Granice Žutsko-sitske grupa na ovoj karti date u skladu sa teritorijalnom podelom Hrvatske
Oko ostrva Žuta nalazi se 30 ostrvaca i 8 hridi, ukupne površine 1,6 km2 koji su nanizani sa njegove jugoistočne, severoistočne i severozapadne strane. Južno od jugoistočnog kraja Žuta nalazi se osam ostrvaca (Crnikovac Veli ili Klobuk, Crnikovac Mali ili Beretica, Dajna Vela i Mala, Brušnjak, Dajnica Vela i Mala i Kamenar) i jedna hrid (Kalafatić ili Kalafatin). Sa severoistočne strane ostrva položeno je 13 ostrvaca (Blitvica ili Dinarić, Žutska Aba, Gustac, Bisaga Vela i Mala, Ravna Sika, Galijolica, Babuljaš Veli i Mali, Bikarijica, Tovarnjak, Maslinjak, Lukarica ili Ravna Sika) i pet hridi (Dinarići Veli i Mali, Sanđela, Did, Baba). Uz severozapadni kraj ostrva niže se devet ostrvaca (Rončić, Skala Vela i Mala, Trimuli ili Trimulić Veli i Mali, Trstikovac, Glavoč ili Glamoč, Pinizelić i Brskvenjak) i jedna hrid (Krbarić ili Kurbarić).
Navedena ostrvca i hridi pripadaju žutskoj ostrvskoj grupi u užem smislu. Posebno se izdvaja ostrvo Sit sa osam okolnih ostrvaca (Balabra Vela i Mala, Božikovac, Kurba Mala, Brušnjak, Borovnik, Gangarol, Šćitna) i jednom hridi (Pelinjak ili Pelin), ukupne površine 3,08 km2. Ta izdvojena podgrupa uslovno se zove sitska ostrvska grupa. Budući da se u širem smislu povezuje sa žutskom grupom, uobičajeni naziv je žutsko-sitska ostrvska grupa koja se, dakle, ukupno sastoji od dva ostrva, 38 ostrvaca i osam hridi (ukupno 48).
| Podaci o ostrvima u Žutsko-sitskoj ostrvskoj grupi površine preko 1 ha | |||||
| naziv ostrva | površina (m2) | dužina obale (m) | koefic. razuđ. | najviši vrh (m) | |
| 1 | Žut | 14,827.419 | 44.058 | 3,23 | Gubavac (174) |
| 2 | Sit | 1,770.660 | 9.068 | 1,92 | Veli vrh (84) |
| 3 | Kurba Mala | 423.344 | 3.857 | 1,67 | 44,6 |
| 4 | Glavoč (Glamoč) * | 412.582 | 3.076 | 1,35 | 54 |
| 5 | Gangarol | 332.103 | 3.210 | 1,57 | 34 |
| 6 | Šćitna | 317.853 | 2.563 | 1,28 | 46 |
| 7 | Žutska Aba | 238.687 | 2.025 | 1,17 | 76,9 |
| 8 | Gustac | 198.264 | 1.784 | 1,13 | 44,8 |
| 9 | Dajna Vela | 170.099 | 1.847 | 1,26 | 46 |
| 10 | Balabra Vela | 167.342 | 2.225 | 1,54 | 29 |
| 11 | Brušnjak (Sit) | 165.422 | 1.987 | 1,38 | 37 |
| 12 | Skala Vela | 122.387 | 1.586 | 1,28 | 18 |
| 13 | Tovarnjak | 75.628 | 1.315 | 1,35 | 29 |
| 14 | Pinizelić | 52.171 | 1.041 | 1,29 | 8 |
| 15 | Brskvenjak * | 52.060 | 905 | 1,12 | 32 |
| 16 | Skala Mala | 38.352 | 849 | 1,22 | 10 |
| 17 | Bisaga Vela | 37.032 | 834 | 1,22 | 17 |
| 18 | Borovnik | 33.751 | 725 | 1,11 | 24 |
| 19 | Kamenar | 33.563 | 797 | 1,23 | 26 |
| 20 | Bikarijica | 25.163 | 580 | 1,03 | 15 |
| 21 | Dajnica Vela | 21.355 | 536 | 1,03 | 13 |
| 22 | Maslinjak | 20.656 | 657 | 1,29 | 16 |
| 23 | Trimulić Veli * | 18.046 | 504 | 1,06 | 15 |
| 24 | Rončić | 16.077 | 523 | 1,17 | 6 |
| 25 | Božikovac | 10.942 | 393 | 1,06 | 9,4 |
| 26 | Dajnica Mala | 10.567 | 383 | 1,05 | 20 |
| 27 | Ravna Sika | 10.002 | 385 | 1,09 | 5,6 |
| 28 | Babuljaš Veli | 9.608 | 387 | 1,11 | 16 |
| 29 | Blitvica | 8.227 | 404 | 1,26 | 12 |
| 30 | Crnikovac Veli | 8.204 | 358 | 1,12 | 25 |
| 31 | Trimulić Mali * | 7.212 | 313 | 1,04 | 8 |
| 32 | Trstikovac * | 7.011 | 373 | 1,26 | 2 |
| 33 | Balabra Mala | 6.442 | 308 | 1,08 | 6,9 |
| 34 | Crnikovac Mali | 5.881 | 302 | 1,11 | 11 |
| 35 | Lukarica | 5.531 | 292 | 1,13 | 7 |
| 36 | Brušnjak (Žut) | 5.512 | 292 | 1,11 | 7 |
| 37 | Did | 4.414 | 244 | 1,07 | 6,6 |
| 38 | Dinarići Veli | 4.171 | … | … | 8 |
| 39 | Bisaga Mala | 3.710 | 223 | 1,03 | 9 |
| 40 | Babuljaš Mali | 3.488 | 231 | 1,10 | 8 |
| 41 | Dajna Mala | 2.923 | … | … | 5 |
| 42 | Baba | 2.818 | … | … | … |
| 43 | Pelin | 2.784 | … | … | 3 |
| 44 | Dinarići Mali | 1.508 | … | … | 2 |
| 45 | Sanđela | 1.479 | … | … | 3 |
| 46 | Galijolica | 519 | … | … | … |
| 47 | Krbarić | 464 | … | … | … |
| 48 | Kalafatin | 384 | … | … | … |
Napomena: zvezdicom je obeleženo pet ostrva koja administrativno pripadaju Zadarskoj županiji. Ostala ostrva administrativno pripadaju Šibensko-kninskoj županiji.
Kurba Mala
U pozadini je ostrvce Božikovac
Ostrvce Kurba Mala nalazi se otprilike na sredini između severnog kraja Sita i Lavdare Male. Istočno je Brušnjak, severno je Božikovac, a južno su Skala Vela i Mala. Oblikovan je u dva dela, od kojih je zapadni (veći) širok 460 m i visok 38 m, a istočni širok oko 300 m i visok 45 m. Povezani su niskom 20 m uskom prevlakom (na slici). Kurba Mala je površinom najveća između 25 ostrvaca i hridi, koliko ih ima između Proverse, Žuta, Sita i Lavdare Vele.
U dokumentu iz XI-XV veka u kome se nalazi spisak većine zadarskih poseda, navedeni su sva veća, pa i neka mala kornatska ostrvca, ali bez Kurbe. Međutim, iza Katine i Buča, a ispred Balabre navodi se ostrvo Podstiniza. Verovatno je to najstariji naziv ovog ostrvca. Prvi put se naziv Curba, bez atributa “Mala”, javlja na geografskoj karti iz 1780. godine. Istao se tako spominje i u geografskim kartama iz 1804, 1840. i 1884. godine i na katastarskom planu iz 1824. godine, a pridev Mala prvi put se pojavljuje na topografskoj karti iz 1911. godine i u svim kasnijim topografskim kartama. Stanovnici sali i Vrgade ostrvo zovu Kurba, a atribut Mala dodat je pri ispravljanju topografske karte, da se razlikuje od ostrva Kurba Vela (udljenog preko 30 km), od koga je znatno manji. Zanimljivo je da se na geografskoj karti iz 1780. godine ostrvce na jugu Kornata između Babine Guzice i Crbavela naziva Curba Mala. Opsceno ime ostrva dolazi od rom. curva=krivina, što odgovara neobičnom obliku ostrva.
Glamoč (Glavoč)
Glamoč je položen između Lavdare Male i Žuta, od koga je udaljen 650 m, a od Pinizelića 360 m. Prema izjavi vlasnika, na ostrvu je zemlja “pešćikova”, tj peščana, a to bi značilo dolomitska. Početkom XX veka tadašnji vlasnici su imali na Glamoču odličan vinograd, ali je 1903. godine loza stradala od filoksere, tako da dve godine kasnije nisu imali nikakav rod. Uz vinograd su imali kućicu, a uz obalu dva su mala mola zatvarala pristanište za dva manja broda. I danas se na ostvcu nalaze dve kućice sa pristaništem na jugoistočnom delu.
Ostrvce se u popisu zadarskih ostrva iz XI-XV veka naziva Glavoz, a na katastarskom planu iz 1824. godine i na topografskim kartama 1840, 1884. i 1911. godine u raznim varijantama Glavaz, Glavax, Glavac. Svi su ovi nazivi uz neznatne lapsuse isto što i Glavoč, dok se u najnovijim geografskim kartama nalazi Glamoč. Svi navedeni raniji nazi sadrže slovo v, a ne slovo m, i uvek od XIV do XX veka glasili su Glavoč. Stanovnici obližnjeg ribarskog sela Sali, koji su vekovima svakodnevno prolazili pored ovog ostrvca, dobro su znali njegovo ime i zadržali su njegov viševekovni naziv Glavoč. Saljani i Ižani isto tako nazivaju ribu, po kojoj je ostrvce dobilo ime.
Ovo ostrvce svojom konfiguracijom liči na ribu glavoč, jer je na severozapadnom kraju brdo visine 54 m, a u pravcu Žuta mu se pruža dugi i tanki rt poput ribljeg repa. Jedan od bogatijih zadarskih ribara Nikola de Ventura, koji je bio i kornatski ribar, 1437. godine nosio je nadimak “Glavoč”, naravno po istoimenoj ribi. Stanovnici Murtera ovo ostrvce nazivaju Glamoč, a Vrgade Veliki Glamoč. Zlarinjani su na jednoj geografskoj karti iz 1783. godine, koju su dali posebno dali da se izradi u vezi sa njihovom borbom sa Saljanima za pravo ribolova u južnim Kornatima, od svih ostrvaca u Gornjim Kornatima imenuju samo Žut, Sit i neko ostrvce severozapadno od Žuta, a nazivaju ga Misiak. Možda su mislili na Glavoč, jer je on najveće ostrvce u tom području.
Ostrvo Glamoč ima dva sidrišta. Jedno se nalazi na zapadnoj, dok je drugo na istočnoj strani ostrva. Na zapadnoj strani ima manju luku ili dva kamena molića. Zaliv je slabo zaštićen od vetrova, a jedino nudi zaštitu od istočnih i delimično severnih vetrova. Ukoliko duva jugo preporučuje se vez u zalivu Pinizel donji na severu Žuta.
Na istočnoj strani sidrenje je na dubinama od 2 do 5 m. Dno je peščano i sidro dobro drži. Zaliv je zaštićen od zapadnih i delimično od severnih i južnih vetrova. Zaštitu od južnih vetrova nudi ostrvo Žut, koje se nalazi 0,5 nmi jugozapadno od Glamoča. Pri plovbi u zaliv iz istočnog pravca mora se obratiti pažnja na greben Krbarič, koji se nalazi 0,4 nmi istočno od Glamoča.
Šćitna
Ostrvce Šćitna je položeno između ostrva Sita i ostrvca Gangarola. Od prvog je udaljen oko 400 m, a od drugog oko 450 m. Od ukupne površine ostrva pašnjaci su zauzimali 95%, a vinogradi oko 0,5%. Učešće pojedinih kategorija zemljišta Šćitne u njegovoj ukupnoj površini 1964. godine bili su: vinograd 0,58%, pašnjak 79,95%, neplodno tlo 19,57%, a učešće ostrvca u ukupnoj površini kornatske ostrvske grupe 0,4510%.
1824. godine vlasnik ostrva bio je šibenski plemić Kristofor Dominis, 1907. godine Roko Božikov, a danas Krešo Božikov iz Murtera. On poseduje i vinograd zapadno od najvećeg uzvišenja nedaleko od mora, a nešto malo prema severu kućicu sa cisternom i pred njom mali zaklon za jedan čamac dubine 0,5-1,5 m.
Pitanje imena ovog ostrvca prilično je nejasno. Na austrijskim mtopografskim kartama uočava se naziv Sitno ili Stignak. Sitno može biti pridev od naziva Sit, koji je u neposrednoj blizini. Iz raznih dokumenata vidljivo je da od XI-XV veka i na prelazu iz XVIII u XIX vek, a valjda i u međuvremenu, ime ostrva Schitni ili Schita, a u periodu 1824-1915, tj za vreme druge austrijske vladavine Stignach i Sitno. Međutim, tek su stručnjaci Hidrografskog instituta mornarice stare Jugoslavije vratili pravi vekovni naziv Šćitna onako kako su ga čuli od pastira i ribara. Tako ga zove i narod Sali i Murtera, dok ga narod Vrgade zove Šćitno. Značenje ovog imena ostaje nepoznato, a možda dolazi od reči štit, što bi odgovaralo i obliku i položaju ostrva.
Na zapadnoj strani ostrva nalaze se dve kuće koje su u ponudi za “robinzonski turizam”. Udaljenost između kuća je oko 150 m. Zovu ih ribarskim kućama (možda zbog izolovanosti), mada su one savremena gradnja. Obe kuće imaju rivu – plažu. Struja se dobija pomoću solarnog panela. Voda dolazi prirodnim padom ili pomoću pumpe na struju i ima je dovoljno, ali je potrebno racionalno koristiti. Pošto nema javnog saobraćaja, vlasnici organizuju prevoz čamcem od Murtera (vožnja traje oko 2 sata) i to košta u oba pravca 200-250 €. Parking u Murteru je osiguran.
Žutska Aba
Ostrvce Žutska Aba položeno je 180 m severno od jugoistočnog rta Žuta. Tu je najmanja dubina 9,1 m i dobro sidrište za koje na topografskoj karti iz 1911. godine stoji “Porto Aba”. Ova i Gornja Aba imaju jednaku jajoliku formu i približno jednaku površinu, dok je Aba Donja veća i drugačijeg oblika. Na katastraskoj mapi iz 1824. godine kao vlasnici su zabeležena braća Bianchini iz Venecije, a 1907. godine Ante Ježina iz Murtera. Na toj, i katastraskoj mapi iz 1840. godine naziva se Xuthaba odnosno Xutkaba, a u svim kasnijim topografskim kartama Žutska Aba. U Vrgadi jednostvno kažu Aba, bez ikakvih atributa.
Vele Dajne (Dajna Vela, Vela Dajna)
Ostrvce Vele Dajne položeno je 700 m južno od najjužnijeg rta Žuta, a nešto više od 1 km od ostrva Kornat. Najstariji nalaz ovog naziva potiče iz dokumenta XI-XIV vek pod imenom Dagne, na topografskim kartma iz 1804. i 1880. godine glasi Doino, 1824. i 1840. godine Dajna. Stanovnici Sali nazivaju ga u pluralu Dajne, kako je uvršteno u kartu 1907. godine i u novije topografske karte, a na najnovijim je naznačen u jednini Vela Dajna. Tumači se da taj naziv dolazi od dagne‚. Otočić Dajna Vela has an elevation of 7 metres. (dagnja, vrsta školjke). Vlasnici ostrvca bili su 1824. godine braća Bianchini iz Venecije, a 1907. godine Špiro Markov iz Murtera.
Brušnjak (kod Sita)
Ostrvce Brušnjak je dobrim delom plodno i obrađeno. Nalazi se između ostrva Sita i Kurbe Male, od jednog i drugog udaljen oko 400 m. Između Brušnjaka i Sita je ostrvce Borovnik. Brušnjak ima oblik trapeza. Istočni rt neobično je produžen u smeru Borovnika i, zbog potapanja prevlake, posteno se izdvaja kao malo ostrvce širine 22 m, koje bi se uslovno moglo nazvati Brušnjak Mali, a sa Brušnjakom ga spaja niska prevlaka široka 14 m.
Na osnovu katastarskog plana iz 1824. godine na Brušnjak je otpadalo čak 6,5% obradivih površina u celoj kornatskoj grupi. To je ujedno najplodnije ostrvo celog arhipelaga (4,05 ha ili 30% obradive površine). Plodno i obrađeno tlo, koje se nalazi na severozapadnoj strani ostrvca, bilo je podeljeno na 18 parcela. Na istom planu sa gornje strane severnog rta ucrtano je malo pristanište. Sledećih 75 godina u kornatskom arhipelagu obrađeno je veoma malo novih površina. Obrađena površina na Brušnjaku ostala je nepromenjena, tako da na nju sada otpada 4,6% ukupne obrađene površine, što je u odnosu na veličinu ostrvca srazmerno veliko učešće. Verovatno je obrađeno tlo na Brušnjaku ostalo isto i 1907. godine. Bilo je podeljeno na 78 parcela u vlasništvu šest Murterana. Učešće kategorija korišćenja zemljišta Brušnjaka u ukupnoj površini 1964. godine bilo je: voćnjak (maslinjak) 11%, vinograd 8%, pašnjak 79%, neplodno tlo 2%. Učešće u ukupnoj površini kornatske ostrvske grupe 0,223%.
Od 1824. godine pa do danas ime ovog ostrvca Brusgnach, odnosno Brušnjak, isto kao i kod ostrvca Brusnjak (ili Brušnjak) u žutskoj grupi. Stanovnici Sali, Murtera i Vrgade nazivaju ga isto. Ime dolazi od “brusa” jer je ostrvce bar na severozapadu građeno od dolomita, koji mje sličan brusu, tj tamniji je od krečnjaka i lakše se troši.
Na Brušnjaku postoje dve kuće, od kojih se jedna izdaje za “robinzonski turizam”. Kuće su međusobno udaljene oko 150 m. U kuhinji su šporet i frižider na gas. Kuća ima vez za čamac.
Struja je na 12 V i dobija se pomoću solarnog kolektora. Upotreba vode je iz cisterne, vode ima dovoljno, ali je potrebno racionalno koristiti. Transfer gliserom u oba pravca košta 200 €.
Pinizelić
Pinizelić (Tovar) je položen pred uvalom Pinizel uvučenoj u kopno severozapadnog kraja Žuta od koga je udaljen 100 m plićakom dubine do 1,7 m, a oko 300 m severno leži mu ostrvce Glamoč (Glavoč). Na ostrvu navodno ima 630 m2 maslinjaka i 813 m2 vinograda, mada se oni ne vide na priloženim slikama ostrva.
Ostrvce se na katastraskom planu iz 1824. godine i na topografskim kartama iz 1840, 1884. i 1911. godine naziva Tovar, stanovnici Sali zovu ga isto tako, a Vrgađani Tovarnjak. U planu iz 1907. godine naziva se Penizel, a u novijim topografskim kartama Pinizelić. Žutski pastiri na svoj način tumače poreklo ovog naziva. Kažu da je nastao od pinezi=novac, koji su begunci od Mlečana sakrili na ovom položaju. Međutim, naziv Pinizel očito je latinskog porekla od reči peninsula u značenju poluostrvo, a kasnije je isti naziv prešao na uvalu i njeno zaleđe. Budući da se nivo Jadrana u poslednja dva milenijuma izdigao za oko dva metra, a između Pinizelića i Žuta udaljenost je oko 100 m, a dubina oko 1,7 m, verovatno je Pinizelić do ranog srednjeg veka maogao biti poluostrvo, tj sastavni deo Žuta, pa je ova uvala bila još bolje zaštićena od bure nego danas. Poluostrvce, a kasnije ostrvce, prvobitno se zvalo Pinizel, što potvrđuje spis iz 1641. godine kada se nazivao Penezel, a njegov deminutiv Pinizelić pojavio se kasnije.
Imena Tovar i Tovarnjak dolaze od magaraca (dalmatinci kažu “tovara”) koji su tu bili ostavljani kada nisu služili Dugootočanima za kretanje po Žutu u starija vremena.
Uz južni rt je mali mol. 1824. godine vlasnik ostrvca bio je šibenski plemić Kristofor Dominis, a 1907. godine bila su dva vlasnika iz Murtera i Betine.
Pinizelić je u prvom planu, iza je ostrvce Glamoč, levo je Brskvenjak
Brskvenjak (Broskvenjak)
Ostrvce Brskvenjak otprilike je na sredini između najzapadnijeg rta Žuta, ostrva Glamoča (Glavoča) i Gornje Abe. Od prvog je udaljen oko 450 m, od drugog 550 m, a od Abe oko 650 m. Na planu iz 1824. godine vlasnik ostrvca je Petar Bolonja iz Zadra, 1907. godine Tomislav Šešelja iz Zaglava, a danas Roko Šešelja takođe iz Zaglava. Na novijim topografskim kartama naziva se Brskvenjak, međutim 1824. godine Brusquignac, na planu 1907. godine i topografskoj karti 1911. godine Broskvenjak, kako ga nazivaju stanovnici Sali, Murtera i Vrgade, a ovi poslednji takođe kažu i Bruskvenjak. Naziv je nastao po “broskvi” kako ostrvljani nazivaju kelj, koji je uz blitvu glavno povrće ovih ostrvljana.
Borovnik
Borovnik se nalazi između Sita i Brušnjaka, od prvog je udaljen oko 200 m, a od drugog oko 100 m. Ima oblik trougla kome je jedna strna okrenuta prema Situ, a suprotni ugao prema istočnom produženom rtu ostrvca Brušnjaka. Vlasnik ostrvca je prema katastarskom planu iz 1824. godine bio šibenski plemić Kristofor Dominis, a 1907. godine Šime Kovačev iz Murtera.
U starom dokumentu iz XI-XV vek naziva se kao i danas Borovnich, u katastarskom planu iz 1824. godine i topografskoj karti iz 1840. godine pogrešno Gorovnik, a u svim kasnijim topografskim kartama Borovnik. Tako ga nazivaju stanovnici Murtera, Vrgade i Sali. Naziv je očigledno nastao po boru koji je valjda nekada na njemu rastao. U Kornatima još jedno ostrvce ima isto ime, a nalazi se južno od Levrnake.
Trimuli Veli (Trimulić Veli)
Trimulić Veli je najveće i najjužnije ostrvce grupe Trstikovac-Trimuli. Nalazi se 150 m jugoistočno od Trstikovca i 450 m istočno od ostrvca Trimulić Mali (Trimuli Mali). Vlasnik ostrvca je 1824. godine bio šibenski plemić Kristofor Dominis, 1907. godine braća Šime i Ante, a danas Petar Dominis iz Sali. Prvi put se ovo ime ostrva spominje na katastraskom planu iz 1824. godine gde stoji Veli Trimoli, a na topografskoj karti 1840. godine sva tri ostrvca zajedno se nazivaju Scogli Trimoli. Stanovnici Sali zovu ga Veli Trimuli, Vrgade Tremulići, a stanovnici Murtera sva tri ostrvca imenuju Tremulići. Šta više, stanovnici Vrgade nazivaju ga Mali Glamoč, ali nikad nije nazivan Trstikovac, sve dok nije greškom tako označen u austrougarskoj topografskoj karti 1884. godine. To je preuzela najpre karta iz 1911. godine, a zatim i kasnije topografske karte. Tek najnovije karte, posle 1965. godine više ga ne nazivaju Trstikovac. Naziv Trimuli ili Trimulić prema nekima označavaju tri mulca ili mula, kako u Dalmaciji nazivaju nezakonitu decu, a potiče od italijanskog mulo u značenju kopile, mulac. Verovatnije je nastao od tri mula ili gata, koji su se nalazili na Trstikovcu. Dva se još vide, a očito je postojao i treći manji, koga je pokrio mulj. I na ostrvu Molatu postoji uvalica zvana Trimulići u kojoj su tri mulića. Naziv Trimuli očito je sa Trstikovca prešao na dva obližnja ostrvca, a on je nosio, a i danas nosi, ime Trstikovac.
Na slici se vidi na ostrvcu postoji jedna kuća.
Rončić
Ostrvce Rončić leži 1.400 m severno od Žuta, isto toliko zapadno od Ravne Sike i oko 600 m jugoistočno od Skale Male. Vlasnik je na katastarskom planu iz 1824. godine bio šibenski plemić Kristofor Dominis, a 1907. godine braća Tome i Pere Jelić iz Murtera. Naziv nosi po roncu, koji u velikom broju živi i razmnožava se na ovom ostrvcu. 1824. i 1840. godine pogrešno se naziva Lončić, a na topografskoj karti iz 1911. godine Sončić (očigledni lapsus). Stanovnici Vrgade ovo ostrvce zajedno sa Skalom Velom i Malom zovu Skale, međutim u svim novijim topografskim karetama imenuje se Rončić.
Božikovac
Ostrvce Božikovac položeno je između Balabre Vele i južnog rta Lavdare, i to oko 600 m severozapadno od Kurbe Male. Jajolikog je oblika. Vlasnik ostrvca je prema katastarskom planu iz 1824. godine bio šibenski plemić Kristofor Dominis, a 1907. godine Mate Vodopija iz Murtera. Prvo spominjanje ovog ostrvca nalazi se na katastarskoj mapi iz 1824. godine pod imenom Busikovaz, na topografskoj karti iz 1880. godine Busicovaz, isto tako i 1911. godine, ali je ispod Busicovaz u zagradi velikim slovima ubačeno (BOŽIKOVAC). Na svim kasnijim topogarfskim kartama naziva se Božikovac. Naziv je verovatno nastao po prezimenu Božikov koje se u Murteru spominje od početka XVIII veka (1733. i 1922), a 1975. godine bilo je u tom naselju 14 porodica istog prezimena.
Napomena: slika Božikovca nalazi se kod prikaza ostrvca Kurba Mala.
Ravna Sika (Sika, Vrtljač)
Ostrvce Ravna Sika položeno je u Sitskom kanalu otprilike na pola puta između severnog rta ostrva Žuta i južnog rta ostrva Sita, između hridi Babe i ostrvca Rončića. Iako je bliži Situ (1600 m), nego Žutu (1900 m), pripada u užem smislu žutskoj ostvrvskoj grupi. Hrid Baba, koji je udaljen 700 m najbliže je “kopno” Ravnoj Siki.
Ostrvce sa istim nazivom (mada se sreće i naziv Sika Ravna) nalazi se i pored južne obale Kornata, preciznije ispred uvale Koromačna, i približno je 4-5 puta veće po površini.
Vlasnik Ravne Sike 1824. godine bio je Božo Dominis iz Šibenika, a 1907. godine braća Marko i Bare Vodopija iz Murtera.
1824. i 1840. godine naziva se Ravna sicca, na topografskim kartma 1911. i 1915. godine Vrtljač, stanovnici Vrgade kažu jednostavno Sika bez atributa, a saljani Ravna Sika. Pod imenom uvrštena je u sve kasnije topografske karte. Na slikama ostrva vidi se da na njegovoj sredini postoji izgrađeni objekat, ali nije poznato koja je njegova namena.
Balabra Mala
Balabra Mala je najsevernije ostrvce celog kornatskog arhipelaga.
Položeno je 800 m severno od Balabre Vele, odnosno 900 m takođe severno od Sita, a oko 2,35 km zapadno od Pašmana.
Vlasnik ostrvca 1824. godine bio je šibenski plemić Kristofor Dominis, a 1907. godine Petar Kovačev iz Murtera. Ime ovog ostrvca u dokumentu iz XI-XV vek glasi Balabra, na katastarskom planu iz 1824. godine Malla Balabra, kako se imenuje i na svim kasnijim katastarskim mapama, topografskim i geografskim kartama.
Stanovnici Sali i Murtera nazivaju ga Balabra Mala, a Vrgadini “Kalabrija“. Prema nekima ovaj naziv je “sasvim nejasan”.
Na ostrvcetu se nalazi svetionik, a na slici se vidi da postoji i izgrađen mol, verovatno zbog potrebe održavanja i servisiranja svetionika.
Pelin (Pelinjak)
Hrid Pelin je položen oko 350 m severozapadno od Brušnjaka i oko 400 m severoistočno od Kurbe Male.
Jugoistočno od njega (prema Brušnjaku) je plićak dubine 2 m.
Vlasnik hridi 1824. godine bio je šibenski plemić Kristofor Dominis. Na katastarskom planu iz 1824. godine naziva se Scoglicsi, na topografskim kartama 1884. i 1911. godine Skuljić, a na planu 1907. godine Pelinjak.
Tako ga nazivaju i stanovnici Vrgade, dok ga Murterani zovu Pelin.
Krbarić (Kurbarić, Golubnjak)
Hrid Krbarić štrči iz mora oko 400 m severno od najsevernijeg rta Žuta i oko 450 m istočno od istočnog rta ostrvca Glamoča. Vlasnik hridi 1824. godine bio je šibenski plemić Kristofor Dominis, a u XX veku i danas se vodi kao opšte narodno dobro. U katastarskim planovima 1824. i 1907. godine, kao i u topografskim kartama iz 1840, 1884. i 1911. godine naziva se Golubnach odnosno Golubnjak, a u svim novijim topografskim kartama Krbarić. Prvi naziv ušao je u planove i karte prema iskazima ribara Sali, a drugi prema izjavama stanovnika Murtera, ali u iskrivljenom obliku, jer ga Murterani zovu Kurbarić. Naime, tri pastira i vlasnika ostrva Žuta potvrdila su da oni najsevernije brdo Žuta zovu Kurbar (134 m), a rt severno od istog brda, rt Kurbara, pa prema ovome i obližnju hrid zovu Kurbarić. Hrid bi trebalo zvati Golubnjak, a ukoliko se želi zadržati novi naziv, trebalo bi da glasi Kurbarić. Ovi nazivi su verovatno nastali po ostrvcetu Kurba Mala, koje leži 3,5 km severno od brda Kurbara, a 2,5 km severno od hridi Kurbarić. Kurba Mala svojom veličinom dominira između ostrva Žuta, Sita i Lavdare.