Površina: 12,07 km²

Dužina obale: 23,0 km

Koeficijent razuđenosti: 1,87

Najviši vrh: Bohaj (178 m)

Broj stanovnika: 170

Drvenik Veli (Drvenik Veliki) je posljednje veće i krajnje severozapadno ostrvo srednjedalmatinske grupe. Odvojen je od susednog kopna Drveničkim kanalom širokim svega 1,8 km (rt Teketa – kopno). Od Drvenika Malog deli ga 1,5 km (rt Kalebinjak – rt Kružić), od ostrva Šolte 3,5 km (rt Novica – Obinuška), a od ostrva Čiova 4,9 km. I pored toga saobraćajne veze su retke, a ostrvo izolovano i zabačeno.

Najbliža kopnena lučica i saobraćajna veza je Vinišće, smešteno u dubokom i dobro zaklonjenom zalivu, koji stanovništvo ostrva koristi za nužno povezivanje vlastitim čamcima. Makroregionalni centar Drvenika je Trogir, ali je povezanost slaba što bitno utiče na privredni život ostrva. Veze sa susednom Šoltom ne postoje, a nemaju ni istorijske korene.

Geografija

Površina ostrva iznosi 12,07 km², a najveća dužina od 5,5 km nalazi se izmedu rta Širan na jugozapadu i uvale Krivodolac na severoistoku. U dinarskom smeru (severozapad-jugoistok) Drvenik je izdužen 4,1 km od rta Teketa do rta Novica. U tom smeru smestile su se i dve najveće uvale na ostrvu: dobro zaštićeni i razgranati Veli porat na severoistoku i južnom vetru izložene uvale Kokošinje i Solinska na jugoistoku.

Okolna ostrvca Malta (najviša kota 5 m), Orud (površina 39 ha, dužina obale 2650 m, najviša kota 29 m), Mačaknar (površina 2,77 ha, dužina obale 669 m, najviša kota 16 m), Krknjaš Veli (površina 9,7 ha, dužina obale 1321 m, najviša kota 22 m) i Krknjaš Mali (površina 3,3 ha, dužina obale 716 m, najviša kota 16 m) obogaćuju razuđenost obale i značajni su pejzažni elementi. Zbog brojnih ostrvaca, hridi i plićaka plovidba Šoltanskim kanalom, Drveničkim vratima i Drveničkim kanalom dosta je složena i vrlo je opasna noću i kada je loša vidljivost. Povećani oprez uvek je potreban.

Značenje elemenata geografskog položaja posebno je naglašeno činjenicom da je Drvenik Veli, odnosno njegov Veli porat, posljednje sigurno sidrište i zaklonjena luka na putu prema severozapadu i plovidbi uz najnezaštićeniju obalu Jadrana i opasnu zonu rta Ploča.

Sigurno je da je u prošlosti, a i u novije vreme nesigurnih jedrenjaka, ova luka imala poseban značaj pogotovo tokom zimskih vetrova. Intenzivniji uzgoj maslina i konjuktura vinogradarstva u drugoj polovini XIX veka oživeli su značenje Drvenika, koji nakon nadolazećih ekonomskih kriza i prevlasti motornih brodova gubi raniju vrednost svog položaja i ostaje izolovan i van glavnih pomorskih puteva.

Gradnja marine je pokušaj da se revitalizuju oni elementi položaja na kojima je nikao i razvijao se Drvenik Veli, a koji u savremenoj funkciji mogu i danas biti značajni. Budući da od Brača, Splita i Trogira nema bliže marine, onda je jasno koliko ona može vredeti, gde se moderni robinzoni u slučaju nevremena mogu skloniti ili zanoćiti.

Drvenik Veli je relativno nisko ostrvo, oblici donekle blagi, većih nagiba, padina i strmih kosina je malo, a najviši vrh sa 177 m visine je brdo Buhaj na istoku. Ostali prostori su znatno niži, a ističe se nekoliko brda kao Komorovica (83 m), Prhovo (78 m), Donji Gaj (106 m) i Brda (103 m). Većih kraških udubljenja, vrtača ili polja na ostrvu nema, ali se ističu brojni blagi prevoji i prelazi između brda koji su se koristili za vinograde ili gradnju naselja. Dinarsko pružanje nazire se posebno u smerovima uvala Veli porat, Kokošinje i Solinska, kao i uvala Mala luka i Pernatica.

Kao i susedna ostrva Drvenik Veli je sastavljen od krečnjaka i dolomita koji su većinom pločasti i dobro uslojeni, posebno na severnoj obali, pa su poslužili kao odličan građevinski materijal za brojne ruralne građevine u zaseocima Donje Bande, Krknjaša i dr.

Obala ostrva Drvenika nije posebno razuđena, koeficijent razuđenosti iznosi 1,86, što je slabije od mnogobrojnih ostrva na Jadranu. Dinamiku obalnog reljefa ipak čini nekoliko većih zaliva među kojima se ističu Veli porat, Mala luka, Kokošinje, Solinska i niz manjih.

Zbog geološkog sastava, kraškog reljefa i specifičnih klimatskih osobina, tekućih voda na Drveniku nema. Budući da se radi o malom slivnom području nema mogućnosti prikupljanja većih količina vode na nivou mora čime je bezvodnost ostrva postala kočnica bilo kakvog privrednog razvoja.

Vodosnabdevanje se odvija individualno putem bunara (gustirne) koji se pune kišnicom ili vodom koju donose vodonosci. Postoje dva ranije izgrađena naplava sa bunarima u Drveniku i u Strani koje leti pune vodonosci i služe za javno snabdevanje, a dovoljni su tek za potrebe lokalnog stanovništva.
Sa problemom vodosnabdevanja moraju računati svi budući investitori, pogotovo ako se bude radilo o objektima koji zahtevaju veće količine vode. Isto tako bilo kakva poljoprivredna proizvodnja u ovakvim uslovima ne dolazi u obzir, osim klasičnog mediteranskog maslinarstva i ponešto vinogradarstva. Maksimalnim naporima zajednice trebalo bi oživeti projekat povezivanja Drvenika sa vodovodnom mrežom Vinišća da se život na ovom ostrvu ne bi potpuno ugasio.

Budući da u neposrednoj blizini Drvenika nema većih naselja ni industrijskih i drugih objekata, more je za sada dobrog kvaliteta i nije zagađeno. U obalnom pojasu ne primećuju se alge i drugi morski organizmi koji bi upućivali na zagađenje.

Temperatura mora Drvenik Veli

Izvorna vegetacija zimzelenih šuma crnike i alepskog bora na Drveniku je znatno izmenjena radom čoveka i prilagođena je njegovim potrebama. Šume su sečom za ogrev, ishranu stoke i građevinski materijal nestale, a sačuvali su se makija i garig kao njihovi degradacijski stadijumi. Budući da je u ovom kraju rad čoveka zamro već više do 50 godina, šume su se prirodno obnavljale, pa tako  šumarci česmine, planike i bora ponovno niču tamo gde su nekada bili vinogradi ili maslinjaci.

Najveći deo ostrva Drvenika obrastao je makijom koja je zauzela veći deo površine nekadašnjih vinograda i maslinjaka. Makija je relativno pitoma i protkana aromatičnim biljem (ruzmarin, lavanda, žalfija, smilje, metvica). Između makije ponegde izbija smokva, badem ili šipak kao nemi dokazi nekadašnje kultivisanosti ovog prostora.

Šume praktično nema već su prostorom razasuti šumarci u kojima se čudno isprepliće alepski bor i česvina ili crnika. Ovi šumarci nemaju niti će moći imati bilo kakvo komercijalno značenje.

Biljni pokrivač je u celini siromašan, ali Drvenik ipak ne ostavlja utisak ogoljenog ostrva nego deluje pitomo, čemu posebno doprinosi visoka i raširena makija i mnogobrojna ostarela i zapuštena stabla maslina koja su bila najraširenija i najrentabilnija kultura.

Nedostatak obradivog zemljišta osnovna je kočnica razvoja bilo kakve poljoprivrede koja može imati šanse zasnovane isključivo na savremenom maslinarstvu i preradi maslina.

Drvenik nema neke specifične ili izuzetno atraktivne prirodne pejzaže, ali su kultivisani pejzaži izvorni i privlačni sa velikim mogućnostima za njihovu revitalizaciju. Možda je srećna okolnost da “savremenog” čoveka, osim obale, ne interesuje ništa drugo, tako da su pejzaži Gornje Bande, Kokošinje, Krknjaša, Gorilice ili Kačine ostali autentični i sačuvani u svoj svojoj lepoti. Prirodni pejzaži na Drveniku slični su onima na drugim dalmatinskim ostrvima, iako isprepletenost visoke makije i šumaraka bora, česvine i planike u mnogo čemu podseća na prostore juga (Korčule ili Mljeta).

Kao i susedna ostrva, tako je i Drvenik Veli sastavljen od krečnjaka i dolomita. Obala nije naročito razuđena, pa koeficijent razuđenosti iznosi 1,87 što je manje u odnosu na mnogobrojna ostrva na Jadranu. Dinamiku obalskog reljefa ipak čini nekoliko većih zaliva među kojima se ističu Veli porat, Mala luka, Kokošinje, Solinska i niz manjih.

Zbog geološkog sastava, kraškog reljefa i specifičnih klimatskih osobina, tekućih voda na Drveniku nema. Snabdevanje vodom se odvija individualno putem bunara (gustirne) koji se pune kišnicom ili vodom koju donose vodonosci.

Izvorna vegetacija eumediteranskog pojasa zimzelenih šuma crnike i alepskog bora na Drveniku je znatno izmenjena radom čoveka i prilagođena je njegovim potrebama. Šume su sečom za ogrev, ishranu stoke i građevinski materijal nestale, a sačuvali su se makija i garig kao njihov degradirani stadijum. Budući da je u ovom kraju rad čoveka zamro već više do 50 godina, šume su se prirodno obnavljale pa šumarci česmine, planike i bora ponovo niču tamo gde su nekada bili vinogradi ili maslinjaci. Biljni pokrivač je u celini siromašan, ali Drvenik ipak ne ostavlja utisak ogoljenog ostrva nego deluje pitomo, čemu doprinosi visoka i raširena makija, te mnogobrojna ostarela i zapuštena stabla maslina koja je bila najraširenija i najrentabilnija kultura.

Istorija

Do XIII veka Drvenik je sigurno delio jednaku sudbinu sa ostalim dalmatinskim ostrvima. Do početka XV veka mora da je Drvenik bio nenaseljen i obrastao gustom šumom. Valjda su na njemu (povremeno leti) živeli malobrojni čobani sa svojim stadima. Većeg naselja nije bilo. U XV veku stanovništvo sa kopna se tu sklonilo ispred napada i pljački Turaka. Seobe su se vršile u više mahova. Povremeno su se Drvenčani vraćali u svoju staru naseobinu na kopnu u Vinišće. Ali sve jača turska sila ih je prisilila da se stalno nastane u Drveniku. Krajem XV veka Drvenik je bio stalno nastanjen. Naseljavanje Drvenika je po svoj prilici dovršeno do polovine XVI veka. Kasnije će doći još po koja porodica, ali većina je već tu. Ali moguće je da su neki ostrvljani selili i iz Drvenika prema severu.

Izgleda da je prva crkvica (i prvo groblje) sagrađena na Drveniku bila na lokaciji zvanoj Mandroč. Možda je postojala i ranije za potrebe čobana. Oko 1500. godine sagrađena je nova župna crkva. Dokaz su grobovi koji se nalaze u crkvi. Grobnica braće Bašić datirana je na 1517. godinu.

Po pričanju seljaka postoji mogućnost da su prvi doseljenici stigli iz Drvenika kod Makarske. Nije isključeno (ima i sličnih prezimena). Na to navodi i samo ime ostrva.

Današnja ostrva Veli i Mali Drvenik u dokumentima se spominju kao Lazarola (XIII i XIV vek), Zarona (XIV vek) i Zirona (XIV vek). Lucius 1673. godine takođe Veli Drvenik zove Zirona. Klaić kasnije ta ostrva naziva Zirona grande i Zirona piccola. U mletaciziranom izgovoru postoji kod Trogira izgovor Žirona. Sufiks u nazivu Zirona smatra se sigurnim ilirskim sufiksom.

Naziv ostrva prema predanju je nostalgija begunaca za starim krajem, pa su i novom selu dali isto ime – Drvenik. Prema nekim autorima, ime ostrva je nastalo po bogastvu šuma – drva koje su uništene u vreme Mlečana. Iliri su ga zvali Gerona, što podrazumjeva bogastvo šumskog pokrivača, a Mlečani i Italijani ga zovu Zirona. Prvi put je u istorijskim knjigama zapisano njegovo ime Drvenik 1740. godine. Tek 1848. godine u crkvenim dokumentima pojavljuje se njegovo puno ime – naziv Drvenik Veli. Ne treba smetnuti s uma da se u pojedinim starim geografskim kartama naselje označava kao Luka Sv. Jurja (Sveti Juraj je zaštitnik ostrva, a crkva u njegovu slavu počinje se graditi već 1500. godine).

U početku je ostrvo bilo pod upravom opštine Trogir. Opština ga izdaje u zakup afitualu – zakupcu, a ovaj dalje u podzakup seljacima. 1638. godine javnom aukcijom na mostu Rialto u Veneciji, ostrvo je prodato zadarskim plemićima za iznos od 6 000 dukata. Dok je ostrvo bio u posedu Trogira, opština je svake osme godine održavala aukciju zbog davanja u zakup Velog i Malog Drvenika. U prisustvu kneza takmičili su se plemići i imućniji pojedinci, uglavnom Trogirani. Zakup je dobijao onaj koji je ponudio najviše. Afitual (zakupac) nije imao političku vlast nad seljacima, ali budući da su oni od njega ekonomski zavisili, on je bio stvarni gospodar na ostrvu. Afituali su svoj deo od seljaka dobijali u naturi, s tim da se povremeno menjao odnos od šestine do osmine u zavisnosti od kulture koja je bila u pitanju. Prvi afituali ostali su u dobroj uspomeni otstrvljana, jer sve do dolaska porodice Capogrosso iz Trogira, nema podataka o izbijanju bilo kakvog spora sa seljacima. Dolaskom te porodice nastaju i prve parnice, kao i svađe između seljaka i afituala. Porodice Capogrosso držala je Drvenik oko 40 godina i to od 1583-1623 godine izuzev jednog mandata. Capogrosso je pokušao povećati obaveze seljaka, čak i putem suda, ali zahvaljujući knezu koji je bio naklonjen seljacima, davanja se određuju na šestinu od vina, žita i sočiva. To se smatralo povoljnim, jer su to bila jedina obavezna davanja afitualu. Ovu kneževu odluku potvrdio je i drugostepeni organ, onemogućivši tako daljnje pokušaje ugnjetavanja siromašnih ostrvljana.

Zakupac Federico Paiton sredinom XVIII veka (1753) uvodi reforme za podzakupce. Seljaci time nisu bili zadovoljni i započela je parnica koja je trajala dugo vremena. 1779. godine Paiton je prepustio zakup N. Lauru. Ovo je ponovo zaplašilo seljake jer su se bojali novih obaveza. Međutim, on je zatražio zabranu držanja koza. Poslije Laura afitual postaje 1789. godine Jakov Tironi, čiji potomci žive na ostrvu do današnjih dana.

Nakon propasti Mletačke republike (1797) u Dalmaciji nastaju nemiri i bune. Dalmacija je pripojena Austriji u periodu od osam godina (1797-1805). U Drveniku je vladao mir i red, jer su gospodari daleko u Zadru. Početkom XIX veka, zadarski grofovi, koji su uz crkvu isključivi vlasnici ostrva, prodaju svoj deo Drvenika trogirskom trgovcu Lovrencu Buriću, Jakov Tironi nije više jedini zakupac, već se pojavljuje i Frane Kvarantan (Quarantan). Ponovo nastaju nesporazumi oko obaveza seljaka, jer crkva želi povećati svoj prihod, što Kvarantan prihvata, dok se Burić i Tironi protive. U sudskom sporu oni su izgubili i morali su pristati na povećane obaveze prema crkvi.

U narodu je sve do današnjih dana ostalo u uspomeni ime Kristofora Morettija – Krišta, koji je šezdesetih godina XIX veka otkupio od Burića njegov deo ostrva. Narodu je ostao u prijatnoj uspomeni sigurno zbog toga što je već krajem tog veka, počeo prodavati zemlju individualnim seljacima i tako ih oslobađati zakupničkih odnosa. Prvi kupci njegove zemlje su bogati seljaci i prvi zakupci Vicko Geldum i Simun Kvarantan, zatim Tironi. Tironi od zakupca postaje vlasnik zemlje i zajedno sa crkvom, sve do kraja Drugog svetskog rata, daje zemlju u napoličarstvo seljacima. Nakon oslobođenja, zemlja je definitivno pripala onima koji su je obrađivali, ali valja napomenuti da je već između dva rata veći deo ostrva (preko 80%) u individualnom, tj. vlasništvu seljaka.
Još 1611. godine knez je glavaru sela, Jakovu Miličiću dozvolio izgradnju mlina za masline. Taj mlin se nalazio na mestu zvanom Toč. Toč je postepeno izgubio svoju funkciju zbog toga što je Tironi još pre Prvog svetskog rata podigao moderniji mlin – uljaru, ali još više zato što je rod maslina sve više opadao, osobito posle Drugog svetskog rata. 1983. godine pretvoren je u višenamenski dom u kojem je smeštena pošta sa javnom govornicom, zatim kancelarija brodske agencije, prodavnica prehrambene robe, ambulanta, kancelarija mesne zajednice i sala za sastanke.

Početkom dvadesetih godina XIX veka vlasti vode raspravu o uvođenju škole na ostrvu. Smatra se da je prva učionica počela sa radom 1830. godine. Od školske godine 1961/62 škola je osmogodišnja. Zbog premalog broja učenika na polugodištu školske godine 1971/72. škola se ukida, a ono malo učenika prevozi se u Trogir svaki dan posebnim brodom. Već 1980/81 prestaje i ta vožnja, jer su ostala samo dva učenika.

Stanovništvo

Po poslednjem popisu na ostrvu živi samo 170 stanovnika koji se bave poljoprivredom, ribarstvom i turizmom. Najveće naselje na ostrvu je Drvenik, koje meštani zovu Selo. Pored njega stanovnika ima i u Grabulama, dok su raniji brojni zaseoci zamrli (Kačina, Strana, Porat, Gorelica, Gračina, Širan, Gornja Banda, Krknjaši, Kokošinje, Brda, Kovačevi Dvori, Solinska i Podprovo).

U prvih sto godina od naseljenja, na ostrvu se stalno nastanilo 26 porodica sa 182 lica (popis 1521. godine). Dva veka kasnije (1705. godine) broj se povećao na 125 porodica, da bi 1855. godine imao 534 stanovnika. Broj stanovnika naglo raste u razdoblju između dva svetska rata. 1934. godine zabeleženo je 39 učenika upisanih u prvi razred osnovne škole. Ostrvo je imalo najviše stanovnika 1942. godine, oko 1.200. Broj stanovnika počinje naglo da opada nakon završetka Drugog svetskog rata. U proleće 1984. godine bilo je 205 stanovnika, a u jesen 1986. godine oko 170 stanovnika (koliko ima i danas), od čega je 90% bilo starije od 70 godina. Aktivnog stanovništva praktično nema.

Saobraćaj

7. jula 2018. godine svečano je otvorena luka Soline Trogir pristajanjem “Jadrolinijinog” trajekta “Šoltanka”, a zatim i njegovim prvim isplovljavanjem za Drvenik Mali i Veliki. Pored toga izgrađene su i potrebne pristupne saobraćajnice. Na ovaj način osigurava se kvalitetnije putovanje Drvenčanima i njihovim gostima, a ono što je posebno bitno je da se osim skraćivanja vremena plovidbe uvela i nova, četvrta trajektna linija. Pre otvaranja ove luke trajekt je pristajao i u Segetu Donjem, a petkom i u Splitu, što više neće biti slučaj.

Dakle, od ponedeljka do subote trajekt saobraća četiri puta dnevno na relaciji Drvenik Veli – Drvenik Mali – Trogir.

Polasci su u 5:30, 10:20, 13:25 i 19:25 h, a iz Trogira u 8:30, 11:30, 16 i 20:30 h. Nedeljom i praznikom su polasci iz Drvenika Velog u 7, 16:25 i 20:25 h, a iz Trogira su u 9, 18 i 21:20. Vožnja traje 50 minuta kada ide direktno od Trogira za Drvenik Veli, ali kada prvo svraća u Drvenik Mali tada traje 80 minuta. Cena karte za prevoz putnika iznosi 3,19 €, dok je za vozilo 22,03 €. Ovim trajektom može se sa Drvenika Velog prevesti na Drvenik Mali četiri puta dnevno (nedeljom tri puta), a u suprotnom smeru tri puta dnevno. Cena karte za prevoz putnika na toj relaciji iznosi 2,39 €, dok je za vozilo 12,74 €.

Takođe postoji taksi brodić iz naselja Vinišće na obali za Drvenik Veli, ali nisam uspeo da dođem do nikakvih dodatnih informacija.

PLAŽE

Krknjaši

Plaža Krknjaši sa ostrvima Krknjaš Mali i Veli

Jedan od bisera Jadranskog mora je i uvala Krknjaši na jugoistočnoj obali ostrva Drvenik Veli. Sa severa ga štiti ostrvo Drvenik Veli, sa istoka ostrvce Krknjaš Mali, a sa jugoistoka ostrvce Krknjaš Veli. Severno ostrvce Krknjaš Mali spojeno je sa obalom plitkim kamenitim dnom. Obala je veoma pristupačna, a morsko dno je peskovito i plitko. Uz obalu su peščani plićaci pogodni za decu vih uzrasta.

Najsigurniji prilaz sidrištu je sa južne strane između ostrva Drvenik Veli i Krknjaš Veli. Dubina između ostrva Krknjaš Mali i Krknjaš Veli ne prelazi 2 m, a može se i nasukati ako se ne znaju tačne oblasti gde su dubine zadovoljavajuće. Sidrenje je moguće na dubinama od 2 do 10 m. Dno je peskovito i dobro drži sidro. Ako se sidri na mestima gde je dno obraslo travom, potrebno je uveriti se da se sidro uhvatilo. Na ostrvu Drvenik Veli postoji nekoliko malih pristaništa. Dubina pored njih je oko 2 m, ali se ne preporučuje privezivanje plovila na pristaništu. Ako se izlazi na obalu u šetnju ili u restoran, preporučuje se da se isplovi pomoćnim čamcem. Zaliv je dobro zaštićen od severnih vetrova. Južni i jugozapadni vetar stvaraju talase u zalivu. U ovom slučaju preporučuje se noćenje u luci Drvenik Veli ili sidrenje u uvali Mala luka na zapadnoj strani ostrva. Maestral takođe izaziva talase u sidrištu.

U zalivu je restoran i ima vode za piće.

Kokošinje

Zaliv i sidrište Kokošinje je na južnoj obali ostrva Drvenik Veli. Zaliv je dobro zaštićen od svih vetrova osim juga. Može se sidriti na dubinama od 2 do 20 m. Dno je obraslo travom, uz obalu je kamenito. Mora se biti oprezni pri sidrenju i proveriti da li se sidro zakačilo za travu. U zalivu nema sadržaja. U najsevernijem delu zaliva nalazi se peščana plaža. U plovidbi u zaliv nema ništa posebno. Sidrište Kokošinje pruža bolju zaštitu od maestrala, koji u kanalu duva od zapada ka istoku, od sidrišta Krknjaši.

Solinska

Solinska je veliki zaliv na jugoistočnoj obali ostrva Drvenik Veli. Uvala je zaklonjena od svih vetrova, osim jugoistočnih i jugozapadnih. To je vrlo popularno sidrište, pogotovo u severozapadnom delu zaliva. Sidro jahte je na dubinama od 3-9 m. Dno je peščano i dobro drži sidro. Na obali nema sadržaja.

Pernatica

Pernatica je zaliv na južnoj obali ostrva Drvenik Veli. Pruža dobru zaštitu od svih vetrova osim juga. Na dnu je šljunak, koji je u delovima zarastao sa travom. Dobro drži sidro. Dubina mora u zalivu je između 2 i 10 m. U zalivu nema sadržaja. Najbliži restoran je u uvali Krknjaši, istočno od uvale, ili u luci Drvenik Veli.

Mala luka

Sidrište Mala luka nalazi se na zapadnoj obali ostrva. Zaliv ima dva kraka; južni je zaštićen od svih vetrova osim severnog, dok je istočni otvoren samo za zapadne vetrove. Dubina mora u zalivu je od 2 do 20 m. U pojedinačnim kracima može se bezbedno sidriti na dubinama od oko 5 m. Dno zaliva je peskovito i obraslo travom. Prilikom sidrenja mora se obratiti pažnja da je sidro dobro zahvatilo. U zalivu nema sadržaja. U luci Drvenik, koja je udaljena samo 1,5 nmi, nalaze se taverne, prodavnica, pekara...

Grabule

Grabule je manja luka na ostrvu Drvenik Veli, južno od luke Drvenik Veli. Luka je u potpunosti namenjena opštinskom privezištu. Zabranjeno je sidrenje u uvali jer je od severoistočnog rta položen podvodni kabl.

Drvenik Veli

Luka Drvenik Veli se nalazi na severoistočnoj obali istoimenog ostrva. Luka je zaštićena od svih vetrova osim severozapadnih, koji donose talase. Plovilo se može vezati na pristaništu na severnoj strani luke, ali je moguće usidriti se i na jugoistočnoj strani luke. Na pristaništu nema vezova, vode i struje. Neophodno je sidriti na sopstvenom sidru. Dubine su od 10-17 m. Pošto je dno spolja dosta duboko, a na tlu ima mulja i trave, sidro ne drži dobro. Plovilo se može i bočno vezati za manji mol na krajnjoj istočnoj strani luke. Ne preporučuje se vez za obalu na istočnoj strani luke, južno od svetionika, jer trajekt stiže uveče i prenoći u luci. Ukoliko se odlučite za sidrenje u jugoistočnom delu luke, dubina vode je 2-5 m. Na dnu ima mulja, sidro dobro drži. U luci postoji nekoliko restorana, prodavnica, pekara i odvoz smeća.