Sent Bartelemi, Sen Bartelemi, Sveti Bartolomej ili Sveti Bartelemi (francuski Saint-Barthélemy) je ostrvo je pod suverenitetom Francuske i pripada francuskim porekomorskim teritorijama. Od februara 2007. godine ostrvo ima status prekomorskog kolektiviteta (collectivité d’outre-mer).
Često se za ostrvo sreće skraćeni naziv St-Barth na francuskom, odnosno St. Barths ili St. Barts na engleskom.
Ono što izdvaja Sent Bartelemi od drugih karipskih ostrva je podatak da je jedino bilo švedska kolonija tokom dužeg vremenskog perioda. Iz tog perioda ostale su tri krune na grbu, a takođe i naziv glavnog grada Gustavia, nazvanog u čast švedskog kralja Gustava III. Jezik, kuhinja i kultura su izrazito francuski, pošto je gotovo celokupno stanovništvo poreklom iz Normandije i Bretanje. Ostrvo je popularna turistička destinacija tokom zimske sezone godišnjih odmora, usmereno ka vrhunskom, luksuznom turističkom tržištu.
Geografija
Sent Bartelemi se nalazi oko 35 km jugoistočno od holandskog dela ostrva Sveti Martin i severoistočno od holandskih ostrva Saba i Sveti Eustahije, kao i nezavisne države Sent Kits i Nevis. Od Svetog Martina ga razdvaja kanal koji je nazvan po njemu. Nekoliko manjih nenaseljenih ostrva nalazi se u blizini, od kojih se izdvajaju Île Fourchue, Île Coco, Île Chevreau (Île Bonhomme), Île Frégate, Île Toc Vers, Île Tortue, Roche Plate (Table à Diable) i Mancel ou la Poule et les Poussins. Takođe ima veći broj manjih ostrva, kao što su La Petite Islette, L’Îlet au Vent, Île Pelé, Île le Boulanger, Roche le Bœuf, Île Petit Jean, L’Âne Rouge, Les Gros Islets, La Baleine des Gros Islets, Pain de Sucre, Les Baleines du Pain de Sucre, Fourmis, Les Petit Saints, Roches Roubes, Les Baleines de Grand Fond i Les Grenadins.
Sent Bartelemi je vulkansko ostrvo potpuno okruženo plitkim grebenima. Površina ostrva je 25 km2 (po drugim izvorima 24 km2). Ostrvo je dugačko 9 km, dok najveća širina u istočnom delu ostrva iznosi oko 4 km.
Najviša brda nalaze se u istočnom delu ostrva i to su Morne de Vitet (286 m) i Morne de Grand Fond (274 m). Brda i doline različite topografije pokrivaju ostatak ostrva. Značajnajnija uzvišenja na ostrvu su još Morne Rouge, Morne Criquet, Morne de Depoudre i Morne Lurin. Najveća jezera su Etang de Saint-Jean, Grande Saline, Grand Etang i Petit Etang.
Pogled na ostrvo sa zapadne strane, u prvom planu je Anse de Colombier. Prvo ostrvo sa leve strane je Chevreau (ili Bonhomme), zatim je ostrvo Fregate, a skroz u daljini su ostrva Toc Vers
Zaliv Grande Saline pogodan je kao privremeno sidrište za manja plovila. Severna i istočna strana ostrva na maloj udaljenosti od obale omeđene su lako uočljivim koralnim grebenima.
Pomorski rezervat osnovan je 1999. godine i zahvata više od 1.000 ha zaštićenog i ugroženog staništa, uvale i ostrva, i obuhvata zonu koja je ograničena samo na naučna posmatranja. More koje okružuje Sent Bartelemi bogato je koralnim grebenima i drugim dragocenim morskim životom.
Postoje čak 22 javne plaže (većina naziva plaža na ostrvu počinje rečima “Anse de…”) od kojih je 15 pogodno za kupanje. One su kategorisane i podeljene su u dve grupe: zavetrinska strana (mirno more koje od vetra štiti samo ostrvo) i privetrinska strana (na kojoj su neke plaže zaštićene brdima i grebenima), popularne za surfovanje. Plaža St. Jean je pogodna za sportove na vodi i opremljena je sadržajima za tu namenu. Duga plaža Lorient ima hladovinu i znatno je mirnija u odnosu na plažu St. Jean. Grand-cul-de-sac je dugačka plaža sa opremom za sportove na vodi. Anse de Flamands je vrlo široka peščana plaža, dok je Le petit Anse (Mala plaža), koja se nalazi odmah severnije od plaže Anse de Flamands veoma bezbedna za decu i popularna je među meštanima. Anse Toiny je udaljena plaža i smatra se pogodnom za iskusne surfere pošto je morska struja veoma jaka.
Na zavetrinskoj strani poznatije plaže su: Anse du Gouverneur, Anse du Colombier (jedina plaža do koje se može doći samo pešice ili čamcem), Anse de Grand Galet (školjka) i Anse de Grande Saline popularna za nudiste. Područje oko slanih jezera u blizini plaže Anse de Grande Saline je močvarno i stanište je tropskih ptica. Ostrvce Ile, koje se nalazi pored zavetrinske strane, ima belu peščanu plažu.
Plaža Anse de Grand Galet (na francuskom ‘anse’ znači “uvala” a ‘galet’ znači “šljunak”) je u jugozapadnom delu Gustavije. Veliki broj morskih školjki razbacan je po plaži. Ova plaža bila je na udaru visokih talasa tokom uragana Lenny 1999. godine, što je dovelo erozije peska. Ovo je zahtevalo dopunu plaže novim peskom 2000. godine.
Plaža St. Jean
Na severnoj obali, na krajnjoj istočnoj tački ostrva, nalaze se dve lagune koje se zovu Anse de Marigot i Anse du Grand Cul-de-Sac.
Istočni deo ostrva vlažniji je od zapadnog. Mada je klima u principu suva, godišnja količina padavina dostiže 1.000 mm. Leto traje od maja do novembra, ali to je i kišna sezona. Zima traje od decembra do aprila i to je sušna sezona. Po dugogodišnjim merenjima, najviše padavina ima u oktobru, a najmanje u februaru. Sunce je vrlo vidljivo tokom čitave godine, pa čak i tokom kišne sezone. Vlažnost, međutim, nije veoma visoka zbog vetrova. Prosečna temperatura se kreće oko 25°C, dok tokom dana dostiže 32°C. Prosečna najviša i najniža temperatura u januaru je 28°C i 22°C respektvno, dok je u julu ona 31°C i 25°C, dakle tokom godine temperatura vrlo malo varira. Najniža ikada zabeležena temperatura iznosila je 13°C. Temperatura mora je uglavnom oko 27°C.
Kako je zemljište uglavnom suvo, brda uglavnom imaju slabo tlo i na njima rastu samo kaktusi i slične biljke. Tokom kišne sezone područje postaje zeleno od vegetacije i trave. Istočni deo ostrva je zeleniji jer prima više padavina. Istraživanje iz 1994. godine otkrilo je nekoliko stotina autohtonih vrsta biljaka. Palme su uobičajeni prizor sa mangrovama i grmljem koje preživi u slanim obalnim močvarama. Kokosova palma je na Sent Bartelemi doneta sa ostrva Pacifika.
Morski sisari, poput delfina i kitova, viđaju se tokom perioda migracije od decembra do maja. Kornjače su uobičajen prizor duž obale ostrva. One su zaštićena vrsta i nalaze se na listi ugroženih.
Morski svet sastoji se od morskih sasa, morskih ježeva, morskih krastavaca i jegulja, koji svi žive na grebenima, zajedno sa kornjačama, školjkama i brojnim vrstama morskih riba. Morska akvafauna bogata je školjkama. Na obali se sreće atlantska kraba duh, koja uvek živi na plaži u malim tunelima ukopanim u pesak.
Sent Bartelemi ima pomorski rezervat (Reserve Naturelle) koji zahvata 1.200 ha površine i podeljen je u pet zona oko ostrva koje formiraju mrežu zaštićenih područja. U sastavu rezrvata su uvale Grand Cul de Sac, Colombier, Marigot, Petit Cul de Sac, Petite Anse, kao i vode oko okolnih ostrva Les Gross Islets, Pain de Sucre, Tortue i Forchue. Rezervat je dizajniran tako da zaštiti ostrvske koralne grebene, morsku travu i ugrožene morske vrste, uključujući morske kornjače. Postoje dva nivoa zaštite, žuta zona u kojoj su dozvoljene određene aktivnosti, poput ronjenja i jedrenja, i crvenu zonu visoke zaštite gde je većina aktivnosti, uključujući ronjenje sa bocama, ograničena u cilju zaštite ili oporavka morskog života. Sidrenje u rezervatu je zabranjeno, a bove za sidrenje postoje su u nekim zaštićenim uvalama poput Colombiera.
Anse de Grand Galet
Istorija
Do dolaska Evropljana ostrvo su verovatno posećivali narodi istočnokaripski Taino i Arawak, koji su ostrvo zvali Ouanalao, mada se pretpostavlja da ostrvo nije bilo trajno naseljeno zbog nedostatka izvora vode i lošeg zemljišta. Kristifor Kolumbo je bio prvi Evropljanin koji je otkrio ostrvo 1493. godine i nazvao ga u čast svog mlađeg brata Bartolomeja Kolumba. Sporadične posete ostrvu nastavile su narednih stotinu godina sve dok nije počela formalna kolonizacija.
1648. godine ostrvo su naselili Francuzi, predvođeni de Poincyjem i u početku je bilo oko 50 do 60 doseljenika, kasnije se taj broj uvećao dolaskom ljudi sa Sent Kitsa. Predvođeni Jacquesom Gentesom, novopridošli su počeli da se bave uzgojem kakaovca. Međutim, naselje su napali Indijanci Karibi 1656. godine i ubrzo je napušteno. De Poincy je bio dominantan upravnik u ovom periodu i nastavio je da vlada ostrvom sve do svoje smrti 1660. godine. Pet godina kasnije ostrvo je kupila Francuska zapadnoindijska kompanija. 1674. godine kompanija je raspuštena, a ostrva su postala deo Francuskog kraljevstva i kolonije Gvadelup.
Ostrvo se pokazalo ekonomski neuspešnim i bilo je na udaru gusara, a 1744. godine napali su ga Britanci. Pošto je smatrao da malo vredi, kralj Luj XVI je 1784. godine poklonio ostrvo Švedskoj u zamenu za trgovinske privilegije u Geteborgu. Ova promena vlasništva dovela je do progresa i napretka, a Šveđani su proglasili Gustaviju (nazvanu po švedskom kralju) slobodnom lukom, pogodnom za trgovinu Evropljana robom, uključujući i švercovanu.
Ropstvo je bilo dozvoljeno na ostrvu na osnovu Pravilnika iz 1787. godine. Poslednji legalni robovi u švedskoj koloniji Sent Bartelemi dobili su slobodu od države 9. oktobra 1847. godine. Pošto ostrvo nije bilo plantažno područje, oslobođeni robovi imali su velike ekonomske poteškoće zbog nedostatka mogućnosti za zapošljavanje.
1852. godine ostrvo je pogodilo razorni uragan, nakon čega je usledio požar. Privreda je nastradala i Švedska je želela da se oslobodi ostrva. Nakon referenduma 1877. godine, Švedska je ostrvo vratila Francuskoj 1878. godine, a njime se upravljalo sa Gvadelupa.
19. marta 1946. godine ostrvljani su postali francuski državljani sa punim pravima. Sa malo ekonomske perspektive na ostrvu, mnogi muškarci sa ostrva su se zaposlili u Saint Thomasu (Američka Devičanska ostrva) kako bi izdržavali svoje porodice. Organizovani turizam i izgradnja hotela krenuli su početkom šezdesetih i razvijali se sedamdesetih godine pa nadalje, posebno nakon izgradnje ostrvske avionske piste, koja može da primi avione srednje veličine. Ostrvo je ubrzo postalo poznato kao luksuzna destinacija visoke klase, koju su posećivale brojne poznate ličnosti kao što su Greta Garbo, Howard Hughes, Benjamin de Rothschild, David Rockefeller, Lorne Michaels, Chevy Chase, Steve Martin, Jimmy Buffett i Johnny Hallyday. Porast broja turista doveo je do rasta životnog standarda i brze modernizacije.
Sent Bartelemi je dugi niz godina bio francuska opština u sastavu Gvadelupa, prekomorske teritorije i francuskog departmana. Referendumom sprovedenim 2003. godine stanovnici ostrva tražili su odvajanje od administrativne nadležnosti Gvadalupa, a to je konačno ostvareno 2007. godine. Ostrvo Sent Bartelemi postalo je prekomorski kolektivitet (COM), sa izvesnim stepenom autonomije. Sent Bartelemi je zadržao status slobodne luke. 1. januara 2012. godine Sent Bartelemi je napustio je EU. Ostrvo u Parizu predstavlja senator.
Zastava Sent Bartelemija
Ostrvo je pretrpelo štetu od uragana Irma u septembru 2017. godine, ali se brzo oporavilo i početkom 2018. godine saobraćaj i snabdevanje električnom energijom su u velikoj meri normalizovani.
Stanovništvo
Po podacima iz 2016. godine Sent Bartelemi je imao 9.793 stanovnika. Broj stanovnika naglo je porastao od 1982. godine, kada ih je bilo nešto više od 3.000, 1990. godine već ih je bilo preko 5.000, a 1999. godine 6.852.
Stanovnici ostrva su francuski državljani i rade u ustanovama na ostrvu. Većina njih su potomci prvih doseljenika, iz Bretanje, Normandije i drugih delova Francuske. Takođe postoji velika zajednica portugalskih emigranata, uglavnom sa severa Portugalije, oko 3.000 ljudi. Francuski je maternji jezik stanovništva, mada se na engleskom može sporazumevati u nekim hotelima i restoranima, a mali broj anglofona živi već godinama u Gustaviji.
Zanimljiv je podatak da je Eugénie Blanchard bila najstarija osoba na svetu (114 godina, 261 dan) u trenutku smrti 4. novembra 2010. godine. Ona je rođena na Sent Bartelemiju i provela je život na ovom ostrvu i ostrvu Kurasao kao časna sestra.
Glavni grad Gustavia smešten je u uvali u obliku slova U okrenutoj prema severozapadu. Obalni krak ove uvale nalazi se na poluostrvu, dok je pristanište na istočnoj strani.
Kada su Britanci napali ostrvo 1744. godine, mnoge zgrade su uništene. Nakon toga oko luke su podignute nove zgrade, a Šveđani su od 1785. godine takođe doprineli arhitektonskoj lepoti grada. Pre početka njihove vladavine luka se zvala Carénage, a Šveđani su je preimenovali u Gustaviju u čast kralja Gustava III i to ime se do danas zadržalo. Luka je zadržala neutralni status kada je počeo rat na Karibima u XVIII veku. Korišćena je kao trgovačko mesto za krijumčarenje, grad Gustavia je prosperirao, ali je taj prosperitet bio kratkotrajan.
Novo uništavanje grada bilo je posledica razornog uragana 1852. godine. Međutim, pojedine zgrade su ostale netaknute, poput rezidencije tadašnjeg švedskog guvernera, koja je sada gradska kuća. Najstarijom kolonijalnom građevinom smatra se zvonik (sada bez zvona) sagrađen 1799. godine kao deo crkve (ranije uništene), na jugoistočnom kraju grada u ulici Rue Du Presbitere. Sada je umesto zvona postavljen veliki sat.
Ulica Rue de la Republique ide paralelno sa lukom i izlazi na more, dok druge dve ulice povezuju dva kraka zaliva u obliku slova U. Grad ima mrežu ulica nasleđenu iz švedskog perioda. One su postavljene u obliku rešetke i paralelne su ili okomite na tri glavne ulice koje okružuju zaliv.
Najpopularniji sport na ostrvu je ragbi. Najpoznatiji klub Les Baracudas igra utakmice protiv klubova sa Angvile i drugih okolnih ostrva. Fudbalska reprezentacija je prvu utakmicu odigrala 2010. godine i sakupila je do sada osam prijateljskih utakmica sa susednim ostrvima. Gustavia je takođe poznata po jedriličarskim regatama, koje se održavaju više puta godišnje (najznačanije su u aprilu i maju). Takođe postoje takmičenja u ribolovu, kitesurfingu i tenisu. Švedska maratonska trka, koja se zove i Gustavialoppet, održava se u decembru. Distance su 2 km i 12 km.
Privreda
Privreda ostrva zasniva se na turizmu i bescarinskoj maloprodaji. Zvanična valuta Sent Bartelemija je evro. Međunarodne investicije i bogatstvo koje stvaraju turisti objašnjavaju visok životni standard na ostrvu. Većina hrane se uvozi iz SAD ili Francuske. Turizam privlači oko 200.000 posetilaca svake godine. Kao rezultat toga, došlo je do pojačane aktivnosti na izgradnji kuća za potrebe turista, ali i stalnih stanovnika ostrva.
Sent Bartelemi ima oko 25 hotela, većina od njih ima 15 soba ili manje; najveći ima 58 soba. Hoteli su klasifikovani na tradicionalni francuski način: 3 zvezdice, 4 zvezdice i 4 zvezdice luks. Posebno se ističu “Eden Rock” i “Cheval Blanc”. Najskuplji hotel na ostrvu “Le Toiny” ima 12 soba. Većina smeštajnih kapaciteta su privatne vile, oko 400 vila se iznajmljuje. Iako su cene visoke, godišnje oko 70.000 turista boravi u hotelima i vilama; još 130.000 turista stiže brodovima. To takođe privlači radnu snagu iz Portugalije. Špic turističke sezone je novogodišnja noć, kada se slavne i bogate ličnosti druže na jahtama dužine do 170 m.
Poljoprivredna proizvodnja na ostrvu je teška zbog suvog i kamenitog terena, ali su rani doseljenici uspeli su da proizvode povrće, pamuk, ananas, banane, so, a bavili su se i ribolovom. Takođe se uzgaja slatki krompir.
Naselje Corossol je poznato po zanatstvu; izrada šešira i torbi od palminog lišća predstavlja privrednu aktivnost starosedilaca sa malim primanjima.
Saobraćaj
Na severnoj obali ostrva nalazi se aerodrom “Gustaf III” sa kratkom pistom, na koju mogu da slete samo manji avioni regionalnih avio kompanija. Najbliži aerodrom, sa pistom dovoljne dužine za sletanje tipičnog putničkog aviona, nalazi se na susednom ostrvu Sveti Martin. Sa tog aerodroma postoje letovi regionalnih prevoznika do aerodroma na ostrvu Sent Bartelemi, a let traje samo deset minuta.
Više brodova redovno povezuje Sveti Martin i Sent Bartelemi. Postoji 22 polazaka nedeljno, a vožnja od Philipsburga na Svetom Martinu (holandski deo) do Gustavije traje kraće od 45 minuta. Cena karte u jednom pravcu za odraslu osobu je 60 €, a povratna karta košta 75 € (ukoliko je putovanje u toku jednog dana), odnosno 100 € (ukoliko nije u toku jednog dana). Od aerodroma na Svetom Martinu do luke u Philipsburgu potrebno je taksijem ili kolima 15-30 minuta, a cena prevoza je 10 €.
Uske i zagušene uličice i poteškoće oko parkiranja su podsticaj za vožnju smart automobila.
Znamenitosti
Pored glavnog grada Gustavije, na ostrvu se nalazi mnoštvo interesantnih mesta i spomenika koji svedoče o kolonijalnoj istoriji ostrva pod španskom, švedskom, britanskom i francuskom vlašću.
Svetionik u Gustaviji
Bela kula svetionika Gustavia visine 9 m sagrađena je 1961. godine. Smeštena je na vrhu brda severno od grada, sa fokusom na 64 m nadmorske visine. Treperi svakih 12 sekundi, belo, zeleno ili crveno, u zavisnosti od smera. Okrugla konusna kula ima na vrhu jednu crvenu traku.
Église anglicane de Gustavia
Anglikanska crkva je važna verska građevina u gradu sagrađena 1855. godine sa kamenjem donetim sa ostrva Sveti Eustahije. Nalazi se u Rue du Centenaire, jednoj od najelegantnijih ulica u gradu. Okružena je kamenim zidom, a ima zvonik.
Ancien presbytère de l’église catholique de Gustavia
Ovo je katolička crkva sagrađena 1822. godine zamenila je najstariju crkvu istog imena koja se nalazila u naselju Lorient. Ova crkva takođe ima zvonik koji je odvojen od glavne crkve i koji zvoni glasno i jasno.
Musée Territorial de St.-Barthélemy
Ovaj istorijski muzej poznat je i kao “Gradski muzej St. Barts”. Muzej je smešten u staroj kamenoj dvospratnoj kući, koja je preuređena. Istorija ostrva koja se odnosi na francuski, švedski i britanski period okupacije dobro je predstavljena fotografijama, mapama i slikama. Takođe je izložena odeća predaka, drevni alati, modeli kreolskih kuća i drevni ribarski brodovi. U okviru muzeja je i biblioteka.
Morne Vitet i Anse de Grand Fond
Tvrđave
Među uočljivim strukturama u gradu su tri tvrđave koje su Šveđani sagradili u odbrambene svrhe. Jedna od ovih tvrđava, poznata kao Fort Oscar (ranije Gustav Adolph) gleda na more. Međutim, ruševine su zamenjene modernom vojnom zgradom u kojoj se sada smeštena lokalna žandarmerija. Od druge tvrđave, poznate kao Fort Karl, ostalo je vrlo malo ruševina. Treća tvrđava koju su izgradili Šveđani je tvrđava Gustav, od koje su takođe ostale samo ruševine rasute oko meteorološke stanice i svetionika. U tvrđavi sagrađenoj 1787. godine preko padine brda nalaze se ostaci bedema, stražare, skladišta municije, peći na drva i tako dalje.
Savaku
Statua “Savaku”, koja predstavlja narod Arawak nalazi se u Saint-Jeanu.
Kuhinja
Na ostrvu su zastupljene francuska, zapadnoindijska, kreolska, italijanska i azijska kuhinja. U preko 70 restorana na ostrvu poslužuju se raznovrsna jela; mnogi od najboljih restorana nalaze se u hotelima. Postoji takođe i niz restorana brze hrane koje Francuzi nazivaju "les snacks" ili "les petits creux" u kojima se mogu pojesti sendviči, pice i salate. Zapadnoindijsku kuhinju odlikuje kuvano povrće sa svežom ribom, dok su kreolska jela obično začinjena. Na ostrvu se tokom cele godine održavaju gastronomski događaji, uz jela poput prolećnih rolnica od škampa i slanine, svežeg jastoga na žaru, salate od kineske testenine sa kokosovim mlekom, bifteka na žaru itd.
Legenda
Popularna legenda vezana za Sent Bartelemi odnosi se na pomorskog huligana koji je pljačkao španske brodove. Francuski gusar Daniel Montbars, koga su zvali “Montbars istrebljivač”, sklonio se na Sent Bartelemi tokom svojih gusarskih operacija i navodno je sakrio opljačkani plen u peščanim uvalama na Anse du Gouverneur.
Susedna ostrva (od severozapada u smeru kretanja kazaljke na satu):
(1) Île Fourchue ili Île Fourche se nalazi oko 5 km severozapadno od ostrva Sent Bartelemi. Sa 0,99 km2 površine to je najveće ostrvo pored obala Sent Bartelemija. Ostrvo je u privatnom vlasništvu. Ranije se ostrvo Fourche zvalo Five Islands (Pet ostrva) zbog pet istaknutih vrhova vidljivih iz daljine. Najviša tačka ostrva je na 103 m (po drugim podacima 104 m). Ostrvo je u sastavu pomorskog rezervata (Réserve naturelle nationale de Saint-Barthélemy). Jedini “stanovnici” ostrva su koze. Malo neobičan je pejzaž ostrva, praktično je golo i bez drveća.
Ostrvo Fourchue poznato je kao mesto na koje emigrirao Balthazar Biguarda iz Marseja, bežeći od francuske revolucije. Sent Bartelemi je u to vreme bio švedska teritorija. Na kraju je stekao švedsko državljanstvo, živeći odvojeno od ostatka sveta. Poslednjih 14 godina svog dugog života proveo je na ostrvu Fourchue sa svojim srodnicima. Umro je 1827. godine u 85. godini života i sahranjen je na ovom ostrvu.
Pored zapadne obale ostrva Fourchue nalazi se ostrvce La Petite Islette visine 33 m, dok je pored istočne obale ostrvce Îlet au Vent visine 41 m.
(2) L’île Pelé nalazi se oko 2,5 km istočno od ostrva Fourchue i 2,9 km severno od ostrva Sent Bartelemi. Površina ostrva je 0,17 km2, a visoko je 36 m.
(3) L’île le Boulanger nalazi se 300 m istočno od ostrva Pelé. Površina ostrva je 0,3 km2, a visoko je 36 m.
(4) Île Chevreau ili Île Bonhomme je najzapadnije u nizu ostrva severno od obale ostrva Sent Bartelemi. Nalazi se 900 m severno od ostrva Sent Bartelemi. Dugačko je nešto preko 1 km. Sa 62 ha površine drugo je po veličini satelitsko ostrvo Sent Bartelemija. Ostrvo je pretežno stenovito, sa retkom vegetacijom prema centralnom i zapadnom delu ostrva. Najviša tačka ostrva je 104 m (po topografskoj karti ima dva vrha od 105 m i 104 m).
(5) Île Frégate se nalazi 1 km severoistočno od ostrva Chevreau. Ovo malo nenaseljeno ostrvo ima 0,29 km2 površine i u sastavu je pomorskog rezervata. Visina ostrva je 56 m. Zbog svog oblika, ostrvo Frégate opisuju kao “ostrva blizanci”, pošto prevlaka širine samo 20 m spaja njegov istočni i zapadni deo. Prema informacijama o navigaciji, trebalo bi izbegavati plovidbu kroz kanal između ovog ostrva i ostrva Toc Vers koja se nalaze istočno. Smešten u vetrovitom delu pomorskog rezervata, ostrvo je poznato po bogatom podmorskom životu koji se može promatrati tokom ronjenja.
Na vrhovima ostrvca se nalaze trava i žbunje. Na ostrvu je značajna kolonija ptica fregata (da li je ostrvo po njima dobilo ime?), mada je prilično smanjena zbog uklanjanja ptičjih jaja. Prema Međunarodnoj uniji za zaštitu prirode, na Île Fregate su pronađene mala antilska iguana i zapadnoindijska iguana.
(6) Île Toc Vers je mala grupa ostrva 1,1 km istočno od ostrva Frégate površine 0,5 km2. Grupa se sastoji od tri mala stenovita ostrva, položena u smeru sever-jug, visine između 15 m i 43 m. Najveće ostrvo grupe je u sredini. Ostrva su u sastavu pomorskog rezervata.
(7) La Tortue ili l’Ecalle ili Île Tortue je malo stenovito ostrvo udaljeno 530 m od severoistočne obale ostrva Sent Bartelemi. Površina ostrva je 0,4 km2, a najviša tačka je na 35 m nadmorske visine. Naziv ostrva ukazuje na kornjače. U sastavu je pomorskog rezervata, zajedno sa susednim ostrvcima des Grenadins.
(8) L’île Coco se nalazi 800 m južno od ostrva Sent Bartelemi. Ostrvo je dugačko 400 m, najveća širina je 130 m. Površina je po podacima sa wikipedije 0,55 km2, a po merenjima na Google Earthu je oko 0,34 km2. Najviša tačka ostrva je 38 m.
(9) Le Pain de Sucre se nalazi 2,3 km zapadno od glavnog grada ostrva Gustavije. Ostrvo ima 0,14 km2 površine i visoko je 13 m (po topografskoj karti 55 m).
Pain de Sucre
(10) L’île Petit Jean se nalazi 140 m zapadno od najzapadnije tačke ostrva Sent Bartelemi. Površina ostrva je 0,1 km2, a visina je 42 m. Zajedno sa susednim ostrvcima les îlots de l’Âne rouge (visine 10 m) je u sastavu pomorskog rezervata.