ostrvo posle boravka u SAD i decu rođenu u Americi od roditelja sa Barbadosa zovu “Bajan Yankees”, termin koji neki smatraju pogrdnim. Generalno, Bajani prepoznaju i prihvataju svu “decu ostrva” kao Bajane.

Najveće zajednice van afro-karipske zajednice:

– Indo-Gvajanci su važan deo privrede zbog povećanja imigranata iz partnerske zemlje Gvajane. Postoje izveštaji o rastućoj indo-bajanskoj dijaspori poreklom iz Gvajane i Indije, počev od 1990. godine. Mnoga mala preduzeća na Barbadosu vode i upravljaju muslimansko-indijski Bajani.

– Evro-Bajani se naseljavaju na Barbadosu od XVII veka, poreklom iz Engleske, Irske, Portugalije i Škotske. Na Barbadosu je 1643. godine bilo 37.200 belaca (86% stanovništva). Češće su poznati kao “Beli Bajani”. Euro-Bajani su doveli narodnu muziku, poput irske muzike i muzike Highlanda, i određena imena mesta, kao što je “Scotland District”, brdovita regija u parohiji St. Andrew. Među belim stanovnicima Barbadosa su i potomci irskih radnika i zatvorenika dovedenih na ostrvo. Mnogi su se dodatno preselili da bi postali najraniji doseljenici moderne Severne i Južne Karoline u SAD.

– Kinezi su mali deo šire azijske populacije Barbadosa. Većina, ako ne i svi, prvi put je stigla iz Hong Konga tokom Drugog svetskog rata. Mnogi barbadoski Kinezi imaju prezimena Chin, Chinn ili Lee, mada druga prezimena preovlađuju u određenim delovima ostrva. Kineska hrana i kultura postaju deo svakodnevne kulture Barbadosa. Libanci i Sirijci čine arapsku zajednicu Barbadosa, koja je u pretežnom delu hrišćanska. Arapi muslimani čine mali procenat ukupne manjinske muslimanske populacije Barbadosa. Većina Libanaca i Sirijaca stigla je na Barbados zbog trgovinskih mogućnosti. Njihov broj opada zbog emigracije u druge zemlje.

Džamija Jumma Masjid

– Jevreji su stigli na Barbados neposredno nakon prvih doseljenika 1627. godine. U Bridgetownu je podignuta jedna od najstarijih sinagoga u Americi, koja datira iz 1654. godine. Trenutna građevina podignuta je 1833. godine, zamenjujući stariju uništenu uraganom 1831. godine. Nadgrobni spomenici na susednom groblju datiraju iz četvrte decenije XVII veka.

– U XVII veku Romi su poslati iz Velike Britanije da rade kao na robovi na plantažama Barbadosa.

Engleski je službeni jezik Barbadosa i koristi se za komunikaciju, administraciju i javne usluge širom ostrva. U svojstvu službenog jezika u zemlji, standard engleskog jezika nastoji da se prilagodi rečniku, izgovoru, pravopisu i konvencijama srodnim, ali ne potpuno istim kao i britanski engleski.

Kuhinja Barbadosa je mešavina afričkih, indijskih, irskih, kreolskih i britanskih uticaja. Tipičan obrok sastoji se od glavnog jela od mesa ili ribe, obično mariniranog mešavinom bilja i začina, toplih priloga i jedne ili više salata. Obrok se obično služi sa jednim ili više sosova. Nacionalno jelo Barbadosa je cou-cou i leteća riba sa začinjenim sosom. Još jedan tradicionalni obrok je “puding i sos” jelo od kisele svinjetine sa začinjenim slatkim krompirom. Dostupna je i široka paleta morskih plodova i mesa.

Vizitorski centar “Mount Gay Rum” na Barbadosu tvrdi da je to najstarija kompanija na svetu koja i dalje proizvodi rum, sa najranijim potvrđenim dokumentom iz 1703. godine. Cockspur rum i Malibu takođe su sa ostrva. Na Barbadosu se nalazi pivara “Banks Barbados”, koja proizvodi svetlo pivo “Banks Beer”, kao i “Amber Ale”. “Banks Barbados” takođe proizvodi bezalkoholno piće sa sladom “Tiger Malt”. Pivo “10 Saints” proizvodi pivara u gradu Speightstownu i odležava 90 dana u buradima. Prvi put je proizvedno 2009. godine i dostupno je u određenim zemljama CARICOM-a.

Stadion “Kensington Oval” (kapacitet 28.000 gledalaca) u Bridgetownu

Kao i u drugim karipskim zemljama britanskog kolonijalnog nasleđa, kriket je veoma popularan na Barbadosu. U kriket reprezentaciji Zapadne Indije obično ima nekoliko igrača sa Barbadosa. Na stadionu “Kensington Oval” odigrana je finalna utakmica Svetskog kupa u kriketu 2007. godine Australija – Sri Lanka. Barbados je stvorio mnoge sjajne kriket igrače.

Fudbalska reprezentacija Barbadosa trenutno zauzima 162. mesto na FIFA rang listi, a najbolji plasman bilo je 92. mesto u oktobru 2009. godine. Najviše utakmica reprezentacija je odigrala sa selekcijama Grenade, Gvajane i Sent Vinsenta i Grenadina, a samo tri puta Barbados se sastao sa reprezentacijama koje nisu članice CONCACAF (Švedska, Finska i Severna Irska).

Popularni sportovi na Barbadosu su ragbi i odbojka, dok je kod ženske populacije popularan netball (sport sličan košarci). Košarka je sve popularniji sport koji se igra u školama i fakultetima. Košarkaši Barbadosa postigli su neke neočekivane rezultate, jer su u prošlosti uspeli da pobede reprezentacije nekih mnogo većih zemalja.

Konjske trke se održavaju u istorijskom garnizonu Savannah blizu Bridgetowna. Gledaoci mogu da plate ulaz za tribine ili da gledaju trke sa javne “pruge” koja okružuje stazu. Polo je veoma popularan među bogatom elitom na ostrvu i “High-Goal” tim iz Apes Hilla ima sedište u klubu St. James. Takođe se igra na privatnom igralištu Holders Festival.

Tenis stiče sve veću popularnost, a najbolji teniser Barbadosa je Darian King. Trenutno oko 270. mesta na svetu i drugi je igrač po rangu sa Kariba. Najbolji plasman na ATP listi bilo mu je 106. mesto u maju 2017. godine.

Moto sport takođe igra ulogu, jer se reli Barbados održava svakog leta i nalazi se u FIA NACAM kalendaru. Takođe je Bushy Park Circuit bio domaćin Trke šampiona i Globalnog RallyCross šampionata 2014. godine.

Prisustvo pasata i povoljnih talasa čine južni kraj ostrva idealnim mestom za jahanje na talasima (ekstremni oblik sporta jedrenja na dasci). Barbados je takođe domaćin nekoliko međunarodnih takmičenja u jedrenju na dasci.

Golf teren “Green Monkey” u odmaralištu “Sandy Lane”

U golfu je Barbados Open, koji se igrao u Golf klubu “Royal Westmoreland”, bio redovan na evropskoj turneji od 2000. do 2009. godine. U decembru 2006. godine održan je WGC-Svetski kup u odmaralištu “Sandy Lane”, koji poseduje golf teren sa 18 rupa. To je izuzetno ekskluzivan golf teren “Green Monkey” (zeleni majmun), koji je dizajnirao Tom Fazio, sa parom 72 i dužinom od 7.343 jardi (oko 6,7 km). Izgrađen je u starom kamenolomu krečnjaka. Izložene stene formiraju drastične kontraste u odnosu na bujno, uvaljano zelenilo fairwaysa i nude veliku promenu visine – životno iskustvo koje se jednom u životu jednostavno ne sme propustiti. Golf klub Barbados je još jedan teren na ostrvu. U nekoliko navrata bio je domaćin Barbados Opena. Reči iz golf terminologije par i fairways se ne prevode na srpski, odnosno nemaju prevode. Par pokazuje iz koliko udaraca je predviđeno da se savladaju sve rupe, a fairway je deo golf terena sa podšišanom travom na putu od početnog udarca prema polju (green) gde se nalazi ciljana rupa.

Sa Barbadosa je čuvena pevačica Rihanna.

Privreda

Barbados zauzima oko 45. mesta u svetu (zavisi od izvora MMF, Svetska banka, Ujedinjene nacije) po BDP-u (bruto domaćem proizvodu) po stanovniku, ima dobro razvijenu mešovitu ekonomiju i umereno visok životni standard. BDP Barbadosa po glavi stanovnika je približno dvostruko veći u odnosu na BDP Srbije. Doduše Srbija ima 23 puta više stanovnika od Barbadosa, pa je nominalni BDP Srbije 10 puta veći od BDP Barbadosa. Prema Svetskoj banci, Barbados je svrstan u 66 svetskih ekonomija sa visokim dohotkom. Uprkos tome, samoistraživanje iz 2012. godine u saradnji sa Karipskom razvojnom bankom otkrilo je da 20% stanovnika živi u siromaštvu, a skoro 10% ne može da zadovolji svoje osnovne dnevne potrebe za hranom.

Istorijski gledano, privreda Barbadosa bila je zavisna od uzgoja šećerne trske i srodnih aktivnosti, ali se od kasnih sedamdesetih i početka osamdesetih godina XX veka diverzifikovala u proizvodni i turistički sektor. Offshore finansijske i informativne usluge postale su važan izvor deviznih prihoda, a postoji zdrav sektor lake industrije. Od devedesetih godina XX veka na vladu Barbadosa se gleda kao na poslovnu i ekonomski doslednu. Ostrvo je doživelo građevinski procvat razvojem i preuređenjem hotela, kancelarijskih kompleksa i kuća, delom i zbog organizovanja Svetskog kupa u kriketu 2007. godine. Rast se usporio tokom svetske ekonomske krize i recesije od 2008. do 2012. godine.

Sandy Lane je vodeće odmaralište u turističkom sektoru Barbadosa

Tradicionalni trgovinski partneri Barbadosa su Kanada, Karipska zajednica (posebno Trinidad i Tobago), Ujedinjeno Kraljevstvo i Sjedinjene Države. Ulažu se napori na smanjenju nezaposlenosti, podsticanju direktnih stranih investicija i privatizaciji preostalih državnih preduzeća.

Evropska unija pomaže Barbadosu programom modernizacije državnog sektora za međunarodne poslovne i finansijske usluge u vrednosti od 10 miliona evra.

Barbados ima treću po veličini berzu u karipskom regionu.

Valuta Barbadosa je barbadoški dolar, 1BBD=0,50 USD.

Saobraćaj

Barbados je turistička zemlja u usponu koja pruža pouzdan i siguran prevoz kako meštanima, tako i turistima. Ima 1.600 km javnih asfaltiranih puteva, dve aktivne morske luke (Bridgetown i Saint Charles), ostatke železničkog sistema i međunarodni aerodrom smešten u parohiji Christ Church.

Jedini aerodrom na ostrvu je međunarodni aerodrom “Grantley Adams”. Dnevno na njega sleću avioni nekoliko velikih avio-kompanija sa aerodroma širom sveta, kao i nekoliko manjih regionalnih komercijalnih avio-kompanija i čarter letovi. Aerodrom služi kao glavno čvorište vazdušnog saobraćaja za istočne Karibe. U prvoj deceniji XXI veka izvršena je nadogradnja i proširenje u vrednosti od 100 miliona USD od februara 2003. do završetka u avgustu 2005. godine.

Od poznatijih avio kompanija na Barbados lete Air Canada (Toronto, u sezoni i Montreal), American Airlines (Charlotte, Miami), British Airways (London), JetBlue (Boston, Newark, New York), United Airlines (Newark, u planu je i Washington) i Virgin Atlantic (London, Manchester). U sezoni postoje letovi za Frankfurt, Birmingham i Glasgow. Manje avio kompanije obavljaju lokalni saobraćaj sa ostrvima Grenada, Dominika, Martinik, Antigva, Trinidad, Sent Vinsent, Sent Kits, Tortola, kao i za Gvajanu. Broj putnika je 2008. godine premašio 2 miliona, zatim je pao na oko 1,85 miliona, da bi 2016. godine ponovo premašio 2 miliona i 2019. godine dostigao rekordnih 2,3 miliona.

Takođe je postojala usluga helikopterskog prevoza, koja je nudila usluge vazdušnog taksija na brojnim mestima širom ostrva, uglavnom u turističkom pojasu duž zapadne obale.

Kao bivša britanska kolonija, Barbados je bio pod velikim uticajem engleske kulture i običaja, koji su se preneli i na njegovu infrastrukturu, pa se i na Barbadosu vozi levom stranom puta. Barbados ima veoma pouzdan sistem magistralnih puteva koji polaze iz glavnog grada države Bridgetowna. Autoputevi su obeleženi brojevima od jedan do sedam. H1 označava prvi autoput koji ide prema severu. Numerisanje se nastavlja uzastopno u smeru kazaljke na satu. Najpopularniji autoput je ABC (Adams/Barrow/Cummins). Po proceni koju je 2010. godine objavila Ekonomska obaveštajna jedinica (EIU) Barbados je zauzeo šesto mesto na svetu i prvo mesto u zapadnoj hemisferi po gustini putne mreže.

Iako je Barbados dugačak oko 34 km, putovanje automobilom od St. Philipa (jugoistok) do North Pointa u parohiji St. Lucy (severno-centralno) može potrajati sat i po ili duže zbog gužve u saobraćaju. Brzina na putevima ograničena je na 60 km/h, osim ukoliko nije drugačije naznačeno. Na putevima ABC i Spring Garden brzina je ograničena na 80 km/h. Broj registrovanih automobila na Barbadosu jednak je polovini broja stanovnika. Barbados je poznat po mnogim kružnim tokovima. Na jednom od njih, istočno od Bridgetowna, nalazi se spomenik vođi ustanka robova Bussi.

Spring Garden Highway

Ministarstvo saobraćaja i javnih radova Barbadosa nadgleda poslove održavanja državnih puteva, autoputeva i sistem javnog prevoza. Usluge javnog prevoza na Barbadosu pružaju se autobusima, minibusevima, linijskim taksijem (lokalno poznat kao ZR), taksijem i iznajmljivanje automobila.

Registarske tablice vozila dodeljuju se različitim tipovima vozila; npr. BM, B, ZR, Z i H, kao što je prikazano niže.

Autobusi (BM)

Autobuske usluge na Barbadosu pretežno koristi lokalno stanovništvo. Državno preduzeće Barbados Transport Board odgovorno je za funkcionisanje ovog prevoza. Trenutno ostrvom kruži 304 autobusa. Vlada određuje cene, a trenutna cena (od marta 2019. godine)  je 3,50 BBD. Neke autobuske linije saobraćaju direktnom rutom do svojih odredišta, međutim mnoge zahtevaju presedanje u Bridgetownu. Autobusi su plave boje i imaju registarske tablice BM.

U julu 2020. godine Barbados Transport Board uveo je u saobraćaj 33 autobusa na električni pogon, da bi se smanjila starost postojećeg autobuskog parka na dizel pogon i da bi se smanjila upotreba fosilnih goriva do 2030. godine.

Minibusevi (B)

Postoje i privatni mini i midibusevi koji su žute boje sa plavom trakom. Saobraćaju uglavnom na zapadnoj i južnoj obali ostrva. Najpopularnije rute su Bridgetown – Speightstown i Bridgetown – Sam Lord’s Castle. Cene karata u minibusevima su iste kao i cene karata u državnim autobusima, ali mogu i da se razlikuju.

ZR minibusevi (ZR)

Prevoz na ostrvu je relativno zgodan pomoću linijskih taksi vozila pod nazivom “ZRs” koji saobraćaju do većine mesta na ostrvu. Oni su u privatnom vlasništvu i prepoznaju se po beloj spoljašnjosti i kestenjastoj pruzi sa strane.

U tim malim autobusima ponekad može biti gužva, jer putnike uglavnom nikad ne odbijaju bez obzira na popunjenost vozila. Obično se kreću slikovitijim rutama do odredišta. Uglavnom polaze iz glavnog grada Bridgetowna ili iz Speightstowna na severnom delu ostrva.

Cene karata obično su iste kao i u državnim autobusima, ali mogu i da se razlikuju. 

Taksi vozila (Z)

Taksi vozila pružaju prevoz po unapred određenoj ceni. Međutim, pošto nemaju taksimetar, preporučljivo je da se pre ulaska u taksi sa vozačem izvrši dogovor oko cene prevoza.

Iznajmljivanje automobila (H)

Iznajmljivanje automobila na Barbadosu moguće je preko nekoliko lokalnih agencija; međunarodne agencije za iznajmljivanje nisu dobro zastupljene na Barbadosu. Oni nude širok spektar vozila, od luksuznih automobila do kombija, kao i manja otvorena vozila. Stranci moraju da izvade privremenu vozačku dozvolu uz postojeću međunarodnu vozačku dozvolu.

Predlog za izgradnju železnice na Barbadosu prvi put je dala Velika Britanija 1845. godine. Tek 1881. godine započeta je gradnja pruge uskog koloseka širine 1.067 mm od strane nezavisne države u svrhu transporta šećerne trske preko ostrva do morske luke Bridgetown. Kasnije ju je Everard Calthrop pretvorio u prugu širine 762 mm. Od početka XX veka železnica je prevozila robu u i iz fabrika u grad, a takođe i putnike u i iz grada. Međutim, pojavili su se problemi, a glavni je bio nedostatak sredstava za održavanje. Takođe pogrešno izabrana trasa pruge predstavljala je problem pri velikim plimama Atlantskog okeana. Da bi pruga ostala u upotrebi, vlada Barbadosa preuzela je upravljanje železnicom 1916. godine; međutim, propadanje se nastavilo. 1937. godine železnica je konačno zatvorena zbog bezbednosnih problema.

Pruga na Barbadosu, 8. februar 1882. godine

I danas postoje ostaci pruge i mogu se mogu videti na nekim mestima pored obale. Svake godine održava se maratonska trka i pešačenje trasom nekadašnje pruge od Bridgetowna do Carringtona.

1881. godine škotski inženjer Robert Fairlie pustio je u rad tramvaj na konjsku vuču oko Bridgetowna, koji je prestao sa radom 1925. godine.

Barbados ima luke za kruzere i velike brodove za prevoz robe. Glavne luke nalaze se u Bridgetownu (Deep Water Harbour) i u Speightstownu (Port Charles Marina). Saobraćaj u njima reguliše lučka uprava Barbadosa. Veliki kruzeri pristaju u luci Deep Water Harbour na jugozapadu ostrva.

Vožnja brodom do i sa Barbadosa zahteva poštovanje svih međunarodnih i lokalnih zakona. Prilikom dolaska na Barbados važno je zapamtiti da se legalno mora ući u odobrenu luku, što znači da se prvo potrebno prijaviti lučkoj kapetaniji u Bridgetownu. Zakoni takođe štite koralne grebene, a nautičari bi trebalo da budu oprezni da ne bace sidro van područja koja je odobrila vlada Barbadosa kako bi zaštitili korale i eventualno drugu podmorsku infrastrukturu koja bi mogla biti prisutna oko ostrva.

Barbados trenutno nema brod koji je nekada saobraćao od Speightstowna do Bridgetowna. Međutim, poslednjih godina, sa nagomilanim problemima u zagušenju drumskog saobraćaja, bilo je zahteva da se brodska linija oživi.

Znamenitosti

Nacionalna galerija heroja i Muzej Parlamenta

“Zabavno i fascinantno za sve uzraste”.

Pametna kombinacija interaktivnog zvuka i videa, zajedno sa izuzetnim visokokvalitetnim eksponatima, čine posetu Muzeju parlamenta i Galeriji nacionalnih heroja zabavnom za sve uzraste. Muzej parlamenta prati razvoj demokratije na Barbadosu od 1629. godine do danas i ulogu koju su stanovnici ostrva imali u tome. Ove informacije nalaze se u istorijskom zapadnom krilu parlamenta, koje nudi kombinaciju tradicionalnih eksponata, umetničkog utiska i modernog interaktivnog muzejskog iskustva.

Interaktivni ekrani strateški postavljeni daju jasna objašnjenja dramatičnim, evokativnim skulpturama koje su stvorili umetnici sa Barbadosa i Kariba. Heroji su prikazani na izvanrednim ikonama. Ove ikone, nesumnjivo, daju maštovit izraz osobinama, doprinosu i okolnostima života svakog junaka.

Zgrada Parlamenta

Ovaj mali, savremeni muzej nalazi se u zapadnom krilu fascinantne zgrade Parlamenta u neo-gotskom stilu, u potpunosti izgrađene od ručno klesanog i rezbarenog lokalnog koralnog krečnjaka sedamdesetih godina XIX veka.

Osoblje koje vodi muzej pokazaće i prostorije Senata i Parlamenta (kada nema sednica). Postoji niz složenih vitraža koji prikazuju vladajuće monarhe iz perioda naseljavanja Barbadosa od 1627-1870. godine. Ističe se prelepa mlada kraljica Viktorija, a zanimljivo je da je i Oliver Cromwell uvršten u prikaz.

Muzej je otvoren radnim danima (sem utorka) od 10:00-16:00 h, a subotom od 10:00-15:00 h. Ulaznica košta 10 BBD.

Kuća i muzej Džordža Vašingtona (George Washington House & Museum)

Mladi George Washington i njegov bolesni brat Lawrence boravili su u ovoj istorijskoj plantažnoj kući, poznatoj i kao Bush Hill House, tokom dva meseca 1751. godine. Barbados je jedina zemlja koju je posetio budući “prvi otac” svoje zemlje, a Bush Hill House je jedina kuća u kojoj je ikada živeo van kontinentalnog dela Sjedinjenih Država.

Tuneli, dostupni samo iz kuće i muzeja Džordža Vašingtona, su ponovo slučajno otkriveni u junu 2011. godine. Izgrađeni su pre 200 godina i postoji najmanje devet tunela u području Savannah. Prvobitna namena tunela bila je za drenažu područja (prvi takav sistem na Barbadosu). Po predanju ovi tuneli su adaptirani za potrebe garnizonskih trupa kao “putevi za evakuaciju”, ukoliko to područje bude napadnuto i za druge tajne namene.

Muzej se nalazi 2,7 km od Bridgetowna (praktično na periferiji glavnog grada), a otvoren je radnim danima od 9:00-16:30 h.

Harisonova pećina (Harrison’s Cave)

Harisonova pećina dobila je ime po Thomasu Harrisonu, koji je posedovao veći deo zemlje u tom području početkom XVIII veka. 1733. godine Harrison je osnovao školu koja je današnji Harrison College. Nije jasno da li je Thomas Harrison ikada ušao u pećinu koja nosi njegovo ime – ali drugi sigurno jesu.

Tokom XVIII i XIX veka nekoliko ekspedicija je pokušalo da istraži Harisonovu pećinu, ali su imali vrlo malo uspeha. Na njihovu nesreću, prirodni ulazi u pećinu bili su teško dostupni, a unutrašnja mreža pećinskih kanala predstavljala je veliki izazov koji je savladan tek sedamdesetih godina XX veka.

Danski inženjer i pećinski avanturista Ole Sorensen 1974. godine, zajedno sa dvojicom meštana, ponovo je otkrio i kartirao Harisonovu pećinu. Nakon toga vlada Barbadosa počela je da razvija Harisonovu pećinu kao izložbenu pećinu i atrakciju i preuzela je obavezu da iskopa okna i tunele u koje se može smestiti turistički voz.

1981. godine Harisonova pećina je zvanično otvorena za javnost. Tunel Boyce, nazvan po operateru opreme Noelu Boyceu koji je probio prirodni prolaz, vodi do ulaza u pećinu. Nakon te tačke sledi masivni sistem pećinskih kanala dug preko 2,3 km. Temperatura u pećini je prosečno 27ºC, a njena najveća prostorija, Velika sala (Great Hall), visoka je 15 m.

Harisonova pećina se smatra aktivnom pećinom jer kroz nju teče voda i veoma je živa, jer njeni stalagmiti i dalje rastu, iako svake godine manje od debljine papira; ali to je vrlo brzo u geološkom smislu!

Pećina je udaljena je 8,4 km od Bridgetowna, odakle se može doći autobusom broj 4. Ukoliko se dolazi sopstvenim prevozom vozi se putem H2.

Postoji nekoliko načina za obilazak pećine. Turističkim vozom obilazak traje jedan sat, a polasci su od 8:45-15:45 h. Karta košta 60 BBD. Eko-avantura traje 3,5 sata uz korišćenje kaciga sa lampom i štitnika za kolena. Prolazi se prirodnim prolazima, u nekim slučajevima na rukama i kolenima ili u vodi do kolena, kao što su to činili jedino prvi istraživači! Dnevno se organizuju dve ture u 9:00 i 12:00 h, a karta se plaća 200 BBD. Neophodna je prethodna rezervacija. Treća tura se organizuje samo na zahtev poslednje subote u mesecu u 15:00 h i to je pešačka tura kroz pećinu u trajanju od sat vremena. Karta za ovaj obilazak košta 40 BBD.

Animal Natural Cave ili Animal Flower Cave

Pećina Animal Flower trebalo bi da se smatra jednim od svetskih čuda. Ova neverovatna pećina otvorena je direktno prema Atlantskom okeanu i jedina je pristupačna morska pećina na ostrvu. U mirnim danima može se okupati u prirodnim kamenim bazenima u pećini ili možda samo baciti pogled na Atlantski okean kroz otvore u pećini.

Pećina Animal Flower nalazi se na najsevernijoj tački Barbadosa u parohiji St. Lucy. Od Bridgetowna je udaljena 25,4 km. Naziv “Animal Flower Cave” dolazi od morskih sasa pronađenih u bazenima pećine. Morske sase su životinje, najsličnije su koralima, ali nemaju skelet. Zidovi pećine puni su zanimljivih formacija koje su oksidacijom bakra i gvožđa obojene u zeleno i smeđe.

Na lokaciji se nalazi bar i restoran “Pirates Tavern” koji navodno pravi najbolju limunadu na ostrvu.  Sa litica koje okružuju pećinu pruža se spektakularni pogled na severnu obalu Barbadosa na koju se obrušavaju ogromni atlantski talasi. Postoji niz zanatskih tezgi na kojima se mogu pogledati i kupiti rukotvorine (između ostalog nakit i odeća) talentovanih ljudi sa Barbadosa.

Unutar poslednje pećinske komore nalazi se prirodni bazen koji je dubok oko 2,5 m. Plivanje ponekad nije moguće u pojedinim danima, u zavisnosti od visine i jačine talasa, a to se uglavnom dešava tokom zimskih meseci.

“Animal Flower Cave” pripada porodici Ward već oko 100 godina. Trenutni “pećinski čovek” je Manuel (Mannie) Ward koji je pećinu nasledio od svog oca pre oko 40 godina, a njegov otac nasledio ju je od svog oca šezdesetih godina XX veka. Porodica Ward ima dugu lozu na Barbadosu, a prvi predak je stigao na ove sunčane obale 1684. godine. Svaka generacija obnavlja ili nešto dodaje, a Manuel je dodao restoran. Meni je raznovrstan, a usluga nema premca.

Obilazak pećine je sa vodičem, ali nema unapred određenih termina. Prva tura je u 11:00 h, a poslednja u 15:30 h. Cena je 25 BBD.

Botanička bašta “Andromeda”

Vrtove “Andromeda” osnovala je poznata Iris Bannochie kao privatnu porodičnu baštu. Od poljoprivrednog zemljišta ona je stvorila jedinstvenu baštu sa mnogo drveća, palmi i drugih biljaka prikupljenih tokom putovanja širom sveta. Raznolikost biljaka u ovoj istorijskoj bašti je bez premca i jednostavno je divna – pravi hortikulturni užitak. Baštu je 1988. godine zaveštala Nacionalnom fondu Barbadosa. Zahvata površinu od 2,4 ha.

Potrebno je imati strpljenja da bi se video kolibri. Ukoliko se ostane duže videće se majmuni kako žive u potrazi za hranom, igranjem ili čak tučnjavom. Pored bare se može opustiti i posmatrati viline konjice. Hranjenje ribica sa decom uvek donosi radost! A nakon što se nahrane ribice, posetioci mogu i sami da nešto da prezalogaje. U kafiću je u ponudi jednostavna, ali ukusna hrana – lokalni riblji kolači, sendviči sa domaćim hlebom, organski uzgajane salate (kada su dostupne) ili šolja izvrsne kafe i parče torte.

U botaničkoj bašti “Andromeda” u ponudi su različiti kursevi. Može se učestvovati u nekoj od kratkih radionica. “Andromeda” je registrovani centar za obuku i ima bliske odnose sa Univerzitetom Zapadne Indije.

Botanička bašta “Andromeda” jednostavno je delo kreativnog genija. Kreativnost se proteže na nedavno otvoreni salon “Andromeda Gallery”, koji pruža priliku lokalnim umetnicima i zanatlijama da izlože i prodaju svoje radove. Skulpture od mahagonija, ručno rađeni sapuni i parfemi, torbe, rukotvorine i fotografije mogu se kupiti u salonu.

Sjajna bašta, odličan kafić, kreativni zanati, učenje za ceo život. Botanička bašta “Andromeda” – neverovatan vrt i više od toga!

Botanička bašta se nalazi u Bathshebi. Otvorena je utorkom od 11:00-16:00 h, od srede do nedelje od 10:00-16:00 h, a ponedeljak je slobodan dan. Ulaznica košta 30 BBD.

Botanička bašta Hunte (Hunte’s Garden)

Druga interesantna botanička bašta “Hunte’s Garden” takođe se nalazi u parohiji St. Joseph. Za razliku od Botaničke bašte “Andromeda”, koja se nalazi oko 500 m od obale, “Hunte’s Garden” je u unutrašnjosti ostrva u bujnim brdima, oko 4 km od obale Atlantika, a 11,8 km od Bridgetowna. Baštu je stvorio pedesetih godina prošlog veka hortikulturista Anthony Hunte u neobičnoj dolini nalik na sudoperu. Sadrži zapaženu kolekciju karipskog drveća i raspolaže sa kolekcijom biljaka od međunarodnog značaja.

Vlasnik Anthony Hunte jedan je od najživopisnijih ličnosti Barbadosa. Kada ima vremena lično obraduje posetioce pričama.

Bašta je lepo uređena, a u njoj su antika i statue kombinovani sa egzotičnim biljkama, a nežna operska i klasična muzika lebde u vazduhu. Živopisna staza lagana je za šetnju i nudi mnoga iznenađenja, zahvaljujući izvrsno kreiranoj seriji mini-vrtova ugrađenih u glavnu celinu, kombinujući živahne boje i teksture retkih egzotičnih biljaka, pružajući posetiocu puno uzbudljivog i ispunjenog iskustva.

Bašta je otvorena svakoga dana od 10:00-16:00 h. Ulaznica košta 30 BBD.

Plaža Bathsheba

Plaža Bathsheba se nalazi na istočnoj obali Barbadosa, 15,6 km od Bridgetowna. To je glavna destinacija za surfere. Obala je surova, sa mnoštvom stena u plićaku, od kojih najveću pažnju privlači jedna u obliku pečurke. Na plaži ima sadržaja, a tu su i spasioci.